Posle ubistva kralja Aleksandra vidljivo je počeo proces rastakanja države, namesnik knez Pavle nije imao potrebni autoritet da drži poluge vlasti onako čvrsto kao sam kralj, a jačanje nemačkog nacizma dodatno je otežavalo međunarodni položaj kraljevine Jugoslavije.
Iako su u bravarovo vreme uporno lagali kako su u kazamatima komunisti mučeni i proganjani, činjenica je da politički zatvorenici nisu morali raditi, te je Moša Pijade na miru preveo KAPITAL, svojevrsno „sveto pismo“ komunista.
Ipak je vrhunac političkog delovanja u zatvoru Lepoglava bio sporazum ustaša i komunista iz 1935.godine o zajedničkom delovanju protiv „velikosrpske tvorevine“ kraljevine Jugoslavije (u čije temenje je ugrađeno više od milion i sto hiljada srpskih života!).
Sam sporazum je otkucan na pisaćoj mašini, istoj onoj na kojoj i tekstovi prevoda Kapitala, potpisan i iznet van zatvora, ali nije nikako razjašnjeno da li su ga iznele komunističke ili ustaške veze i odnele u Zagreb, gde je tada delovao i tajni ustaški centar u državi, ali i komunistički CK!
Činjenica je da od tada ustaški pokret i komunisti na terenu deluju skoro pa kao jedna organizacija u nastupu naspram državne vlasti u zapadnom delu zajedničke države, s tim da je ustaša bilo daleko više, i da su već bili infiltrovani u banovinsku upravu, ali i u policiju, gde komunisti nemaju pozicije!
Posle ovog sporazuma, u samoj Moskvi počeo je obračun sa brojnim srpskim kadrovima u čemu se i sam bravar istakao tokom svog tamošnjeg boravka, o čemu u arhivama postoje brojni dokazi!
Tokom 1937.godine stvorena je KPH sa svojim CK, iako je još 1936.godine rukovodstvo SSSR dalo preporuku Kominterni da se ne deluje na slabljenju i razaranju država koje su ugrožene od strane fašizma i nacizma jer je poduzeta politička inicijativa na stvaranju širokog antifašističkog fronta, nakon puča generala Franka u Španiji i početka građanskog rata!
U samoj Hrvatskoj, počeo je unutarpartijski sukob između frakcije članova KPH i njihovih protivnika koji su osuđivali saradnju sa ustašama, zalažući se za stvaranje buduće sovjetske republike Hrvatske, verujući u neminovnu pobedu socijalističke ideje. Istorijska je činjenica da su banovinske vlasti hrvatske banovine u jesen 1940.godine pohapsile većinu članova upravo ove frakcije, i zadržale ih u konfinaciji u logoru Kerestinec (stari dvorac nedaleko od Zagreba), predajući ih ustaškoj vlasti odmah po proglašenju NDH, iako je novi jugoslovenski ministar unutrašnjih poslova Srđan Budisavljević odmah 28.marta 1941.godine naredio da se svi logori raspuste!
Pokušaj organizovanog bekstva iz logora Kerestinec u junu mesecu nije uspeo, jer prihvat begunaca nije kvalitetno isplaniran i ustaška poterna odeljenja su lako pohvatala raspršene begunce, koji su potom vraćeni u dvorac, ali sada držani stalno pod ključem. Dok su vodili pregovore sa predstavnicima KPH o preimenovanju u KP NDH, ustaški izaslanici su sa istaknutim pojedincima pokušavali da se nagode, da se oni kao Hrvati, doduše levičari, angažuju u društvenom životu nove hrvatske države, što ti pojedinci nisu prihvatili, jasno ističući da sa fašistima ne sarađuju! Naravno, istalnuti pojedinci Srbi, bili su isključeni iz ovih kombinacija!
Posle potpisivanja sporazuma sa predstavnicima KPH, ustaške vlasti su počele da streljaju logoraše iz Kerestinca nakon napada Nemačke na Sovjetski Savez.
Za bravarovog života, bilo je istoričarima zabranjeno da istražuju sporazum iz Lepoglave i naročito neuspeli beg logoraša iz Kerestinca. Mnogi među tim logorašima su mrtvi korišćeni u propagandne svrhe, jer su po njima nazivane kulturne ustanove, društvene firme, a upravo su inicijatori toga bili oni potpisnici sporazuma sa ustaškom vlasti o stvaranju KP NDH, jer su došli na vlast posle pobede nad fašizmom! Ti su potpisnici naturili laž zvanu „bratstvo-jedinstvo“ da tako sakriju počinjeni hrvatski genocid nad Srbima, Židovima i Romima u NDH, pripremajući svoje naslednike u SKH (Savez komunista Hrvatske) da dobrovoljno predaju vlast neoustašama u tadašnjoj republicn, kada počne nasilno rasturanje zajedničke države Jugoslavije krajem prošlog veka!
Napisao Vladimir FROLOV
