Srbi odavno imaju izreku – „Videće se devojci poštenje, kad pronese dete na krštenje!“ – tako primenjivu kao razjašnjenje trenutne novoustaške spomeničke euforije, u najmlađoj članici EU!
Praksa podizanja spomenika, odavno je kod Hrvata dignuta na nivo politikantstva jer su dugo bili u sastavu tuđih država, kao marginalan i beznačajan narod, koji je pritom i prodao svoju državnost, što rado pokušavaju zaboraviti (samo da nema tih upornih mađarskih istoričara!).
Više vekova ugnjetavani od Mletaka, Mađara i Austrijanaca, iako su bili (i ostali) vatreni katolici, uz otomansko gazdovanje, koje im je donosilo česte kampanje progona u unutrašnjosti pokrajina Bosne i Hercegovine, otkud su na nagovor fratara dobrovoljno bežali do Jadrana, pod „carske skute naše vire“, poodavno su stekli kompleks bezdržavnosti!
Tek kada su u XIX veku osnovali svoje prve političke stranke, opsetiše se i da treba da imaju svoje velikane, kojima će dokazati da su i oni narod sa kontinuitetom postojanja i tradicijom, na tlima gde žive!
Međutim, tu se odmah javi krupan problem, nerešiv za objektivne poznavaoce istorije tih predela, jer su kameni spomenici i natpisi na njima, crkve i manastiri, na području Dalmacije, Vojne Krajine, Bosne, Hercegovine, Baranje, Srema i Bačke, Slavonije i Žumberka, većinski ćirilićni i pravoslavni!
Zato Vatikan i počinje obimnu akciju, da u te krajeve šalje sveštenike RKC iz reda jezuita, jer su oni vojnički red i bore se za dušu svakog vernika, koji dobrim delom potiče od roditelja „šizmatika“, te ga u veri valja utvrditi, a sveštenici iz reda franjevaca koji škole otvaraju i istoriju nepostojeću izmišljaju, vremenom će ga učiniti dobrim Hrvatom!
U toku postojanja Austro-Ugarske, Ugarska uprava branila je tu plansku mitomaniju, sprečavajući da se na njima važnim područjima grade spomenici, i izmišljaju „starohrvatski tragovi“!
Tek su u zajedničkoj državi Jugoslaviji, užurbano neometano stvarali „svoju povijest“, pravdajući to dugovekovnom okupacijom i stranim zabranama, pa sad kada su najzad slobodni i samo svoji….!
Tek su tada mogli da planski ostvaruju sve Štrosmajerove „ilirske“ planove, pritom vešto namećući Srbima „krivicu“ što imaju dokazanu državnost, istoriju, tradiciju, vladare i pobede, ali i poraze!
Čak je i Krbavska bitka, „najveći hrvatski vojnički poraz“, zapravo poraz vojske mađarskog bana Derenčina, u kojoj su Hrvati bili tek deo te zajedničke vojske, jer su bili deo mađarske države!
Zato su sada i podigli crkvu „hrvatskih mučenika“ u obližnjem gradiću Udbini,otkud su proterali srpsko stanovništvo u VRA „OLUJA“ kako bi stvarali još jedan mit, o borbi neprestanoj za „obranu domovine“!
O bitkama u Velikom ratu, u zajedničkoj državi nisu smeli ni da zucnu, jer su se proslavili u Srbiji kao koljači ranjenika, staraca, dece, i silovatelji žena i devojaka, i opet u sastavu mađarske vojske, jer su hrvatski domobrani bili samo deo mađarskog honveda, a ne nikakva zasebna hrvatska vojska, kako to revizori „vojne poviesti hrvatske“ danas tumače, ali zločinci dokazano jesu!
Kad u aprilu `41.proglasiše NDH, izglasaše odmah rasne zakone protiv Srba kao „remetilačkog faktora“ u svojoj državi, pritom tvrdeći da su tu silom naseljeni od turskih okupatora, pa ostaše posle „evropskih pobeda“ nad njima, kao strano telo!
Proslaviše se brojnim takmičenjima u brzom klanju, golorukih Srba, nahvatanih po selima i gradovima pre srpskog antifašističkog ustanka, premrežavajući svoju državu brojnim konclogorima u kojima se likvidacije vrše na bestijalan način, zgražavajući time i svoje pokrovitelje naciste i fašiste!
Ne stigoše da dižu spomenike za kratkog postojanja NDH, jer su morali da se brane od srpskih ustanika koji su ih saterali u žice utvrđenih gradova, pod nemačku i talijansku zaštitu, ali su ih hrvatski komunisti planski spasili od opravdane narodne kazne, nakon pobede!
Tokom trajanja perioda emigracije, hrvatski su prvaci i dalje uporno pisali o svojim „vitezovima i junacima“, kako su nazivali ratne zločince iz NDH, najavljujući da će im dići dostojne spomenike u slobodnoj i nezavisnoj domovini, jednog dana!
Čim proglasiše nezavisnost, izgradiše velelepni „OLTAR DOMOVINE“ koji liči na Nibelunške nacističke spomenike, samo još nisu unutra smestili i dragog poglavnika, čekajući reakciju „antifašističke EU“ koja ih je svesrdno podržavala u „demokratizaciji“, koju provode etničkim čišćenjem preostalih pripadnika srpskog „remetilačkog faktora“!
