Tokom istorije, na području današnje Vojvodine su živeli brojni narodi koji su ovde ostavili trag. Pošto smo se podsetili zašto se Novi Sad naziva i ,,Srpska Atina“, vreme je i da se podsetimo kako su nastala imena nekih drugih gradova u Vojvodini.
KULA
Opština Kula se nalazi u Bačkoj, na plodnoj vojvođanskoj ravnici. Pozicionirana je centralno, na raskrsnici između Novog Sada, Sombora i Subotice tj. na saobraćajnoj liniji koja vezuje Podunavlje sa Potisjem.
Pretpostavlja se da je tu na početku 16. veka, postojao „grad od zemlje“ s turskom vojnom posadom, koja je bila smeštena u velikoj osmatračnici, tačnije – kuli. Neki čvrsti dokazi za ovu tvrdnju jednostavno ne postoje niti su se u vezi sa njima vršila neka ozbiljnija istraživanja. No, zna se da je u narednim vekovima ova teritorija često bila meta osvajača, a da je tek posle Prvog svetskog rata pripojena Srbiji.
STARA PAZOVA
Bila je naseljena još u doba Rimljana, a po prvi put se zvanično pominje u dokumentima s početka 18. veka. Reč Pazova je izvedena iz naziva Alt Pazoa, kako su Sloveni nazivali visoravan između dve velike reke, u ovom slučaju Save i Dunava. Reč Pazoa je vremenom doživljavala promene, pa se često u starim dokumentima može pronaći i natpis Pazuha. Ovaj prostor su mahom naseljavali Srbi iz krajeva južno od Save i Dunava i Srbi iz Like.
Neki od njih su se doselili prilikom seoba pod vođstvom Arsenija Čarnojevića. Slovaci su dolazili krajem 18. veka najčešće prilikom bega od Mađara. Nakon ukidanja Vojne granice 1871.godine, Pazova je počela brže da se širi i razvija, najpre kao zanatski i trgovački centar – jer se nalazila na raskrsnici najvažnijih puteva.
NOVA PAZOVA
Nemci su se doselili na područje južno od Pazove na samom kraju XVIII veka. Lokalno stanovništvo im tada daje ime – Podunavske Švabe. Ovaj prostor dobija naziv Nova Pazova, dok stari deo, mahom naseljen Slovacima i Srbima postaje – Stara Pazova. Nemci se u strahu od komunista sele nakon Drugog svetskog rata, a doseljava se stanovništvo iz ratom opustošenih oblasti tadašnje Jugoslavije – Bosne, Hercegovine, Dalmacije, Like i Crne Gore. Nova Pazova je danas mesna zajednica u okviru Stare Pazove.
VRŠAC
Ime grada prema pisanim tragovima prvi put se pojavljuje pre skoro šest vekova, daleke 1427. godine u obliku PODVRŠAN, u jednom pismu kralja Žigmunda (1387-1439). Krajem XVI veka u spisima se mogu pronaći oblici VARSOCZ (VARŠOC), VERSECZ (VERŠEC), VIRSICZA (VIRŠKA). Godine 1694. zabelezen je toponim VERSOCZ (VERŠOC), a 1707. Godine VARSACZ (VARŠAC).U svim ovim nazivima koren je srpska reč „vrh“. Godine 1427. ispred navedenog osnovnog značenja stajao je prefiks „pod“ što znači ispod vrha (brega) i to bi bio PODVRŠAN. Kasnije se prefiks „pod“ izgubio, a dodat je završetak „šac“ korenu reči „vrh“ i tako smo dobili ime koje grad nosi i danas – VRŠAC (mali vrh).
SUBOTICA
Od prvog naziva, pa do današnjeg, promenjeno je oko dve stotine imena ovog mesta, što je apsolutni rekord u našoj zemlji. Naime, grad je kroz istoriju ugostio mnogo ljudi različitih nacionalnosti koji su ga nazivali na svojim jezicima.
Postoje dve teorije o nastanku prvog imena. Prema jednoj, prvi, a danas mađarski naziv grada, Szabadka, sastoji se od prideva szabad, koji znači „slobodan“, i sufiksa -ka koji je ekvivalent domaćem sufiksu -ica.
Prema drugoj, prvi naziv grada bio Sopotnica (Sopot je mesto gde ima mnogo vode, izvorište), što je prema mađarskom izgovoru postalo Szabadka. Samozvani car Jovan Nenad Crni je 1526. godine na teritoriji današnje Bačke formirao kratkotrajnu nezavisnu srpsku državu i kao prestonicu je uzeo ovaj grad te ga dao na upravljanje svom glavnom vojskovođi Suboti Vrliću po kome mesto po prvi put dobija srpsko ime stotinak godina kasnije, a koje se zadržalo do danas.
Prilikom izgradnje Gradske kuće u samom centru grada, podignuti su spomenici i Jovanu Nenadu i Suboti Vrliću koji se ponovo nalaze na starim mestima od početka devedesetih.
SOMBOR
U XIV veku na imanju ugarske porodice Cobor počela je ubrzanije da se razvija naseobina, nastala još pre njihovog dolaska. Tom prilikom mesto dobija ime po ovoj familiji, slično nekim vojvođanskim naseljima. Prvi pomen ove porodice potiče iz 1364. godine. Vremenom se posed uvećavao, a takođe se uvećavao broj domova i žetelja oko dvorca, što je Coborima pogodovalo jer su tako bili moćniji u međusobnim veleposedničkim obračunima. Ime se spontano menja u Sombor još pre dolaska Turaka u XVI veku.
NOVI SAD
U glavnom i najvećem gradu Vojvodine, u službenoj upotrebi su, pored srpskog jezika, još i mađarski, slovački i rusinski jezik. Ime grada na ostalim službenim jezicima glasi Újvidék (mađarski), Nový Sad (slovački) i Novi Sad (rusinski). Ime Novi Sad datira iz 1748. godine. Naziv asocira na zasade u zaleđu Petrovaradinske tvrđave koja je odigrala nekoliko ključnih uloga prilikom zaštite od Turaka
Izvor: vojvodina.com
