Od septembra 1944. godine do februara 1945. partizani su streljali čak 59.554 građanina Srbije. Toliko ih je popisano, a veruje se da je taj broj i mnogo veći.
Na prostoru Kraljeve česme u Lisičjem potoku sutra će biti održan komemorativni skup u čast svim žrtvama komunističkog režima.
Šta pokazuje dokumentacija Ozne, kako su se posle rata gubile glave bez sudske presude, ko je naredio masovna streljanja, koliko je neobeleženih grobnica u Srbiji, samo su neka od pitanja na koja su u „Jutru“ odgovarali istoričari Srđan Cvetković iz Instituta za savremenu istoriju i Dejan Ristić.
Na više od 200 lokacija nalaze se grobnice sa gotovo više od 60.000 streljanih, ubijeni su za samo četiri meseca bez sudske presude.
„Ovde je reč o popisanim ljudima koji su ubijeni na različite načine u vremenu posle 12. septembra 1944. godine. Njih 33.000 su likvidirani bez ikakvog suda. Njih je ubila služba bezbednosti. Ovde se govori samo o popisanim ljudima, ostatak je stradao što sudskim presudama, što po logorima. Pre svega se radi o civilima, folksdojčerima…“, rekao je Cvetković.
Kaže da dokumentacija nije kompletna i da na primer, nedostaje ona za grad Beograd o broju ubijenih.
Na pitanje da li je Josip Broz Tito naredio ubijanja bez sudske presude, Ristić je rekao:
„Ukoliko tražimo dokument sa Titovim potpisom koji naređuje masovno streljanje, takvog dokumenta nema, niti bi on tako nešto potpisao“.
http://www.novinar.de/2009/07/26/sporazum-ustasa-i-komunista-iz-1935-godine.html
Sporazum ustaša i komunista iz 1935 godine SPORAZUM
1) Vođstvo hrvatskog narodnog oslobodilačkog ustaškog pokreta s jedne strane i vođstvo komunističke stranke s drugs strane svesni su težine svoga položaja koji dolazi od zajedničkog neprijatelja, svake jugoslovenske vlade i srpskog naroda kao nosioca srpske hegemonije (nadmoćnost) i podržavaoca svakog režima koji sputava, smeta i tupi nade:
a) kod hrvatskog naroda da će ikada doći čas oslobođenja ispod srpskog jarma,
b) kod komunističkih masa da traže saveznike u rušenju postojećeg stanja, ma kakve poglede taj saveznik imao na poredak i formu države po postignutom uspehu.
2) Vođstvo jugoslovenske komunističke stranke svijesne svoje uloge, priznaje da do komuniziranja Balkanskog poluostrva ne može doći dok se ne slomi kičma srpstvu i pravoslavlju, jer je poznato da su to dva faktora koja su omela prodiranju Osmanlija na Zapad i komunizma i Austrije na Istok. Sporazumni su da uništavanjem svega što je srpsko i pravoslavno utire se teren za komuniziranje Jugoslavije i Balkanskog poluostrava.
Vođstvo hrvatskog oslobodilačkog ustaškog pokreta predoseća da bi bez promene postojećeg stanja hrvatski narod podlegao jugoslovenskoj lukavosti i srpskoj hegemoniji i nudi saradnju svima porobljenima Jugoslavije i komunističkoj stranci posebno, da ubrzaju tok događaja sredstvima i načinima prema uputima svoga vođstva.
3) Vođstvo hrvatskog ustaškog pokreta obavezuje se da će sve štrajkaške demonstracije, manifestacije i sve razne izgrede koje izvode komunističke formacije potpomagati i u njima učestvovati. Vođstvo komuniegičke partije smatrajući hrvatski ustaški pokret jakim činiocem i pomagačem urušеnju postojećeg stanja, obećanje svaki podržak i potporu u ostvarivanju ustaških ideala.
Vođstvo i jedne i druge strane obavezuje se da će izbegavati, sve svađe i zadevice između jednih i drugih; u napisima, ličnom razgovoru i itd…, a u slučajevima demonstracija, revolucija i ratova, jedne druge bez prigovora pomagati, naročito uništavanjem svega što je srpsko i pravoslavno, kao što je istaknuto u tačci dva ovog sporazuma.
4) U slučaju lokalnih nesporazuma dužnost je lokalnog vođstva ustaškog pokreta i komunistrpke stranke da sve sukobe odnah likvidiraju, a svaka formacija o tome svoje starije jedinice obavjestnti. Neskladnost načelne naravi rešava vođstvo hrvatskog ustaškog pokreta i vođstvo jugoslovenske komunističke partije.
CILJ
Jugoslovenska komunnstička stranka kojoj je Zakon o zaštiti države od 1922. god., onemogućena akcija slobodnog kretanja i rada sa jedne, i vođstvo hrvatskog oslobodilačkog pokreta s druge strane, primaju na sebe zajednički i sporazumo DUŽNOST zajedničke borbe i međusobnog pomaganja u svakom slučaju potrebe do postignutog cilja: raspadanja jugoslovenske države i uništavanje svega što je srpsko i pravoslavno.
Sremska Mitrovica, juni-lipanj 1935. godine
Za komunistnčku stranku
Moša Pijade, s.r.
Za ustaški oslobod. hrv. pokret
Dr. Mile Budak, s.r. advokat Original se nalazi: Vojno istorijski institut JNA, arhiva neprijateljskih jedinica Br. reg. 3/2; Kutija-116/1638
Није у питању завист него Титова усмена директива: ,,Спискови, спискови и само спискови, пре него што се успоставе геађански судови. Стрељати не само оне који су против нас, већ и оне који би могли да се успротиве новом поретку.“ …и још: ,,Србија нема чему да се нада. Ми ћемо се у њој понашати као окупатори.“
To su radili osioni i radikalni primitivni nazovi
Komunisti iz osecaja zavisti osvete i slicno.
Te ljyde treba pronaci i suditi im za zlodela.