U Austro-Ugarskoj, Osijek je bio najnemačkiji grad u ugarskom delu države, gde je pokatoličeni Židov Frank osmislio formiranje „narodne garde“, kao stranačke formacije HSP (Hrvatska stranka prava) koja će izvršiti pokolj Srba, nudeći taj plan u vreme proglašenja aneksije BiH vojnim i civilnim vlastima,uz spiskove formacija koje će ga i ostvariti!
Čelnici RKC podržali su taj plan, koji će se nažalost provoditi tri i po decenije kasnije, tokom postojanja NDH, ali i tokom građanskog rata u Hrvatskoj, devedesetih godina prošlog veka!
Stoga je za očekivati, i da dragi Jozua Frank dobije svoj spomenik u rodnom Osijeku, kao i njegov sin Ivo, najbliži saradnik Pavelića u Italiji, gde su kovali planove za istrebljenje Srba!
Spomen ploča, podignuta u Jasenovcu, potomcima ustaša koji su kao pripadnici terorističke HOS („Hrvatski obrambeni stožer“) poginuli u oružanom sukobu sa pripadnicima JNA i Milicije krajine, bila je samo lakmus papir da se vidi reakcija javnosti, pred već planiranu kampanju jačanja „patriotizma“, jer sledi konačni obračun sa tim mrskim Srbima!
To što Hrvati podižu spomenike ratnim zločincima, to je njihova prošlost koju im niko ne negira, problem je što se ministar odbrane Srbije izvinjava za nabavku naoružanja, koje je neophodno posle višekratnog uništavanja po diktatu NATO i EU okupatora, čak nudeći i saradnju u zajedničkoj proizvodnji namenske industrije, dok u susednoj Hrvatskoj sve otvorenije prete R Srpskoj, kao entitetu čiji opstanak je i Srbija garantovala u Dejtonu!
O neskrivenim šiptarskim namerama već i vrapci cvrkuću, samo još i njima da se ministar ispriča, pa da se farsa zahteva EU u celosti nesmetano odvija!
Spomenikom vojnom vikaru fašističke vojske NDH, Hrvati svoje „poštenje“ istakoše javno, još samo i da se Vatikan oglasi, a čelnici SPC da se ipak sete duša zaklanih Srba širom zločinačke NDH, pa da se razmisle o svom poštenju, pri nametnutom dijalogu o ratnom zločincu Alojziju Stepincu, jer Nebeski ipak vidi sve!
Šizmatik – pogrdan naziv za vernika SPC, koji se koristi u katoličkim zemljama.
Vikar – titula vojnog i policijskog prvosveštenika u nomenklaturi RKC.
Vladimir Frolov
www.fsksrb.ru
Srbija mora da se reši poniznih plaćenika u vidu vladajućih političara. Hrvatima su Srbi izvojevali samostalnost i državu i tu glupost plaćaju svojim životima do danas. Zahvaljujući pogrešnoj politici Aleksandra Karađorđevića i podršci lopurde ( kao što su i svi radikali) Pašića, srpskim životima u I svetskom ratu Hrvati su se oslobodili jarma Austro-Ugarske. Zahvalili su se kamama, krvlju i otimanjem. Ne zato što su oni hrabri nego zato što su Srbi glupi. Meni je već muka od ovih priča o ustaštvu. Okrenimo se svojim problemima, radimo na buđenju nacionalnog dostojanstva, ojačajmo državu. A Hrvati su pokazali da ne znaju šta će sa svojom novom državom. Nesposobni da preuzmu odgovornost za ekonomske i političke probleme ( treba ih razumeti imaju državu nešto više od dve decenije) puni su mržnje čak i prema svojima ( sticajem okolnosti sam pratila njihov program i bila u šoku koliko najveći deo Hrvata mrzi Hrvate – Hercegovce, Istrani kontinentalce itd) pa su postali marioneta pipaka sa zapada i Vatikana. Na kraju će izjesti sami sebe. Ojačajmo Srbiju i rešimo se izdajnika i EU poslušnika pa ćemo lakše rešavati i problem ustaštva i koljačke Hrvatske. Odaberimo predsednika koji neće da se klanja Vatikanu (Nikolić), koji neće da se izvinjava koljačima ( Tadić) koji neće da nas ogovara kod neprijatelja ( VUčić i Čeda Jovanović) koji neće da nas sramoti pred celim svetom ( Vučić) koji neće da izdaje interese države i nacije ( Vučić i Nikolić). Samo jaka Srbija može da se izbori sa nagomilanim problemima i da se, snagom državnog autoriteta, izbori sa oštricama ustaštva. Ako smo dozvolili da nam gomila idota i izdajnika u Skupštini države nemetne izmene KZS u vezi sa prihvatanjem genocida, što se toliko štrecamo oko ustaštva? Koja je razlika između ustaše sa kamom i Vučića – uja vas ubija brzo a Vučić godinama, dok je količina neprijateljstva i mržnje prema Srbima ujednačena.
Sjajno napisano. Teško da bi se nešto moglo dodati. I istinito. Da je sreće, pa da nas ima više koji tako mislimo.