Država Srbija je tužena za zločin genocida nad Hrvatima i muslimanima – protivtužba: kontinuitet genocida nad Srbima u XX i XXI vijeku 
Javnosti se plasira teza da se sudi pojedincima, da je u pitanju individualna odgovornost, a ne naroda. »Ministar inostranih poslova Srbije«, Vuk Drašković, u Političkoj akademiji Narodne partije Austrije kancelara Volfanga Šizela izjavio da je ispunjenje zahtjeva Međunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju, posebno generala Ratka Mladića, ne samo međunarodna, već »naša moralna i nacionalna obaveza«! Šefica austrijske diplomatije Ursula Plasnik je tom prilikom ukazala da je »Haški tribunal« »neohodan instrument za individualizaciju krivice za počinjene zločine«!! [1]
Istina je da je država Srbija tužena od strane muslimanaske Bosne i Hercegovine i hadezeovske Hrvatske za zločin genocida nad Hrvatima i muslimanima! Između individualne odgovornosti pojedinaca i »genocidnog naroda« postavlja se pitanje odgovornosti države, čije obaveze (odštetu) plaća narod!! [2]To je nacionalno i državno pitanje od koga zavisi sudbina srpskog naroda i srpskih država, da ne dođe u situaciju u koju ni nacistička Njemačka nije došla!
Međunarodni sud pravde sudi državama, na osnovu tužbe Republike Hrvatske protiv Savezne Republike Jugoslavije, odnosno Republike Srbije!
Muslimanska BiH, bez Republike Srpske kao konstitutivnog naroda, podnijela je 20.marta 1993. tužbu Međunarodnom sudu pravde, čiji je Statut sastavni dio Povelje UN, protiv Jugoslavije (SCG) za zločine genocida[3]. Vlada Jugoslavije je podnijela dobro pripremljenu protivtužbu 23. jula 1997. Nova vlada SCG, odmah poslije preuzimanja vlasti povukla je protivtužbu, bez uslova da se povuče tužba. Rasprava pred Međunarodnim sudom pravde je završena, čeka se presuda, a da nije javnost obaviještena zašto je bezuslovno povučena protivtužba! To moze da znači da Srbija ne smatra da je nad Srbima u BiH vršen genocid djihada i mudžahedina. Za genocid nisu tuženi Alija Izetbegović, zločinci đihada, mudžahedini.
Na drugoj strani, odbrana prof. Stojanovića traži da se Međunarodni sud pravde proglasi nenadležnim, nakon početka zasijedanja, zato što Jugoslavija, osnivač Organizacije Ujedinjenih nacija, tada nije bila članica OUN niti Međunarodne konvencije o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida!?
Jugoslavija jedan od osnivača Organizacije Ujedinjenihnacija 1945. nikada nije iskljuena iz OUN, jedno vrijeme je postojala samo »prazna stolica« jugoslovenskog predstavnika! Pravni zastupnik tužbe BiH, Sakib Softić, smatra da je Jugoslavija »plaćala članarinu … ali pod suzpenzijom … SCG (Srbija) je počinila genocid nad Bošnjacima i zato je tužimo«.[4]
Braneci se formalnopravnim razlozima nadležnosti, namjesto suočavanja sa činjenicama može se tumačiti kao strah od suočavanja sa istinom! Još neumjesnije je pozivanje na presedan Medjunarodnog suda pravde u vezi sa nadležnošću raspravljanja o tužbi Jugoslavije protiv zločina agresije, bombardovanja NATO drzava!
Neosnovane su tvrdnje srpskog agenta pred Međunarodnim sudom u Hagu, profesora Radoslava Stojanovića, ako je bilo zločina na strani Jugoslavije (Srbije) da za to snosi odgovornost »režim Slobodana Miloševića«. Profesor bi trebalo da ukaže državnim funkcionerima da odgovornost ne snosi režim jedne države, već država kao takva!!!
Hrvatska je 2. jula 1999. tužila Jugoslaviju (SCG), takođe, Međunarodnom sudu pravde UN, za zločine genocida, za srpske zločine u Slavoniji i Kninu!!![5] Nije poznato da li je Jugoslavija (SCG) podnijela makar protivtužbu.
O tužbi SCG za genocid od strane Republike Hrvatske javnosti se niko ne obraća!!!
