Ove stvari verovatno ne znate o Vuku Karadžiću

MASON, menjao istoriju, otac 13 dece: Ove stvari verovatno ne znate o Vuku Karadžiću.

Vuk Stefanović Karadžić je bio po mnogo čemu kontroverzna ličnost, a ovo su manje poznatih činjenica o njemu i njegovom životu…

Vuk je bio otac trinaestoro dece, mada u to vreme, nažalost broj dece je bio takav pošto mnoga nisu mogla poživeti dugo zbog vremena i bolesti koje su harale u 19-om veku.

A svega dvoje njegovih potomaka je uspelo da nadživi Vuka i njegovu ženu Ana Mariju Klaus, to su kći Mina (Vilhelmina) i sin Dimitrije. Ostala deca su, nažalost, umrla u detinjstvu ili u ranoj mladosti. Vukova izjava povodom toga, ostala je zapamćena: “Čini mi se da će mi od sve moje dece ostati samo moja dela“.

Član tajnog društva

Bio je mason, a to zapravo i nije iznenađenje kada se govori o uticajnim Srbima u 19. i posebno 20. veku, jer „obični smrtnici“ nisu mogli da dobiju privilegije, protekcije i podršku države za svoje projekte. Naročito je uživao  protekciju Beča.

Prvi „gradonačelnik“ Beograda

Vuk je veliki deo života proveo u Beču, ali je ostavio značajan trag u Beogradu. Rešavao je razne, bitne sporove. Na mesto „gradonačelnika“ je došao je 29. marta 1831. godine, nakon što je knez Miloš sjedinio Magistrat beogradski sa Sudom beogradskim i imenovao ga za predsednika. Bio je „vladar grada“  odnosno gradonačelnik samo godinu dana, a zatim je napustio Beograd i vratio se u Beč.

Nije smislio „piši kao što govoriš, čitaj kako što je napisano“

Citat “Piši kao što govoriš, a čitaj kao što je napisano“ izmislio je Johan Kristof Adelung, nemački gramatičar i filolog. Vuk Karadžić je iskoristio ovaj princip kako bi sproveo reformu srpskog jezika.

Vukove ljubavi – Ruža, Sara i Ana

U istoriji su zabeležene tri veze Vuka Karadžića. Prva i najveća Vukova ljubav bila je Ruža Todorova. Zavoleli su se kada su imali samo 17 godina, u vreme pred izbijanje Prvog srpskog ustanka. Prvi srpski ustanak razdvojio ga je od ljubavi iz mladosti, ali se pričalo do njegove smrti da nikada nije preboleo Ružu. Čak se postarao da spasi njene sinove koje su hteli da pogube pristalice Obrenovića.

Druga žena u Vukovom životu bila je Sara, mlada udovica krajinskog kneza i velikog trgovca Miše Karapandžića. Njihov odnos započeo je velikim prijateljstvom. Vuk je tada imao 25 godina, dok je Sara bila 10 godina starija. Veza je završena, kada je Vuk bio primoran da napusti Negotin, a ona mu nikad nije oprostila što ju je ostavio.

Nakon što je stigao u Beč, upoznaje Anu Mariju Kraus, ćerku bogatog austrijskog trgovca. Iako je sa Anom imao skladan i srećan brak, bliski prijatelji Vuka su tvrdili da je njegova najveća životna ljubav ostala Ruža.

Zatvorenik koji je uveo srpske psovke?

Bio je u zatvoru zbog zbirke lascivnih pesama „Crven ban“, mada ta činjenica nije opšte poznata i mnogi tvrde da je netačna da bi se Vuk prikazao kao žrtva režima. A u srpski jezik je uveo neke od najsočnijih psovki, koje se koriste i dan danas u narodu. Oni koji su osporavali njegov rad su tvrdili tada da Vuk namerno podmeće izraze i psovke, ali i priče, pesme i anegdote, koji nikad nisu postojali u našem narodu. Budući da siromašan srpski narod u turskoj okupaciji uglavnom nije putovao van svog sela, tako nije mogao da pouzdano zna da li se „u nekom kraju tako psuje, priča i peva“, pa je vremenom prihvatio sva Vukova zapažanja i dela kao „amin“ i istinu.

Prodao dragocene srpske knjige, menjao istoriju

Govorilo se o tome da je Vuk zarad lagodnog života i kupovine imanja u Tršiću prodavao najdragocenije srpske knjige, a za dragoceno četvorojevanđelje od Rusa je dobio je 300 srebrnih rubalja. Ipak, najveći broj srpskih dela i vrednih istorijskih zapisa i dokaza su završili u posedu Beča i Vatikana posredstvom Karadžića.

Osim toga, savremenici su  ga optuživali da je on najzaslužniji za utemeljenje bečko-vatikanske verzije svetske istorije na veliku štetu Srba i Srbije, jer je imao pristup najznačajnijim srpskim pisanim dokazima i otuđivao ih, prodavao i menjao im sadržaj „prevodeći“ ih tokom njegove reforme jezika po nalogu Beča i Vatikana (ili masona kojima je pripadao), kako bi se sakrila prava istorija Srbije i srpskog naroda.

Činjenica je i da su se Srbi i Rusi do Vukove reforme jezika u potpunosti razumeli, smatralo se da govorimo istim jezikom manje-više, a nakon reforme to više nije bilo moguće jer je srpski jezik postao „bogatiji“ sa novih 30.000 reči i time postao drastično izmenjen u odnosu na period pre Vukove reforfme.

Mnogi umni Srbi i vladike su ga prezirali

Ne samo da su Vuka prezirali mnogi njegovi savremenici intelektualci i čelnici Srpske pravoslavne crkve, smatrajući da sramotno pokušava da „unijati“ srpski narod po nalogu Beča, već je i nakon njegovog života nastavio da intrigira intelektualnu javnost.

Veliki pisac Meša Selimović, koji se deklarisao kao Srbin muslimanske veroispovesti je zapisao:

,,Vukov duhovni saputnik, prijatelj i saborac nije bio pravoslavni vladika Njegoš, već rimokatolik Slovenac Jernej Kopitar (cenzor slovenskih i balkanskih knjiga kao činovnik u Narodnoj bliblioteci u Beču, koji je direktno podnosio izveštaje austrijskom ministru unutrašnjih poslova i knezu Meterniku lično, nezvaničnom vladaru monarhije) . Austrofil, revnostan rimokatolik, koji je želeo da putem ujednačenog jezika i latinice stvori osnovu za realizovanje ideje o austrijskom slovenstvu umjesto slovenstva ruskoga, rimokatoličkog umjesto pravoslavnog „.

Te Kopitarove prepiske su prevedene na srpski i objavljene u sabranim delima Vuka Karadžića, pa tako 1827. godine Kopitar piše: „Srpska pravoslavna crkva, čuvanjem starog jezika Svetog Save, želi sačuvati jezičku razliku, između pravoslavnih i rimokatoličkih Slovena, te bi stoga, više nego ikada, Beč morao podržati reformu Vuka Karadžića, jer se njome ta razlika poništava, a glavna prepreka ka prevođenju Srba u rimokatoličanstvo biće zauvijek uklonjena. Ovim će nam, vremenom, sam od sebe, pasti u ruke“.

Vuk se često sukobljavao i sa srpskim vladikama i mitropolitima svoga doba jer je nastojao da „reformiše“ starocrkvene knjige, Stari i Novi zavet, pa su ga njegovi protivnici zvali i „ćopavi antihrist“, „agent Vatikanske propagande“ i „plaćenik Beča koji pomaže da se Srbi pounijate“.

Izvor: Srbske novine