U vreme postojanja Austrijske carevine, kada bi krajinski Srbi odratovali makar dva rata za cara, naročito se pritom ističući, udelila bi im se kakva služba, kao „carskim ljudima“!
Austrija je rado dizala robijašnice u slovenskim zemljama, da silom utera pokornost, te su ti Krajišnici ostatak aktivne službe najčešće provodili kao „vakmani“, izgovarajući iskvareno nemački izraz -wachtman-, što je odrednica za stražara!
Posle ugarsko-hrvatske nagodbe, kada u Hrvatskoj počeše stvarati političke stranke, postaviše se hrvatski politički prvaci kao „vakmani“, budno čuvajući nepostojeće „hrvatsko državno pravo“ o kom su toliko pričali, kao vojska o skraćenju ili k…. o poštenju.
Pojava političkog artikulisanja Srba u Ugatskoj, ne samo u Novom Sadu i Pešti, već i u Zagrebu, vidno je zabrinula RKC prvosveštenike i hrvatske političke prvake, suočene sa tim novim momentom, svesni da SPC koja je vekovna brana nasrtajima na Srbe u katoličkoj carevini, dobiva sada novu podršku, i da će politički predstavnici Srba stići i u ugarski sabor, izazvaće reakciju mržnje, koja će jačati i svoj pravi lik dobiti na Prvom hrvatskom katoličkom koncilu, 1900. godine u Zagrebu.
Spoj RKC sveštenika i stranačkih prvaka HSP (Hrvatska stranka prava), izrodiće hrvatski klerikalizam, koji karakteriše srbožderstvo, koje dostiže tolike razmere, da se 1908.godine planira pogrom nad svim Srbima, u tadašnjim pokrajinama ugarskog dela Dvojne monarhije.
Prvaci hrvatsko-srpske koalicije, počeli su ukazivati na hrvatski klerikalizam i frankovluk, kao suštinski problem za kvalitetan suživot dva naroda, ali je Veliki rat omogućio plansko proganjanje svih, pa čak i poslanika, zaštićenih navodnim imunitetom.
Čim pretekoše smrtnu opasnost utapanja u nove države, Austriju, Mađarsku i proširenu Italiju, jer ih je pobednička Srbija prihvatila, svesni da su ravnopravan narod u novoj državi, hrvatski politički prvaci nastaviše dobro znanu praksu srbožderstva, podržani od vrha RKC a poduprti vatikanskim uticajem, uporno su nametali nepostojeće „hrvatsko pitanje“, pritom se pozivajući na nepostojeće „hrvatsko državno pravo“, nosajući raznim političarima u okolnim zemljama, svoje zahteve za podršku!
Zbog ličnog sukoba sa kraljem Aleksandrom, pocepaće Svetozar Pribićević jedinstvenu Demokratsku stranku i stvoriti SDS (Samostalnu demokratsku stranku) kao političku partiju dela Srba u Hrvatskoj, koja odmah počinje saradnju sa HSS, kao izrazito separatističkom strankom, koja teži stvaranju „velike Hrvatske“, uporno pritom ističući aspiracije na Baranju, Srem, Bačku, jer su tu živeli brojni pripadnici nemačke i mađarske nacionalne manjine, katolici ili protestanti, koji bi rado živeli u nekoj samostalnoj katoličkoj državi, što su im prvaci HSS otvoreno nudili.
Britanski pokvarenjaci, podržali su ovaj separatizam, prisiljavajući kneza namesnika da udovolji „opravdanim hrvatskim zahtevima“, i tako se pocepa unitarna država.
Nastala Banovina Hrvatska, poslužila je kao okvir buduće NDH, u kojoj se nađe dva miliona Srba ne svojim izborom, a još manje svojom voljom, doživevši hrvatski fašistički genocid!
Onaj deo Srba koji je ipak pretekao, kao ostatak zaklanog naroda izložen je potom nasilnom zaboravu za genocid, i prevaspitavan po modelu „bratstva-jedinstva“ u svetloj budućnosti, koja je sa godinama bivala sve neizvesnija, kako je jačala antijugoslovenska sprega u samoj zemlji i emigraciji, podržana od „demokratskih humanitaraca“ iz EU i NATO.
Zato je i izabrano ime HDZ — „Hrvatska demokratska zajednica“, da se pomagači pozovu na podržavanje procesa „demokratizacije“ u dotada nedemokratskoj državi, kada počne nasilna secesija tadašnje republike od zajedničke države, kako to danas uporno tvrde.
Sitnicu, da HDZ odmah istupa sa srbožderskim programom i parolama, koje će tokom oružanog sukoba preći u ponovljeni zločin, čak i sa otvorenim ustraškim modelom etničkog čišćenja u VRA operacijama „BLjESAK“ i „OLUJA“, demokrati EU i NATO nisu uspeli da vide, barem ne priznaju da su videli, jer bi tada i svoje saučesništvo morali priznati!
Posle decenije brutalnog pritiska na rukovodstvo Srbije, tokom građanskog rata u Hrvatskoj i BiH, zločinačkog bombardovanja u operaciji „Milosrdni anđeo“, otimanja južne srpske pokrajine za buduću „veliku Albaniju“, suočeni sa odlaskom Ostrva koje sebe svetom smatra, odlučili su gospodari iz senke, da ipak nastave rane radove sa ostatkom srpskog etničkog prostora, jer nije završeno planirano dalje rastakanje, po modelu prekumanovske Srbijice!
Zato se dosetiše da otvore pristupno poglavlje koje im omogućava nastavak radova, a hrvatski „demokratski vakmani“ sigurno će umeti da ga nadziru, jer tako spajaju ugodno i korisno.
Pod vidom „demokratskog nadzora“, provodiće se nastavak nekadašnje tajne okružnice HSS, nakon stvaranja Banovine Hrvatske, ali sada u ime EU, koja tobože nikako neće Srbiju sa nerešenim problemima koje ima sa okolnim državama, koje su već članice njene, i imaju stoga pravo da vaspitavaju pripravnike za prijem.
Ona sitnica, da su sve te države u dva svetska rata protiv Srbije ratovale i imaju teritorijalne pretenzije, nije sada prepreka za demokratsko vaspitavanje pripravnika!
Otvorene hrvatske aspiracije u „vaspitanju“, po modelu su siromašnog seljaka koji vaspitava svog magarca da trpi glad, toliko uspešno, dok nije crkao od gladi!
Beogradski trojac (faktor, kazandžija i koferče) ne trpi glad, i sigurno će preteći svakom eksperimentu, pa i hrvatskom, ali je pitanje za srpski narod, dal` će ovakva Srbija preteći?!
Naručeni analitičari i navodni eksperti „kroatolozi“, već ubeđuju narod srpski da to nije ništa opasno, eto idu prevremeni izbori u susednoj Hrvatskoj, a oni pred svake izbore malo jače ispoljavaju srbožderstvo, ali šta se tu uopšte može učiniti, pa Evropa su, a mi tamo neizostavno srljamo, bez obzira na cenu koju moramo da platimo, uostalom i nema drugog puta ni izbora, tvrde plaćeni soroševci koji tako podržavaju „hrabrost faktora“, bez obzira na istorijsko pamćenje Srba, o „hrvatskim vakmanima“ i njihovim zločinima!
Vladimir Frolov
FSK