Genocidna namjera Hvatske vojske protiv Srba u zapadnoj Slavoniji u operaciji »Bljesak« («Flash«), 1. maja 1995. utvrđena je na sastanku VONS-a 30. aprila 1995. Učesnik tog sastanka ministar spoljnih poslova Mate Granić konstatuje da je »u proljeće (1995.) postalo očito da je samo oružanim putem moguće oslolboditi autocestu … da i sami trebamo izazvati incident ako bude potrebno … Odlučeno je da se na svaku provokaciju odgovori radikalnim oslobađanjem autoceste. Dogovorili smo se da se u bojno-redarstvenu akciju krene 1. svibnja 1995. Operaciju smo svi poduprli i zatim od Tuđmana dobili posebne zadatke. Moj zadatak, kao ministra vanjskih poslova, bio je da svoje kolege, diplomatski zbor i diplomatsku mrežu obavijestim o razlozima vojno-redarstvene operacije kako bismo dobili medijsku bitku u svijetu i spriječili bilo kakve ozbiljne reakcije Europske unije, SAD-a, Ruske Federacije i Vijeća sigurnosti. [6]
Operacije Hrvatske vojske “Bljesak” i “Oluja” predstavljaju zločin genocida nad srpskim stanovništvom. Transkript sa sastanka najvećeg vojno-političkog rukovodstva Republike Hrvatske jasno pokazuje namjeru (Intent) izvršenja genocida nad Srbima.Hrvatski “vrhovnik je jasno formulisao strateški cilj “Oluje”: “DA NANESEMO TAKVE UDARCE DA SRBI PRAKTIČNO NESTANU…”[7]
Sastanku vojnog i državnog vrha na Brionima 31. jula 1995. pored “vrhovnika” Franje Tuđmana i dr Miroslava Tuđmana učestvovali su minister odbrane Gojko Šušak, generali Janko Bobetko, Mirko Norac, Ante Gotovina,[8] Zvonimir Červenko, admiral Davor Domazet, Ivan Čermak, Mladen Markač,[9] Miljenko Crnjac , Vladimir Zagorec i drugi.
Žalbeno vijeće Međunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju potvrdilo je odluku da objedini predmet protiv Ante Gotovine, Ivana Čermaka i Mladena Markača u jednu optužnicu “za zločine počinjene nad Srbima 1995. godine za vrijeme i neposredno poslije hrvatske vojne ofenzive poznate kao Operacija ‘Oluja’, vođene u regiji Krajina u Hrvatskoj … pošto su navodni zločini počinjeni na istom zemljopisnom području, u isto vremenskom periodu, i tijekom iste vojne operacije, te prema istom Izajedničkom zločinačkom podhvatu u kojem se navodi da su sva trojica optuženih bili sudionici … Optuženi se terete za učešće u zajedničkom pothvatu čija je svrha bila trajno iseljenje srpskog stanovništva iz regije Krajina u Hrvatskoj uz uporabu sile, zastrašivanja ili prijetnje sile, progonom, prisilnim premještanjem i deporatcaijom, prisvajanjem o uništavanjem imovine ili drugim Sredstvima. Konkretno, Gotovina, Čermak i Markač se terete za ubojstvo, progone, deportaciju i prisilno premještanje, pljačkanje javne I privatne imovine, bezobzirno razaranje gradova, naselja ili sela, te nehumana djela i okrutno postupanje. Znači, nije u pitanju individualna odgovornost za genocide.”[10]
