Ovog septembra navršilo se osam decenija od početka oružanog sukoba nemačke i poljske vojske, koje su nastali spor oko koridora za tadašnji Dancig, rešavale kao neminovni nastavak brojnih prethodnih međusobnih političkih ultimatuma.
Do početka otvorene revizije tog ratnog sukoba koji je odmah prerastao u svetski, neupitni stav istoričara da je nemačka strana tako započela novi svetski sukob, ipak još čeka zatvorene arhive!
Uporno utrpavanje dela krivice armiji SSSR za brzi vojnički slom tadašnje Poljske, kao vidljivi pojavni oblik saradnje dva totalitarna režima u tadašnjoj Evropi, iznova je otvorio dilemu o krivici za izazivanje svetskog sukoba, jer su postojeće činjenice diskutabilne.
Nemci su oružjem intervenisali tek posle masovnog fizičkog progona stanovnika Poljske, ali nemačke nacionalne manjine, i to kao odgovor od strane poljske armije na zahtev za reviziju korišćenja koridora, određenog od strane međunarodne komisije pri stvaranju novoproglašene države Poljske, kao jedinog rešenja za odvojeni deo nemačke države u tadašnjoj Istočnoj Pruskoj!
Nemci su odmah posle svog početnog vojničkog uspeha u pograničnim oblastima, uputili pismenu ponudu poljskoj strani za mirno rešenje nastalog spora, ali su Velika Britanija i Francuska odmah objavile rat Nemačkoj, formalno pravno pretvarajući tadašnji lokalni sukob u svetski rat!
Dok se potom odigrava poljska drama, „brižni saveznici“ iz Londona i Pariza ne čine baš ništa da fizički pomognu svojom vojskom, a u ratu su sa nemačkim agresorom, kako tvrdi moćni BBC!
Tek kada su uvideli, da će nemačke trupe zaista izbiti na tadašnju poljsko-sovjetsku granicu i biti još dvesta kilometara bliže Moskvi, pokrenuli su sovjeti svoju vojsku da izađe na međunarodno dogovorenu Kerzonovu liniju, koju su odredili članovi komisije za poljsko-nemačko razgraničenje (1919.godine!), kao međunarodno priznatu granicu novonastale Poljske (na Istoku).
Činjenicu, da su Poljaci koristili oružani sukob između crvenih i belih u Rusiji da silom oružja prošire svoje tadašnje granice, pritom okupirajući tadašnju rusku teritoriju na kojoj su sami Poljaci manjina u odnosu na Beloruse, Ukrajince i Židove, zapadni istoričari ignorišu, jer bi morali da kažu da je sovjetska armija u septembru 1941.godine samo izašla na međunarodno priznatu granicu istočnog dela Poljske, pritom dočekana od domaćeg stanovništva kao oslobodilačka, posle brojnih primera progona i zlostavljanja od strane poljskih šovinista!
Stanje posle nemačke okupacije Poljske, i objavljenog (mirujućeg!) rata od strane Francuske i Britanije, tadašnje sovjetsko rukovodstvo iskoristilo je za ubrzanu pripremu svoje države i armije od neminovne nacističke agresije, koju pokvareno potiču i američki i britanski finansijski krugovi, namerni da dobrano profitiraju od toga nemačko-sovjetskog oružanog sukoba.
Američki finansijski moćnici računaju, razorenim će državama biti neophodna pomoć za oporavak koji će oni diktirati, a krediti će se naplatiti iz resursa prirodnih bogastava tih zemalja, pritom svoju pokvarenu nameru uvijaju u oblandu „borbe protiv komunizma“ koji se mora pobediti, ne birajući sredstva u toj borbi!
To, što je već tada bilo vidljivo da nacisti otvoreno planiraju „konačno rešenje židovskog pitanja“ nije brinulo one koji su svesno finansirali naciste u usponu, dok se oni sami nisu osetili dovoljno snažnim da zauzmu svoje tobožnje mesto u „novom svetskom poretku“!
Amerika je već tada planirala pitanje svoga budućeg učešća po modelu kao u Prvom svetskom ratu, tek kada protivnik bude dobrano iscrpen i oslabljen!
Uspavane pobedom u Velikom ratu, tog septembra 1941.godine ni Francuska ni Britanija nisu predstavljale opasnost za razbuđenu Nemačku, tako željnu revanša i naplate „demokratskih uslova“ iz Versaja, ojačanu moćnom industrijom Čehoslovačke koju su joj te zaštitnice demokratije prinele na tacni u Minhenu, računajući da će se potom uputiti na Istok po željeni „Lebensraum“ koji neminovno ipak vodi preko Poljske, tim pre što su Poljaci uljuljkani navodnom britanskom zaštitom, kinjili u kontinuitetu nemačku (i ne samo nemačku!) nacionalnu manjinu!
Čak ni minhenska tragedija Čehoslovačke nije im bila dovoljna opomena, da prihvate ponudu sovjetskog rukovodstva (datu još pre minhenske sramote) da se zajednički odupru pretećem fašizmu!
Umesto izvlačenja pouke za strašne posledice svog nemara u sagledavanju ugroženosti države, danas poljski državnici uporno prozivaju nekadašnje sovjetsko rukovodstvo za svoju tragediju, otvoreno huškajući NATO da se trajno naseli u Poljskoj, tobož kao zaštitnik od preteće ruske „agresije“!
Istorija je učiteljica za mudre, ali katoličkoj Poljskoj nije dovoljno viševekovno iskustvo, da je za razne pokvarenjake uvek izvlačila kestenje iz vatre svojim rukama, u odnosu na pravoslavnu Rusiju!
http://www.novinar.de/2009/07/26/sporazum-ustasa-i-komunista-iz-1935-godine.html
Sporazum ustaša i komunista iz 1935 godine dok se ne slomi kičma srpstvu i pravoslavlju,uništavanje svega što je srpsko i pravoslavno.
http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/drustvo/aktuelno.290.html:816179-I-Vatikan-kritikovao-pokolj-Srba