Dan kada je vaskrsla nada u svesrpsko ujedinjenje!

0
1113
Foto: vidovdan.org

Pre 26 godina obnovljena je ideja. Ideja o jedinstvu.

Pre 26 godina na (srednjo)vekovnoj srpskoj zemlji upaljena je iskra borbe za oslobođenje srpskog naroda. Toga dana rođena je nada u svesrpsko ujedinjenje.

Pre 26 godina stvorena je Republika Srpska.

Pijemont Srpstva.

januar kao datum stvaranja druge srpske države na Balkanu ima veliki simbolički značaj. Nije slučajnost da su upravo na dan kada pravoslavni hrišćani slave prvog stradalnika za Hrista, Svetog prvomučenika i arhiđakona Stefana, sva zalaganja srpskog naroda da opstane na tlu na kojem su vekovima živeli njegovi preci, na teritoriji na kojoj je stvorena moćna Humska zemlja, kao najvažniji deo srednjovekovne srpske države, kulminirala odlukom da se stvori jedinstvena i samostalna političko-teritorijalna jedinica; jedinica koja se pokazala kao plod srpskog istorijskog kontinuiteta i srpske tradicije državnosti u Bosni, kao potvrda viševekovnog prisustva srpskog naroda zapadno od Drine.

Stvorena na teritoriji koja je u kolektivnoj svesti srpskog naroda odvajkada važila za srpsku, na kojoj su svoje tragove ostavili despot Stefan Lazarević, vojvoda Stefan Vukčić i kralj Stefan Tvrtko Kotromanić, Republika Srpska od samog svog postanka našla se na udaru onih koji su hteli da ugase plamen slobode kojim je ona stvorena, a Srbe da uklone sa istorijske pozornice kao najveći državotvorni narod i važan geopolitički činilac na Balkanu. Već od prvih dana svog samostalnog života Republika srpskog naroda BiH bila je trn u oku Zapada i njegovih regionalnih satelita i prepreka njihovom osvajačkom putu ka Istoku. Geostrateški, državotvorni, istorijsko-civilizacijski, kulturni i duhovni značaj Republike Srpske bio je glavni uzrok svih nasrtaja na njenu samostalnost i procesa njenog postepenog ukidanja koji traje već punih 26 godina.

Da Vas podsetimo:  „Kad se vojska na Kosovo vrati” ili o bedi Beovizije

Podsetimo se u kratkim crtama kako je to izgledalo.

Suočeni sa sve agresivnijim pokušajima realizacije radikalne „Islamske deklaracije“ Alije Izetbegovića predstavnici srpskog naroda zapadno od Drine pribegli su te sudbonosne 1992. godine jedinom mogućem i opravdanom sredstvu – političkoj odbrani svog istorijskog i državnog prava na postojanje. Rezultat te odbrane bila je Deklaracija o proglašenju Republike srpskog naroda BiH, čiji legitimitet je bio potvrđen i u narednim godinama, kada je srpski narod, najpre kroz vihor rata, a nakon toga i na diplomatskom parketu kroz Dejtonski sporazum uspeo da sačuva svoju mukom i nadljudskim podvizima stečenu slobodu.

U periodu koji je usledio Republika Srpska suočila se sa mnoštvom pokušaja svog tihog ukidanja i revizijom istorijskih činjenica. Koordinisanim spoljašnjim i unutrašnjim napadima kako od strane Zapada tako i kroz delovanje internih struktura, pre svega Ustavnog suda BiH i Visokog predstavnika, srpski entitet pretrpeo je ozbiljne udarce koji su za cilj imali dekompoziciju njegovih državnih institucija i eroziju njihovih izvornih dejtonskih ovlašćenja.

Počelo je sa antidejtonskom odlukom Ustavnog suda BiH o konstitutivnosti naroda, nastavilo se skandaloznim odlukama Visokog predstavnika o otimanju entitetske imovine i pokušajima nametanja antisrpske spoljne, unutrašnje i bezbednosne politike zvaničnoj Banjaluci, nemalim brojem pokušaja unutrašnje destabilizacije prilika podstrekivanjem obojene revolucije na ulicama Republike Srpske, preko pokušaja delegitimizacije srpskog entiteta na međunarodnom nivou britanskim predlogom Rezolucije o Srebrenici u UN, pa sve do zabrane proslave 9. januara, Dana RS, neuspelih pokušaja revizije presude Međunarodnog suda pravde o „genocidu“ u Srebrenici i najnovijih poziva za održavanjem nove međunarodne konferencije „Dejton 2“ čiji krajnji ishod bi trebao da bude razbijanje RS i njeno utapanje u centralističko-unitarističku islamsku BiH.

Ali ni posle više od dve decenije Republiku Srpsku nisu uspeli da slome, njene temelje, u koje je utkano na hiljade života, nisu uspeli da zamaju. Njihova sila nije uspela da ućutka glas pravde, njihova globalistička mašinerija nije uspela da „umiri neposlušne Srbe„; Srbi su i dalje tu, Republika Srpska i dalje živi i živeće dok god bude živeo slobodarski duh srpskog naroda i dokle god u srpskim srcima bude živela želja za slobodom. Istorija nas uči da srpsko stablo ima duboke korene i ono se ne povija pred zapadnim vetrovima.

Da Vas podsetimo:  Zašto Srbi vole republikance?

Nakon punih 26 godina sa sigurnošću možemo reći sledeće: srpski narod uspeo je da sačuva svoj najsjajniji biser državnosti, svoju najblistaviju nacionalnu pobedu sa kraja 20. veka. Ona je danas jača nego ikad, ona „stoji postojano kano klisurina“ i ona je krenula putem obnove, putem pune afirmacije svoje državnosti i ići će do samog kraja tog puta, na kojoj je čeka najsvetlija pobeda – ujedinjenje sa maticom Srbijom!

Na ovogodišnjoj proslavi Dana Republike u Banjaluci predsednik Milorad Dodik zaključio je svoje obraćanje okupljenim građanima rečima: „Republika Srpska je trajna kategorija za srpski narod!“

U potpunosti se slažem sa njim. Jer srpska država zapadno od Drine to i jeste.

Kao što je Sveti Stefan oličenje borbe za Hrista tako je i Republika Srpska oličenje borbe za Srpstvo; ono što je prvi među mučenicima bio za hrišćanstvo to je Republika Srpska danas za Srpstvo – imperativ njegovog opstanka!

Mr Danijel Igrec

vidovdan.org

POSTAVI ODGOVOR

Unesite Vaš komentar
Molimo unesite vaše ime