Upravni aparat NDH činili su činovnici Mačekove banovinske uprave, očišćen od Srba i jugoslovenskih patriota, među kojima je bilo i Židova u Zagrebu, kao gradu sa najjačom židovskom kolonijom uz Sarajevo (gde su već vekovima živeli Sefardi) u NDH.
Zagrebački Aškenazi su još u austrougarskoj državi bili izmešani sa domaćim katolicima, tako napredujući u činovničkom aparatu, koji sada u „čistoj hrvatskoj državi“ nije nikako smeo da bude nepodoban, te se odmah primeni ono nacističko pravilo statusa počasnog arijevca, što je značilo zaštitu od fizičke likvidacije, barem za posebno odabrane!
Za tu delikatnu dužnost, delioca spasonosnih potvrda izabran je ustaša povratnik iz emigracije i najbliži saradnik Dide Kvaternika VLADO SINGER, i sam Židov, koji se pokatoličio tek kao student, iako je od rane mladosti bio hrvatski ekstremista, uključen u terorističke aktivnosti, te je morao pobeći iz Jugoslavije zbog umešanosti u pripreme za atentat na kralja Aleksandra, u Zagrebu 1931.godine.
U emigraciji je SINGER postao jedan od najbližih saradnika mladog Kvaternika, stvarajući ustaški aparat bezbednosti, naročito obaveštajnu mrežu, obzirom da je znao čak četiri strana jezika za razliku od većine poluobrazovanih terrorista.
Zato će i od samog Pavelića dobivati poverljive zadatke, kružeći na relaciji Italija-Nemačka-Mađarska, boraveći u Beču, ali vešto izbegavajući zamke jugoslovenskog obaveštajca Vladete Milićevića, koji ga budno prati!
Čim se vrati u Zagreb, VLADO SINGER je imenovan za šefa obaveštajne službe NDH još u aprilu 1941., te kao takav sarađuje sa prestavnikom kancelarije nacističkog GESTAPO-a u Zagrebu, koji budno prati kako saveznička NDH rešava židovsko pitanje, te posebno obraća pažnju na tzv počasne arijevce, kojih u Zagrebu ima priličan broj, jer su uvezani rodbinski i tazbinski sa slojem nekadašnjih austrougarskih činovnika, a dobar deo nove činovničke elite u NDH upravo potiče iz tih krugova, te kritikuju grupu „rasova“, ustaških pukovnika,emigranata koji su zatvoreni krug koji vedri i oblači u Zagrebu, ali ima lični sukob sa SINGEROM još iz emigracije, pošto je njegov rad njima bio nepoznat i nisu smatrali da je toliko značajan. Oni nisu smatrali da filigranski rad SINGERA sa tom činovničkom elitom može doneti ikakvu korist mladoj hrvatskoj državi.
SINGER je iz nedovoljno razjašnjenih razloga zaštitio poštanskog činovnika Viljema Galjera i njegovu suprugu Nadu, koji su učestovali u organizaciji sabotaže u glavnoj pošti u Zagrebu (koju su izvršili članovi KPH) te su besni Nemci zahtevali detaljnu istragu i kažnjavanje organizatora.
Rasovi su saznali da je Singer zaštitio Galjera, za koga je utvrđeno da je organizator te sabotaže. SINGER je uhapšen u svojoj kancelariji i smešten u istražni zatvor, iz kog je ubrzo prebačen u logor Jasenovac u tzv „K-nastambu“, deo za Hrvate koji uživaju povlašteni položaj.
Za Singera su kod Pavelića urgirali brojni ustaški čelnici, i svima je obećao da će se problem rešiti povoljno, ali je na opšte iznenađenje mnogih iz emigracije, Singer ubijen u Jasenovcu!
Saznalo se da je Singer iz Jasenovca uputio pismo Paveliću, u kom ga detaljno informiše o prilikama u samom logoru i samovolji upravnika LUBURIĆA, ali Ante je to pismo dao Maksu, tako osuđujući Vladu koji je bio veoma blizak Didi Kvaterniku, sa kojim je Ante već imao sukob, te se tako rešio jednog neželjenog svedoka svojih tajnih poteza u emigraciji, koje nije želeo da neko zna.
U vreme kada je FRANJO TUĐMAN bio direktor Instituta za historiju radničkog pokreta u Zagrebu plasirana je priča da je SINGER navodno bio blizak komunistima, te je zato likvidiran, što je deo laži o brojnom i jakom antifašističkom pokretu u Zagrebu, te komunisti eto imaju svoje simpatizere i među šefovima UNS, koji su se davno i pokazali i dokazali kao zločinci, među kojima VLADO SINGER ima posebno mesto, čiju ulogu kroatokomunističke vlasi nisu ni pokušavale da detaljno rasvetle, iako su tokom akcije UDBE nazvane „GVARDIJAN“ uhvaćeni brojni ustaški prvaci koji su znali Singera još iz emigrantskih dana, ali u danas dostupnim dokumentima iz istrage se jasno vidi da lik i delo Vlade Sngera nisu bili detaljno rasvetljeni.
Papire nacističkog Gestapo-a iz kancelarije u Zagrebu nije niko od hrvatskih istoričara detaljno izučavao, a ni saznanja izraelskog memorijalnog centra JAD VAŠEM, te ta enigma još čeka svog istraživača!
