Gađači i gađanke opštine Vračar, beogradskog svetog brda, na kome su neki davni okupatori spaljivali mošti Svetog Save, a gde danas blista najveći pravoslavni hram u vaseljeni
Piše: Goran Petronijević, član Pravnog savjeta IN4S
Gađači i gađanke opštine Vračar, beogradskog svetog brda, na kome su neki davni okupatori spaljivali mošti Svetog Save, a gde danas blista najveći pravoslavni hram u vaseljeni.
Vračar, centralna beogradska opština, nekada ponos kulturnog beogradskog kruga i stecište mnogih kulturnih događaja. Trgovi, pozorišta, bioskopi, narodni univerziteti, kultne gradske kafane, prvi supermarket na Balkanu…. Predivna mešavina stare i moderne arhitekture, sa svim slojevima istorije.
Jednom rečju grad, u kome stanuju građani i građanke i u vremenima kada su u ostalim delovima grada, u novoizgrađenim soliterima i otetim vilama, živeli drugovi i drugarice. Da ne bude zabune, govorimo o dvadesetom veku. U dvadeset prvom veku dolazi do razvoja mnogih beogradskih područja. Izgrađena je infrastruktura i naseljen veliki broj stanovnika koje je vetar ekonomskih ili istorijskih prilika ili neprilika u ovaj grad doneo.
Sirotinja na periferiju, a oni koji su se „snašli“ u životu, na Vračar, a đe bi drugo!? I tako naš Vračar dobi nove građane i građanke. Ostareli i osiromašeni Vračarci, prodajom svoih kuća i stanova, povukoše se pred najezdom „snađenih“ na periferiju. Izmeniše se gradski običaji na Vračaru. Nestadoše vesele kafanske noći, poetske večeri, pozorišni avangardizam. Kladionice i kafići postaju nova vračarska stvarnost. Novi stanovnici Vračara doneli su nove navike koje su postale dominantne. Džipovi sa četiri migavca koji satima stoje na sred Njegoševe ispred elitnih kafića. A u kafićima gosti čiji su džepovi, oružje i nosevi napunjeni. Društvo im za šankom prave ostaci dekadentnih ostataka vračarske kvazielite.
Imaju različite vokabulare, ali se savršeno razumeju. Stvara se autohtona novograđanska kvaziklasa. Bahata, netolerantna i nasilna prema onima koji drugačije žive ili drugačije misle.
Danas na Vračaru umesto poezije i lepe besede u kafanama možeš dobiti uvrede, ponižavanje, batine ili jaja u glavu. Vračar je prepoznat kao idealno mesto gde se sa malo novca ili nagovora na stranim jezicima mogu izazvati „građanski“ sukobi. Gađanje iz oružja, stolicama ili jajima, postaje vračarski govor. Vračar se ugiba i mršti pod svojim gađačima i gađankama i mirno čeka neka nova, nadamo se, bolja vremena.