Tužitelj Međunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju tuži bivšeg predsjednika Republike Srpske Krajine, Milana Martića za deportacije, prisilni transfer stanovništva u periodu od 1. avgusta 1991. do 31, decembra 1995. acting individually or in concern, with other known and unkonown members of a JOINT CRIMINAL ENTERPRISE, planned, instigated, ordered, committed, or otherwise aided and abetted the planning, preparation, or execution of the deportations or forcible transfers of the Croat, Muslim an other non-Serb civilian population from the SAO Krajina in Croatia and from Bosanski Novi, Bosanska Gradiška, Prnjavor and Šipovo in the ARK in Bosnia and Herzegovina[11]
»’ Pojedinci (Individuals’) koji su učestvovali u ovom »zločimačkom poduhvatu« (in this joint venture enterprise) uključuju:
Slobodana Miloševića PREDSJEDNIKA REPUBLIKE SRBIJE; SR JUGOSLAVIJE,
Borisava Jovića, PREDSJEDNIKA PREDSJEDNIŠTVA SFRJ,
Branka Kostića, POTPREDSJEDNIKA PREDSJEDNIŠTVA SFR JUGOSLAVIJE,
Veljka Kadijevića, NAČELNIKA GENERALŠTABA JUGOSLOVENSKE NARODNE ARMIJE,
Blagoja Adžića, NAČELNIKA GENERALŠTABA VOJSKE JUGOSLAVIJE,
Milana Babića, PREDSJENIKA VLADE REPUBLIKE SRPSKE KRAJINE,
Gorana Hadžića, PREDSJEDNIKA VLADE REPUBLIKE SRPSKE KRAJINE, uključujući Jovicu Stanišića, Franka Simatovića ‘Frenkia’, Tomislava Simovića, Vojislava Šešelj,
Momira Bulatovića, PREDSJEDNIKA PREDSJEDNIŠTVA SRCG, PREDSJEDNIKA SAVEZNE VLADE JUGOSLAVIJE,
Radovana Stojičića ‘Badža’u, Željka Ražnatovića ‘Arkan’a,
Radovana Karadžića, PREDSJEDNIKA REPUBLIKE SRPSKE,
Momčila Krajišnika, PREDSJEDNIKA NARODNE SKUPŠTNE REPUBLIKE SRPSKE,
Biljanu Plavšić, PREDSJEDNIKA REPUBLIKE SRPSKE.
Momira Talkića, Ratka Mladića, KOMANDANTA GLAVNOG ŠTABA VOJSKE REPUBLIKE SRPSKE,
Ostale članove JUGOSLOVENSKE NARODNE ARMIJE (JNA) odnosno JUGOSLOVENSKE VOJSKE (VJ), VOJSKE RSK (SVK), TERITORIJALNE ODBRANE (TO) SRPSKE , HRVATSKE, BOSNE I HECEGOVINE. SRBIJE I CRNE GORE LOKALNE I POLICIJSKE SNAGE (MUP) SRBIJE, UKLJUČUJUĆI DRŽAVNU BEZBJEDNOST (DB) REPUBLIKE , SRPSKE POLICIJSKE SNAGE SAO RSK SRBIJE SAO KRAJINA POLICIJA. MILICIJA SAO KAJINE – MARTIĆEVA POLICIJA tzv. MARTIČEVCI. PARAVOJNE SNAGE I DOBROVOLJNE JEDINICE SRBIJE, CRNE GORE, I BOSNE, UKLJUČUJUĆIN »VUKOVE SA VUČJAKA«.[12]
Kvalifikacija genocida hrvatskih ustaša nad Srbima, Jevrejima i Romima
Istoričar dr Ivo sin Slavka Goldštajna je, gostujući na beogradskoj BK televiziji branio ne samo minimiziranje žrtava Jasenovca, već otvoreno tvrdio da bivši zapovjednik Jasenovačkih logora Dinko Šakić nije mogao biti osuđen za genocid, »jer se utvrdilo da je ubio samo dva zatočenika«! «[13]
Ni dr Andrija Artuković, ministar ustaške policije NDH, nije pred Zagrebačkim sudom ni optužen, suđen ni osuđen za zločine genocida, već za »obično ubijstvo«.
Komandant srpskog Drinskog korpusa, general Radislav Krstić je već osuđen za genocid na 35 godina, iako nije dokazano ne samo da nije ubio ni dva čovjeka,već da na području Srebrenice nije ni bio, već robija u Velikoj Britaniji. Osuđen je i pukovnik Vidoje Blagojević, bez prava na svoju odbranu! Niko iz BiH, na strani zločina muslimanske ni hrvatske strane, nije optužen za genocid.
