Budući da je Republika Srpska jedina naša zvanična pobeda u prethodnima odbrambenim ratovima i istorijsko nasleđe kojeg se ne smemo, niti državno-pravno, niti nacionalno odreći, i sa kojom imamo mnogo toga zajedničkog u nacionalnoj budućnosti, pre svega oko suvereniteta i prisjedinjavanja, Srbija ima odgovornost prema Republici Srpskoj u onoj meri, u kojoj Srpska ima prema Republici Srbiji.Odnos prema NATO savezu se može pravno kvalifikovati jedino kao referendumsko pitanje, jer je spomenuti atlantistički savez prekršio odredbe Severnoatlantskog sporazuma potpisanog 4. aprila 1949., koji je predviđao da spomenuta alijansa nakon završetka Hladnog rata, ne sme širiti svoj uticaj na zemlje istočne Evrope.
NATO pokušava da u što kraćem vremenskom periodu pridruži svojoj vojnoj organizaciji države Balkanskog poluostrva, kako bi njihove vojske mobilisao u borbi protiv bilo kakvog uticaja Ruske Federacije na spomenuti region.
Pošto je Republika Srpska istorijskom borbom i organizovanjem ustavno-pravnog sistema tokom proteklih decenija stvorila od sebe samostalnu državu unutar takozvane Bosne i Hercegovine, ima i pravo organizovanja ovako važnog referendumskog pitanja.
Kao što ni Krim ne može opstati bez pomoći zvanične Moskve, tako ni uticaj same Republike Srpske na Balkanske geopolitičke igrarije neće imati nikakav pozitivan efekat bez zvanične podrške iz Nemanjine 11.
Republika Srpska se suočava sa rastućim islamskim terorizmom unutar granica takozvane Bosne i Hercegovine , što je i jedan od pravnih osnova po kojem bi se pristupilo referendumu.
Dok sa druge strane, Vašington na moguće terorističke napade gleda sa velikim cinizmom i potcenjivanjem.
Samo učlanjenje u NATO alijansu doveo bi do gubitka vojnog suvereniteta i pitanje nacionalne bezbednosti same Srpske pa i Srbije bio bi doveden u pitanje. Zvaničnici iz Banjaluke imaju jasan politički stav po tom pitanju koji se ogleda u ne pristupanju atlantističkim mahinacijama.
Republika Srpska je poslednji bedem odbrane megalomanskim vojnim planovima na Balkanu a i šire. Naš narod u Srpskoj ne želi da u svakom selu ili maloj opštini budu instalirane američke vojne baze, kao što je to učinjeno u Nemačkoj nakon Drugog svetskog rata.
Uostalom, Srpska se izborila za svoj teritorijalni okvir upravo u borbi protiv bošnjačkih terorista i zapadnjačke politike koja ih je vojno, novčano, logistički i medijski podržavala.
Beograd će u predstojećem periodu pokazati, da li mu je stalo do nacionalnih interesa? Da li želi zaštiti svoj narod u Srpskoj kao i sopstvene građane u okviru teritorijalnog integriteta Republike Srbije.
Budući da među stanovništvom Republike Srpske preovladava negativan stav o priključenju NATO-u, odobrenje Beograda bi dovelo do referendumskog rešenja koje bi sa jedne strane privremeno destabilizovalo atlantistički uticaj na Balkanu, a sa druge strane učvrstilo nacionalno jedinstvo Srba sa obe strane Drine.
vidovdan.org
