Čini se da sve više postaje jasno da njegoševski, pravoslavni vjerni narod u Crnoj Gori ima posla sa satanizmom koji ima svoju sistemsku strukturu u vidu aktuelne pseudo države koja se ne zaslužuje Crnom Gorom zvati, jer je Crna Gore kolijevka Nemanjića i dom Petrovića.
Nažalost, sve se više može uzeti u pretpostavku da je nosiocima i pobornicima aktuelnog pseudocrnogorskog bogoboračkog režima i identiteta, kum niko drugi nego Sotona. Osim što je kum, on je izgleda i počasni gost njihovih duša, njihove svijesti i pameti. Ovakva teza ima uporište u nizu činjenica, od kojih su neke posebno simptomatične.
Lucifer od Boga bješe stvoren kao anđeo, jedan od blagoslovenih posrednika božijih stvaranih po njegovom modelu, kao što će kasnije i čovjek biti ikona božija. Lucifer od Boga bi stvoren kao najbolji anđeo najvišeg ranga koji donosi svjetlost. Međutim, umjesto da ponosno održi svoju anđeosku ulogu, Lucifer se okrenuo protiv Stvoritelja i protiv svoje braća božijih anđela. Od toga momenta, Lucifer je postao Sotona, a oni anđeli koji odlučiše da se zajedno s njim od Boga i ostalih anđela odmetnu, postadoše demoni.
Lucifer tako, od nekadašnjeg anđela, postade đavo koji za cilj ima uništenje svega onoga što je nekada bio. Prema tome Sotona je prvi istorijski konvertit, koji je počeo da mrzi, nekada njemu svojstven model anđela i sve one koji i dalje tom izvornom modelu pripadaju, te je postao agresivna antiteza anđela.
Isto tako, Crnogorce je Gospod ovjenčao titulom slavnih srpskih i pravoslavnih vitezova. Ovakvu titulu Crnogorci su vjekovima čojski i junaški čuvali. Međutim, došao je vakat da neki Crnogorci, a danas već bogoborački pseudocrnogorci odstupiše od Bogom date uloge. Odstupiše od Njegoša i Svetog Petra Cetinjskog, odstupiše od Svetosavlja iz koga su se ponosno iznedrili njihovi preci i njihova nekada slavna zemlja.
Oni postadoše antiteza izvornih Crnogoraca, te poput Sotone, počeše mrziti svakog onog koji i dalje pripada izvornom crnogorskom modelu. Počeše mrziti svaki pomen i simboliku izvorne, njegoševske i svetosavske Crne Gore. Počeše mrziti pravoslavlje i pravoslavne vjernike.
Osim sličnosti Sotoninom putu u navedenom paradigmatičnom smislu, u poslednje vrijeme su od zvaničnika primjetni i konkretni činovi koji vuku na satanističke rituale. Sad već javnosti dobro poznata službenica Ministarstva vanjskih poslova (ime joj se ne pominjalo) je izjavila kako vjerni narod treba spaljivati sa sve njegovom Crkvom. Izvjesni rektor (ime mu se ne spominjalo) je oskrnavio grob sopstvenog pretka uklonivši sa istog natpis koji ukazuje na to da je tu sahranjen srpski junak koji se zalagao za „spas srpskih ideala“.
Kao šlag na torti, tu je i aktuelni zakon kojim anticrnogorska bogoboračka vlast na perfidan način pokušava da marginalizuje Pravoslavnu crkvu time što joj priprema otimanje imovine, a sve pod plaštom toga kako se radi o jednom civilizovanom zakonu koji uređuje vjerske slobode. Poziv na paljenje pravoslavnih bogomolja, skrnavljenje grobova, otimanje crkava, može li duša blagorodna ovo doživjeti ikako drugačije nego kao đavolje maslo. Ostaje nam da se molimo svevišnjeme Gospodu i Svetom Vasiliju Ostroškome, za spas duša naše bivše braće, da Sotona bude otjerana iz njihovih misli. Jer i oni su potomci srpskih vitezova, valjda će im ta činjenica ponovo postati bitna. Tada će Crna Gora vaskrsnuti i biti što je vazda bila.