Dr Josip Jurčević, znanstveni suradnik Instituta društvenih znanosti »Ivo Pikar« u Zagrebu i profesor suvremene povijesti na Hrvatskim studijama Sveučilišta u Zagrebu negira da je »u Jasenovcu počinjen genocid nad Srbima«: NDH »tipični totalitarni režim, primjenjivao je totalitarne metode – uključujući logore, među kojima je Jasenovac svakako bio najveći – prema svim stanovnicima koji nisu htjeli tolelirati taj režim, a takvih je bilo dosta, uključujući i Srbe. U Jasenovcu nisu žrtve bili samo Srbi, nego i Hrvati i pripadnici drugih naroda, i ne može se reći da je isključivo prema Srbima provođena takva politika…«. Ova izjava je objavljena u vrijeme obilježavanja 61. godišnjice proboja zatočenika Jasenonovca u beogradskom Danasu pod naslovom Naučna istina o zločinu i žrtvama – Da li je u Jasenovcu izvršen genocid nad Srbima.[14]
Na 61. komemoraciji proboja zatočenika Jasenovca 22. aprila 1945. godine, predsjednik Republike Hrvatske, u Jasenovcu 30. aprila 2006. izjavio je »Jasenovac je bio poprište genocida, holokausta i ratnog zločina. U skladu s politikom zločinačkog ustaškog režima Jevreji su ubijani samo zbog toga što su Jevreji, Srbi zbog toga što su Srbi, Romi zato što su Romi. Ubijani su i Hrvati koji se nisu mogli, niti htjeli složiti s tom zločinačkom politikom«. Predsjednik Hrvatske je govorio o »užasima koji su prije šezdeset godina počinjeni«, da se »mora učiniti sve da bi se razbile bilo kakve nedoumice oko karaktera režima u NDH odgovornog za užase počinjene u Jasenovcu«. To predstavlja autoritativan odgovor profesorusuvremene povijesti na Hrvatskim studijama Sveučilišta u Zagrebu, koji negira da je »u Jasenovcu počinjen genocid«
Međutim, predsjednik Hrvatske na komemoraciji u Jasenovcu 30. aprila 2006. godine izjavljuje »Zločin nema nacionalnost«?!! Ko su počinioci »užasa koji su prije šezdeset godina počinjeni«? Kao što »žrtve fašističkog terora« imaju nacionalnost – Njemci, Italijani i drugi, tako i ustaše imaju nacionalnost – hrvatsku, koji su ubijali pripadnike drugih nacionalnosti – Srbe samo zato što su Srbi, Jevreje zato što su Jevreji, Rome zato što su Romi! To je jedini put »da bi se razbile bilo kakve nedoumice oko karaktera režima NDH(rvatske) odgovornog za užase počinjene u Jasenovcu«. To je put za utvrđivanje »jasenovačke istine« koje se »mi sramimo, ali je ne skrivamo«!
Sobzirom da ratni zločini, posebno zločini genocida, ne zastarijevaju, protivtužba države Srbije otvara mogućnost da se Hrvatska tuži i za zločine genocida nad Srbima, Jevrejima i Romima iz Drugog svjetskog rata (sistem ustaćkih zločina genocida – Jasenovac, Garavice, Prebilovci, Ržani do Šušnjar kod Sanskog Mosta —-!
Preživjeli mučenici Jasenovačkih logora bezuspješno vode akciju za obeštećenje od Hrvatske, iako su obeštećenja dobile jevrejske žrtve, djelimično i -romske.
Optužiti Republiku Hrvatsku za minimiziranje zločina genocida u Hrvatskoj u toku devedesetih godina XX vijeka, za vojne genocidne akcije »Bljesak«, »Oluja«, Medački Džep i dr, jer su Srbi protjerivani, ubijani samo zato što su Srbi.
Predstavnici Mrkonjić Grada i drugih opština BiH – Republike Srpske tuže Republiku Hrvatsku za genocidne zločine i razaranja 1995.
Građani Varvarina tuže Njemačku, kao učesnicu NATO snaga bombardovanja 1999. godine. U obrazloženju odbijanja tužbe Vrhovnog suda Njemačke o nenadležnosti težište je na činjenici da nije riječ o tužbi države protiv države, već pojedinaca, da njemačko nacionalnon zakonodavstvo ne predviđa mogućnpst zaštite stranih državljana.[15] Obeštećenje od bombardovanja NATO Kineske ambasade u Beogradu priznato je Narodnoj Republici Kini.
