Nakon Prvog svetskog rata, Beograd je doživeo procvat u svakom smislu. Nicale su nove građevine, vozili su se luksuzni automobili, slušao se džez i negovale su se zapodnoevropske vrednosti. Beograd je tada imao oko 300.000 stanovnika.
Međutim, u Beogradu je umiralo mnogo dece i ljudi. U novinama “Vreme” iz 1938. godine navodi se da su Beograđani 1937. godine najviše umirali od tuberkuloze. Na drugom mestu bile su smrti izazvane bolestima krvotoka. Dok je treći uzrok smrti Beograđana bila bolest disajnih puteva. Interesantno je da se na četvrtom mestu kao uzrok smrtnog ishoda navode duševne bolesti.
Uzroci smrti Beograđana 1936. godine, Tuberkuloza 722, Organi za krvotok 583, Organi za disanje 411, Duševne bolesti 280, Akutne zarazne bolesti 165, Sifilis, malarija, sepsis 75, Rak 266, Organi za varenje 268, Urogenitalne bolesti 127, Starost 51. Izvor: Vreme
Prema starosnom uzrastu, 1937. godine u Beogradu najviše je umrlo odojčadi do prve godine života, čak 411. Na drugom mestu su stariji ljudi od 70 do 79 godina života, a na trećem mestu mladići od 20 do 25 godina koje je pokosila tuberkuloza i zatim ljudi od 50 do 55 godina koji su umirali od kardiovaskularnih bolesti.
Smrtnih slučajeva od ubistava, samoubistava i nesrećnih slučajeva 1937. godine bilo je 244.
Iako su brojke zaprepašćujuće, smrtnost 1937. godine bila je manja nego prethodnih godine. Od 1920-tih do polovine 1930-tih prosečni životni vek Beograđana se povećao sa 32,3 i 34,8 za muškarce odnosno žene na 45 i 49,8 godina. Ovako mali broj godina koji pokazuje prosečan životni vek posledica je umiranja velikog broja dece i mladih, pre svega od tuberkuloze.
Bilo je moguće i tada u Beogradu doživeti pun vek jer su 1937. godine u prestonici umrla tri starca od preko 100 godina.
Malarija u Beogradu
U leto 1939. godine prestonica je bila najmalaričniji grad u Evropi. Malarija se pojavila u novim oblicima, vrlo različitim i opasnim i to ne samo u delovima grada na obali Save i Dunava već u čitavom Beogradu. Te godine su od malarije naročito obolela školska deca. Primećeno je više slučajeva učenika koji su se za vreme maturskih ispita tresli u malaričnoj groznici, pisalo je tadašnje “Vreme”.
I godinu dana pre toga prestonica se borila sa malarijom.
“Prvu najezdu malarije sa kulminacijom imali smo u martu mesecu, drugu imamo sada i broj obolelih je veći, tako da se može govoriti skoro o pravoj epidemiji. Bolnice su pune malaričnih bolesnika. Tako, u Infektivnoj (zaraznoj) klinici u Beogradu koja prima najviše malaričara, nema više slobodnih mesta. Bar za izvesno vreme, dok se prvi, veći broj izlečenih bolesnika ne otpusti”, pisao je beogradski dr Andrejević za “Vreme” u leto 1938. godine.
Kao uzrok ovako velikog broja slučajeva malarije u Beogradu doktor je, pored malaračnih komaraca, naveo i veliki broj sezonskih radnika koji su došli iz raznih krajeva Jugoslavije da rade na gradilištima Beograda.
Izvor: Opanak
