Pomiješali su Mila i Slavka, LJuba Čupića i Krsta Popovića. Tita i Sekulu Drljevića. Mila iz 90-tih i Mila iz 2000-tih…
Piše: Kosta Nenezić
Na zapadu, a ni na Cetinju ništa novo. Načeta je 2021. godina, sa subjektivnim osjećajem od 12. jula 1941. godine.
Dovoljno je prošetati ulicama tog istorijskog grada, da bi se konstatovao tretman bivše vlasti prema njemu. Zgrade iz vremena Kraljevine Jugoslavije su nijemi svjedoci „velikosrpskog terora“, a period vladavine dps-a, je crnogorskoj prijestonici dodijelio status grada u kome je „vrijeme stalo“.
Stokholmski sindrom bi uskoro mogao dobiti pobratima. Cetinjski sindrom, koji se manifestuje u emocionalnoj privrženosti obogaćene dps elite i osiromašenog življa Cetinja. Doduše ne bi ni bio prvi put da taj grad kliče nekom okupatoru.
Život je pun preokreta, pa je tako grad iz kog je 90-tih godina odjekivao glas otpora militantnom Milu Đukanoviću, danas postao bastion njegovog „poštenja“.
Koliko je nezakonito stečenog imetka, afera, korupcije stalo iza krilatice: „Nikad više 1918 – Da je vječna“, toliko je smisla sadržano u podignutom palcu i kažiprstu, koji simbolizuju lojalnost ugašenom Liberalnom savezu Crne Gore. Partiji kojoj su ukrali ideje i pretočili ih u ideje za biznis.
To slovo „L“ je mutiralo u nešto sasvim drugo. Postalo je refleksija ličnog, lukrativnog interesa. Znak ljubavi prema privatnoj imovini koja je stavljena iznad ljubavi prema državi.
U potrazi za alibijem i izbjegavanjem krivične i političke odgovornosti napravljena je ideološka ruska salata. Sastojci su nadasve, neobični. Pomiješali su Mila i Slavka, Ljuba Čupića i Krsta Popovića. Tita i Sekulu Drljevića. Mila iz 90-tih i Mila iz 2000-tih…
A nasrtanjem na Cetinjski manastir pokazali su da lekciju od 30. avgusta 2020. godine, nisu naučili. Ponovljena greška nije greška, već izbor koji će ih „sigurnim korakom“ odvesti u prošlost.
Zato od skupa do skupa, ono latinično, slovo „L“, ukradeno od Slavka Perovića, sve više i više označava labudovu pjesmu Dps-a. Njenu završnu strofu ćemo čuti u Nikšiću. 14. marta. Do tada, „Kraj Cetinja selo malo, Donji Kraj se vazda zvalo“
Izvor: in4s