Njemački prvostepeni sud u Minhenu proglasio se nadležnim za osudi za GENOCID, etničko čišćenje okoline Kotor Varoša 14. avgusta 1992. i strijeljanje šest muslimana Đurađa Kušljića, nastavnika matematikem i fizike, iz Vrbanjaca kod Kotor Varoša (koji je toga dana bio u Banja Luci, gdje je u Kliničkom centru čekao rođenje trećeg djeteta), uhapšen u [16]Njemačkoj 1. septembra 1998. Odlučujući o žalbi Kušljića Savezni sud Njemačke potvrdio je presudu prvostepenog suda – krivicu za genocid. Poslije osam godina zatvora, na preporuku njemačkog tužioca, Predsjednik Savezne Republike Njemačke oslobodio je Kušljića izdržavanja kazne, ostavljajuući presudu o genocidu na snazi!!! To je bil vijest u beogradskoj Politici 6. novembra 2006, bez zvanične reakcije, komentara!!
Opštinski sudu Novom Pazaru donio je prvostepenu presudu kojom se državi nalaže da isplati odštetu od 13,5 miliona dinara naslednicima petoro građana poginulih prilikom vazdušnog napada NATO-a 31. maja 1999. »NATO ubija, Srbija plaća«, komentariše beogradska Politika.[17] Namjesto da država traži reparacije od država NATO, koje su srušile Avalski toranj kod Beograda, sakupljani su prilozi od građana, uključujući penzionere i školsku djecu!! Već je javna tajna da je »sve više obolelih od karcinoma , »u poslednjoj deceniji broj obolelih udvostručen, što se može dovesti u vezu s bombardovanjem«.[18]
Pitanje koje traži odgovor – uloga države – Jugoslavije/Srbije u zaštiti životnih interesa svojih državljana, u zaštiti sopstvenih interesa – protivtužbe protiv muslimanske BiH i Republike Hrvatske?!?!
U pitanju su osnovna prava čovjeka, garantovana međunarodni konvencijama, svojevremeno uslov za priznanje nezavisnti Republike Hrvatske.[19]
Šta je i gdje su srpski pravnici, zašto ne govore sa stanovišta svoje struke – šta je pravo!!
Predsjednik Fonda za istraživanje genocida posjetio je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu, 28. juna 2005. predsjednika i generalnog sekretara Udruženja za međunarodno krivično pravo, prof. Dr Milenka Kreću i i Sretu Noga sa pismenim predlogom, poslije konsultacija sa Prof. Dr Zoranom Stojanovićem, Prof. Dr. Stevanom Đorđevićem i pok. dr Miodragom Mitićem, bivšim glavnim pravnim savjetnikom Ministarstva inostranih poslova »da Udruženje za međunarodno krivično pravo organizuje sastanak stručnjaka za međunarodno pravo na kome bi se razmotrile kvalifikacije genocida, na osnovu Međunarodne konvencije o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida događanja u Bosni, posebno Srebrenici, u toku ‘Oluje’, do koje je došlo neposredno i u vezi sa Srebrenicom. Ova rasprava bi trebalo da se održi prije Međunarodnog naučnog skupa povodom 10-te godišnjice Srebrenice.«[20] Na ovaj pismeni predlog, pored više usmenih intervencija, nikada nije ni odgovoreno!!
Pred Međunarodnim krivičnim tribunalom za bivšu Jugoslaviju za genocid su tuženi predsjednik Republike Srpske, dr Radovan Karadžić, predsjednik Skupštine RS Momčilo Krajišnik, komandant Glavnog štaba VRS general Ratko Mladić.
Za genocid je optužen predsjednik Republike Srbije i SRJ, Slobodan Milošević, u BiH i Kosmetu. Optuženi su načelnici Generalštaba VJ i drugi visoki funkcioneri.
»Medjunarodna zajednica« preko portparola glavne tuziteljice Karle Del Ponte ponavlja da se sudi pojedinim okrivljenim, individualnim zločinima. Medjutim od 2005. godine vidljiv je sistem optužnica protiv Srba »u paketima«. Ocigledno, nije u pitanju racionalnost sudjenja, posebno kada su u pitanju optuznice za genicid!
Tužilaštvo Medjunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju zatražilo je 30. 2005. Da se objedini sudjenje šefu Službe žavne bezbjednosti Jovici Stanisiću, pomoćniku SDB Franku Simatoviću, predsjedniku Republike Srpske Krajine Milanu Martiću i predsjedniku Srpske radikalne stranke, dr Vojislavu Šešelju.[21] Na ovaj način se sudjenje, koje se bez osnova odlaže godinama, dovodi u opasnost novog odlaganja!
