Vojska Republike Srpske je tokom jeseni 1992. i zime 1992/1993. godine, vodila isključivo odbrambene borbe sa muslimanskim snagama u Goraždu, koje su pokušavale sa čestim napadima da prošire svoju enklavu i eventualno se spoje sa ostalim snagama u pravcu Sarajeva i srednje Bosne.
Takođe, opasnost je prijetila da će, jakim napadima u pravcu Čajniča, tzv. ARBiH iz Goražda izbiti na granicu sa Srbijom (tada još SR Jugoslavija) i tako presjeći i onako tanko “grlo“ između Hercegovačkog i Drinskog korpusa VRS i eventualno privući muslimanske ekstremiste iz Starog Rasa (Sandžaka).
Pod komandom generala Ratka Mladića u proljeće i ljeto 1993. Vojska Republike Srpske napreduje oko 30 kilometara prema Goraždu, a do centra je ostalo svega 8-10 kilometara.
Početkom aprila 1994. VRS pokreće operaciju “Zvijezda 94“
Hercegovačke brigade sa južnog poteza te drinske sa istočnog, 6. aprila već postižu prve uspjehe. Oslobađa se preko 15 sela te dolazi do planinskih vrhova Gostunj iznad Ustiprače i vrha Gradina. Mnogi borci tzv. ARBiH bježe prema gradu Goraždu, tu slabo prolazi i muslimanska 82. Samostalna brigada koja doživljava svoj krah.
Srpski borci iz pravca Rogatice, 6. aprila, nakon žestoke borbe zauzimaju dobro utvrđene rovove, te 1. Rogatička, 31. Drinska i 1. Višegradska brigada tzv. ARBiH u panici napuštaju položaje i bježe dublje prema Goraždu.
Naredna tri dana nižu se uspjesi VRS, dok tzv. ARBiH gubi repetitot te kompletnu desnu obalu Drine. Vidjevši da se goraždanska enklava nalazi pred padom, u borbu protiv Srba se uključuje i NATO, te počinje bombardovati srpske položaje oko Goražda.
I pored, sad već teže situacije zbog pritiska NATO-a, VRS i dalje postiže uspjehe i dolaze do prvih kuća u gradu Goraždu gdje se počinju voditi gradske borbe. Srpski borci stižu na svega 300 metara od bolnice u Goraždu. Poseban moral Vojska Republike Srpske dobija nakon obaranja dva NATO aviona.
Najprije je, 15. aprila oboren francuski avion koji se nalazio u misiji izviđanja, a sljedeći dan je oboren britanski avion. Avioni su obarani ruskom raketom SAM-7, koja ima žiroskop za navođenje.
U pregovorima sa UNPROFOR-om 18. aprila je dogovoreno da Goražde bude demilitarizovana zona, čime prestaje ofanziva VRS.
Bitka za „Pobjedu“ je bila akcija srpskih boraca i ruskih dobrovoljaca u zauzimanju fabrike municije “Pobjeda“ tokom operacije “Zvijezda 94“.
Pod komandom Aleksandra Škrabova dio 3. Ruskog dobrovoljačkog odreda se spaja sa srpskim bataljonom iz Ilijaša i izviđaju pravac napada na fabriku. Fabrika je bila smještena u planinskoj udolini te rusko-srpski borci pred sami napad zauzimaju planinske visove jer je sa visova do prvih fabričkih zgrada bilo oko 500-700 metara.
Zahvaljujući gustoj crnogoričnoj šumi, borci VRS dovode fabriku u poluobruč te prilaze linijma na svega 200 metara. Započinje puškaranje, muslimanski borci nakon slabog otpora napuštaju položaje te bježe prema gradu. Poslije zauzimanja fabrike i njenog čišćenja srpsko-ruski borci postavljaju liniju odbrane prema gradu nadajući se kontraofanzivi. Nakon kratkog vremena, muslimanske snage su preuzele nekakav kontranapad koji je bio odbijen.
Nakon obustave ofanzive “Zvijezdi 94“ je javljeno da se fabrika minira i napusti jer po dogovoru dolazi ukrajinski i engleski bataljon UNPROFOR-a. Fabrika je uništena uglavnom od eksploziva iz fabrike kojeg je tu bilo na pretek. Najbolje kod akcije zauzimanja fabrike municije “Pobjeda“ je to da je zauzeta bez gubitaka.
