Zahvaljujući „ponudi” koju je, po sopstvenoj tvrdnji, dr Živko Andrijašević, dobio od vlasnika beogradske izdavačke kuće „Vukotić media“ i nekadašnjeg direktora „Večernjih novosti“, Manojla Manja Vukotića, prvi put se u Srbiji pojavila jedna dukljanska „Istorija Crne Gore“ . Tako se u ovom antisrpskom pamfletu, koji je na Vukotićevu inicijativu postao dostupan čitaocima u Srbiji, mogu pročitati sve poznate kroato-montenegrinske teze, od toga da su nekakvi Dukljani bili preci današnjih Crnogoraca i da su se kao takvi doselili iz Zakarpatske postojbine, da je Nemanja bio strani okupator Crne Gore, da je po autoru naučno vrlo osnovana pretpostavka o francuskom poreklu Balšića, da je Skupština srpskog naroda u Crnoj Gori, tzv. Podgorička skupština, bila nelegalan skup itd. Jednom rečju, pseudonaučna srbomrzačka fantastika u službi promene srpskog etničkog i kulturnog identiteta Crne Gore. Ipak, nova Andrijaševićeva prerada izanđalih teza, koje se iznova sipaju u stare vatikanske mehove, nije povod ovog komentara.
Pravo pitanje je ko u Srbiji, kao deo Đukanovićeve (čitaj NATO) pete kolone, radi na širenju kroato-montenegrinskog identiteta Crne Gore. Ovo pitanje ima prvorazredni značaj za oslobađanje sveukupnog Srpstva od sadašnje zapadne, NATO okupacije, jer je petokolonaško delovanje Đukanovićevih ljudi u Srbiji pripremilo teren za petooktobarski prevrat i do danas ova grupa čini jednu od okosnica okupacije Srbije, a time i Srpstva. Uz to, samo iz ugla subverzivnog rada kripto-montenegrina u Beogradu može da se shvati „nemoć” koja je svojevremeno pokazana u odbrani državne zajednice Srbije i Crne Gore, kao i svi dosadašnji „propusti“ i „greške“ u organizovanju i radu srpskog političkog korpusa u Crnoj Gori.
Radi lakšeg razumevanja ovog sudbinskog pitanja, argumente ćemo izložiti u tezama:
Rečena knjiga-pamflet pisana je sa ciljem da se srpskoj čitalačkoj publici u vidu jednog „nacrta” pruži „podsticaj za preispitivanje osnovanosti nekih ustaljenih istoriografskih stanovišta”. Jer, ona predstavlja „otklon od dominantne koncepcije u srpskoj naučnoj javnosti, koja cjelokupnu prošlost Crne Gore…tretira u okviru istorije srpskog naroda. Takva koncepcija je, prema mojem mišljenju, naučno neodrživa.” Jednom rečju, knjiga je zamišljena da bude instrument za promenu sadašnje „anahrone“ istorijske svesti Srba u Srbiji.
Propagandno-misionarski cilj knjige-pamfleta dodatno je pojačan činjenicom, da je njen pisac prvi autor zvanične kroato-montenegrinske Istorije Crne Gore, u koautorstvu sa Šerbom Rastoderom, čime se preporučio za savetnika Mila Đukanovića i vršioca brojnih visokih funkcija na Univerzitetu Crne Gore.
Ideja i inicijativa za pisanje propagandne verzije kroato-montenegrinske Istorije Crne Gore za poterebe Srbije došla je, kako stoji u predgovoru knjige, od Manojla Manja Vukotića. Vukotiće je po Andrijaševiću tvorac ideje da se čitalačka publika u Srbiji zatruje jednim kroato-montenegrinskim pamfletom.
Manojlo Manjo Vukotić može kao privatni izdavač da legalno štampa knjige bilo kakvog, pa i propagandnog, pseudonaučnog sadržaja.
Nemoralno je (i sa stanovišta građanskog morala) i licemerno da Manojlo Manjo Vukotić, koji je profesionalnu karijeru izgradio u Srbiji, uz zdušnu javnu podršku nekih poznatih imena nacionalne, „prve” Srbije i srpskih nacionalnih ustanova, kakva je SPC, idejno i tehnički inicira i omogući objavljivanje u Srbiji pamfleta prvog Milovog propagandiste-istoričara.
Shodno tome, poreski obveznici u Srbiji bi konačno morali da znaju koje uređivao politiku NATO novina u Srbiji, „Borbe” i „Blica”, koje su propagandno pripremale teren za petoktobarski prevrat, jedan Srbin sa Cetinja ili kripto-montenegrin Manojlo Manjo Vukotić.
Vukotićevo iniciranje i objavljivanje kroato-montenegrinske „Istorije Crne Gore“ nije običan izdavački posao, već deo velikog zapadnog projekta rasrbljavanja srpske Crne Gore i srbijanizacije Srbije. Jer se kao drugi izdavač ovog pamfleta pojavljuje „Atlas fondacija” u sastavu „Atlas grupe“ NATO tajkuna Duška Kneževića. Dovoljno je znati da je glavni partner „Atlas fondacije” Globalna inicijativa Klinton, a da je Bil Klinton počasnik doktor Univerziteta Mediteran u vlasništvu „Atlas grupe“. Glavni poslovni partner „Atlas grupe“ je „Abu Dhabi Capital Group”, geografska i finskijska tačka koja spaja Vučića i Kneževića.
Da je izdavačka saradnja Vukotića i Kneževića samo propagandno-kulturološki segment Đukanovićeve petokolonaške NATO hobotnice koja drži pod okupacijom Srbiju, a time i celokupno Srpstvo, pokazuju veliki poslovi „Atlas grupe“ u Srbiji u oblasti građevinarstva, hotelijerstva, prometa nekretnina, kao i vlasništvo nad Beogradskom bankarskom akademijom.
Pravi je momenat da srpska javnost dobije objašnjenje kako je prvi Milov propagandista-istoričar, Živko Andrijašević, magistrirao i doktorirao sa temama „Nacoinalna ideologija Nikole I Petrovića Njegoša 1860-1878“ i „Državna ideologija Crne Gore 1878-1918“ kod, ni manje ni više, prof. dr Radoša Ljušića. Da li je možda Radoševo antiintegralističko srbijanstvo dalo podršku Živkovom kroato-montenegrinstvu? Vreme je da padnu razne maske i da se pokaže pravo lice svih petokolonaških fela! Samo tada Srpstvo može postati svesno dubine ponora okupacije u kome se nalazi!
I najzad, svi poznati srpski nacionalni delatnici koji su do sada sarađivali sa izdavačem Vukotićem, posle objavljivanja Andrijaševićevog pamfleta morali bi odmah da javno obznane svoju odluku o prestanku bilo kakve saradnje sa kripto-montenegrinom Manojlom Manjom Vukotićem. Oni to pre svega duguju brojnim neutihnulim ispovednicima Srpstva u Crnoj Gori!
Fond strateške kulture