Početkom maja Međunarodni krivični tribunal za bivšu Jugoslaviju saopštio je da se odbija žalba o odlaganju i zakazano suđenje 10. jula 2006. godine¸takođe »u paketu« bivšem predsjedniku Republike Srbije¸Milanu Milutinoviću, potpredsjedniku Vlade Jugoslavije Nikoli Šainoviću, načelnicima Generalštaba Vojske Jugoslavije Dragoljubu Ojdaniću i Nebojši Pavkoviću , generalima Vladimiru Lazareviću, Sretenu Lukiću i Vlastimiru Đorđeviću.[22]
Politika, 18.maj 2006.
U konsolidovanoj i dopunjenoj optužnici od 9. decembra 2005. Protiv
devet oficira i generala VRS, sedam je optuženo za genocid: Zdravko Tolimir, Vinko Pandurević, Ljubiša Beara, Vujadin Popović, Drago Nikolić, Milorad Trbić i Ljubomir Borovčanin.[23]
»Ove sedmice čak četiri koldektivn suđenja«
Poslije nekoliko godina istraživanja i proučavanja na otvorenoj tribini« u Prijedoru na Svetog Iliju 2003. suočio sam se sa predstavnicima muslimanske federacije sa tezom »Vojska Republike Srpske nije izvršila genocid nad muslimanima u Srebrenici, zločina je bilo, ali treba utvrditi broj žrtava, izvršiocima i okolnostima!«
O srpskom »genocidu« nad Albancima već su napisane knjige. Ovoga mjeseca profesor Noam Čomski, filozof i analitičar, koga je New York times nazvao »vodeći živi intelektualac« izjavio je: »kakav je bio taj genocid na Kosovu? Znamo iz zapadne dokumentacije šta je to bilo. U godini pred bombardovanje, prema zapadnim izvorima, ubijeno je oko dve hiljade ljudi, žrtve su bile raspoređene. Prema britanskoj vladi, koja je bila najjači jastreb u Alijansi – sve do januara 1999. najveći deo ubistava počinili su gerilci OVK koji su nadirali, kako sami kažu, pokušavajući da izazovu oštru reakciju Srba, u čemu su i uspeli, kako bi naveli zapadne humanitarce da bombarduju … U to vreme, tih meseci ih je pomagala CIA. I to nazivati genocidom je zaista uvreda žrtava holokausta, jer ako je to genocid onda je čitav svet prekriven genocidom…«[24]
U Bijeljini na komemoraciji jevrejskim žrtvama, 21. oktobra 2005. predsjednik Fonda za istraživanje genocida je ponovio nužnost optuzbe Vatikana, Njemacke, Sjedinjenih Americkih Drzava i NATO pakta za zlocine protiv mira u odnosu na jugoslovensku drzavu, iz čega su proizašli ratni zlocini i zločini genocida, stradanja svih jugoslovenskih naroda, [25] šiptarski OVK za genocid nad nesrpskih narodima na Kosovu i Metohiji!
NASTAVAK na sledećoj strani –>
Dr Milan Bulajić, predsjednik Fonda za istraživanje genocida
[1] Izlaganje na tribini«Put Srbije u Evropu«, Danas, Beograd, 14. septembar 2006, str. 3.
[2] The International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia, Case No. IT-95-11 The Prosecutor against Milan Martić, 18th Day of December 2002, para 42 and 43.
[3] Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (Bosnia and Herzegovina v. Zugoslavia (Serbia and Montenegro), 20 March 1993,
[4] Dušan Stojaković, »Sakib Softić, pravni zastupnik tužbe BiH protiv SCG – Nisam za nagodbu … jer vjerujem da sam blizu cilja«, Novosti, Beograd, 4. novembar 2006.
[5] International Court of Justice, Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (Croatia v. Yugoslavia), 2 July1999.
[6] Ibid, points. 21-22, p.12-13
[7] »Večernji list«, 19.10. 2004, »Zapisnik sa sastanka Predsjednika RH dr Franje Tuđmana sa vojnim dužnosnicima, održanog dana 31. srpnja 1995. goduine na Brijunima. Prvi objavljujemo brijunski transkript u cijelosti. Gotovina: Snage koje idu na Knin teško je držati na uzdi
[8] Ante Gotovina was born on 12 October 1955, on the island of Pasman, Municipality of Zadar, a French Legionnaire of the rankof Chief Corporal, returned to Croatia in June 1991; appointed Chief of Operations and Training of the 1st Brigade o the Zbor Narodne Garde (»ZNG«); Frbruary to April 1992 Deputy of the Comander of the Special Unit of the Main Staff of the Croatian army, Hrvatska Vojska (»HV«); April to Ocober 1992 assigned to the Croatian Defence Council (Hrvatsko Vijeće Obrane »HVO«) 9 October , rank o Brigadier, appointed the Commander of the Split Operative Zone of the HV, re-naimed 1993 the Split Military District, until march 1996;30 May 1994 promoted to the rank ofMajor General; August 1995 promoted to the rank of Colonel general.
