U JAJINCIMA, danas spomen-parku na periferiji Beograda, svakog oktobra održi se pomen žrtvama nemačke okupacione nacističke vlasti.
Ove je godine prigodni govornik ipak naglasio da su žrtve likvidirane od strane pripadnika nemačke nacističke vlasti, te da je to najveće stratište u samoj Srbiji koja je bila okupirana i imala okupacionu upravu koja je i stvorila tzv „vladu nacionalnog spasa“, kako se naziva kvislinška srpska vlast od leta 1941.godine do oktobra 1944.god, kada su trupe sovjetske Crvene armije oslobodile Beograd i pritom i najveći deo Srbije, potom nastavljajući svoju uspešnu ofanzivu na Beč i Berlin.
Iako su prigodni govornici kazivali o pojavi zlonamerne revizije istorije i povampirenju nacizma i fašizma, ipak je vidljivo i da u javnom životu u samoj Srbiji pojave te revizije uzimaju maha na jedan perfidan način. Naime, kroz pokušaj navodne rehabilitacije kulturne tradicije „podunavskih Švaba“ (novostvoreni izraz kojim se označava nemačku nacionalnu manjinu u Vojvodini poznatu kao „folksdojčeri“), doseljenika iz pokrajina Švabenland i Vindpomeranijen koje je carica Marija Terezija planski doselila u homogenu srpsku pravoslavnu sredinu, spasavajući ih tako od preteće gladi!
Vremenom su se osilili, čak postajući remetilački faktor u ugarskom delu Dvojne monarhije, naročito progoneći domaće Srbe.
Nakon stvaranja zajedničke države Srba, Hrvata i Slovenaca, ostalo ih je preko pola miliona, uživajući sva prava nacionalne manjine i bez ograničavanja za stupanje u državnu službu.
Dobro organizovani u poljoprivredne zadruge i povezani u majstorskim cehovima, vrlo brzo su zloupotrebili svoju autonomiju nacionalne manjine, oduševljeno prihvatajući rasne teorije nacista i planski se pripremajući da izdaju svoju državu Jugoslaviju, te su u aprilskom ratu sarađivali sa ustašama u diverzijama i destrukciji jugoslovenske vojske, čiju uniformu su nosili!
Čim je okupirana Jugoslavija, većina tih nemačkih vojnih obveznika se prijavila za istočni front gde su mahom i zaglavili, ali je znatan deo uzeo učešće u vojno-policijskom aparatu okupacione vlasti, vršeći zločine nad civilnim stanovništvom. Ti su folksdojčeri i bili nemačka policija na terenu, te su upravo oni i izvršili konfinaciju Židova u Beogradu, kupeći muškarce odmah nakon njihove registracije, i zatvarajući ih u sabirni logor na malom Kalimegdanu i na Autokomandi. Čim je doneta naredba o odmazdi nad taocima za ubijene i ranjene nemačke vojnike, kada je počeo opštenarodni ustanak koji je u Srbiji imao karakter kao i u Grčkoj, dok su u ostatku okupirane Evrope to zapravo bile male grupe antifašista, sve do kapitulacije Italije i iskrcavanja američke ekspedicione armije u Severnoj Africi.
Ti su folksdojčeri streljali konfinirane Židove, ali kao srpske državljane, dostupne taoce, vršeći tu egzekuciju u Jajincima, na prostoru odranije uređenog vojnog strelišta. Streljane žrtve su potom tu i sahranjivane.
Kako se omasovljavao antifašistički pokret JVuO, pretvarajući Beograd u najjači centar otpora nemačkoj okupacionoj upravi, ti su folksdojčeri pod komandom nacističke tajne policije masovno odvodili simpatizere i članove porodica pripadnika JVuO koji su bili u srpskim planinama, te su istrebljene židovske muškarce potom zamenili taoci Srbi, konfinirani u logoru na Banjici, gde je i srpski kvislinski režim imao svoj deo u koji su lagerovali crnoberzijance i sitne lopove, dok su u nemačkom delu bili srpski patrioti, antifašisti koje su nemački vojnici streljali u Jajincima!
Nemci su u jesen 1943.godine počeli da iskopavaju streljane taoce i spaljuju leševe, tako planski krijući tragove svog namernog višegodišnjeg zločina.
Posle petog oktobra 2000.godine, krenula je kampanja za rehabilitaciju nedužnih žrtava surove komunističke vlasti, što se u slučaju folksdojčera pretvorilo u otvorenu kampanju maltene za „nužnost povratka otetih imanja dobrim podunavskim Švabama“, koji su dokazano bili ratni zločinci u redovima 7. SS PRINC EUGEN divizije, počinivši ratne zločine nad Srbima od Krajine do Pive, od Dalmacije do Toplice, pritom ne štedeći ni malo ni veliko, naravno srpske civile!
Zato su folksdojčeri opravdano i proterani iz Jugoslavije, koju su kao njeni branioci najpre izdali, da bi potom činili ratne zločine nad mirnim civilnim stanovništvom!
Njihovi potomci iz današnje Nemačke nisu državljani Srbije, niti zaslužuju da to budu (čast izuzecima!), što i sve istočnoevropske države koje su takođe proterale svoje folksdojčere iz istih razloga, primenjuju u svojoj praksi, iako su članice EU!
Uporni pokušaj, da se ikako rehabilituje nacistička pesma „LILI MARLEN“, što naročito pokušava nedeljnik VREME, ali i Radio Beograd (novinari im dobivaju i međunarodne nagrade!), srceparateljnim pričama da je to „dirljiva balada o vojnikovoj ljubavi“, a ne koračnica nacističke soldateske sa ratišta u Sovjetskom Savezu, i širom srpskog etničkog prostora, i po ostrvima Grčke, gde se čine masovni ratni zločini nad civilima, ne pije vode kod brojnih potomaka žrtava nacističkih zločina!
Put u pakao je popločan dobrim namerama, glasi poslovica, pa je i čuvena pevačisa LALE ANDERSEN koja je proslavila tu pesmu, samo potvrda tog narodnog iskustva!
Srpski narod tek zaslužuje, detaljnu i nepristranu istinu o stratištu u Jajincima, bez obzira na sve pokušaje revizije „terenskih šetnji“ mladih esesovaca, uz pevušenje srceparateljne „LILI MARLEN“ kao zaštitnog znaka tih zlotvora na srpskom etničkom prostoru!