[9] Samo poslije devet mjeseci provedenih u Ševeningenu, hrvatski generali Ivan Čermak i Mladen Markač, odlukom Mewđunarodnog krivičnog tribunala pušteni su da se brane na slobodi. Pored ratnih zločina i etničkog čišenja u Krajini (»Oluja«) Markač i Čermak su odgovorni i za zločine genocida nad srpskim stanovništvom na području Gospića i u Pakračkoj Polajni i Marinom Selu 1991, gdje je ubijeno oko 300 osoba. »«Nagrada za zločince«, Tanjug, Politika, Beograd, 4. decembar, 2004, str. 2.)
[10] Den Hag, 26. listopad 2006, OK/MO/1124t
[11] SAO Krajina, from August to December 1991 (!): the twons and villages Dubica, Cerovljani, baćin, Saborsko, pljanak, Lipovača and neighbouring hamlets, Vaganac, Škabrnja, Nadin, and Bruska; Prnjavor: from end of 1991 (1) do December 1992; the towns and villages o Prnjavor, Lišnja, puraci, Galjipovci, konduhovci, Doline, kulaši, and Sivor; Šipovo, from May to Agust 1992, the vllage of Pljeva (Ibid, papa. 47)
[12] Point 6
[13] R.Arsenić, “Nesporazumi oko Jasenovca – Sukobkoncepcija”, Politika, Beograd, 28.02. 2006, str, 2.
[14] Most Radija Slobodna Evropa, Danas, Beograd, 21-24. aprila 2006, Vikend, str. VI-VII.
[15] R.S. »Loša vest za Varvarin iz Karlsruea – Vrhovni sud Nemačke odbio žalbu«, Politika, Beograd, 3. novembar 2006, str.9.
[16] Bora Marić, „Đurađ Kušljić o presudi nemačkog suda – Piskarala balkanske istorije“, Politika, 6. novembar 2006, str. 2.
[17] Milan Galović, »Tragom presude u Novom Pazaru«, Politika, Beograd, 26. oktobar 2006, str. 10.
[18] S. Mirosavljević. »NATO svugde ostavio trag«, Novosti, Beograd, 26. oktobar 2006, str. 7.
[19] »Upozorenje Srpskog demokratskog foruma: Srbi još nemaju jednake šanse za zapošljavanje«, Beta, Danas, 3. novembar 2006, str. 16.
[20] U prilogu je dostavljen napis »Genocid nad muslimanima nije dokazan – Vojska Republike Srpske nije izvršila genocid u Srebrenici«, intervju Petra Pašića u Glasu javnosti , Brograd 20. maja 2005, koji je oblijepljen po ulicama Banja Luke 9. juna , Novosti, Beograd 10. juna 2005.
[21] Beta, “Zajednicko sudjenje Seselju, Stanisicu, Marticu I Simatovicu”, Danas, Beograd, 31. Maj 2005. Str. 13.
[22] E.Radosavljevic, “Haski tribunal najavio pocetaj sudjenja politicarima I generalimaoptuzenim za Kosovo – U sudni cu 10. Jula?”, Novosti, 1.04.2006, str,12.
[23] Medjunarodni krivicni sud za bivsu Jugoslaviju, “Konsolidovana iymijenjena optuznica”`predmet br. IT-05-88-PT,Hag, 08. Decembar 2005., strana 34.
[24] Marko Cerić “Najpoznatiji svetski intelektualac Noam Čomski za ‘Politiku’”, Politika, Beograd, 7.maj 2006, str, 1,9.
[25] Milan Bulajic, Raybijanje jugoslovenske drzave 1991/1992. – zlocin protiv mira – odgovornost Vatikana I Njemacke@Srpska knjizevna zadruga, Beograd 1994, strana 370
