Poklonimo se običnom borcu – SRBINU, vojniku, o kome novine ne pisaše, o kome pjesme ne ispjevaše… Slava im i do neba hvala!
Poštujte braćo i sestre SRBI onog što život za SRPSTVO dade! Poštujte onog što se iz zemlje borio, u zemlji godine provodio i u zemlji poginuo!
Poštujte onog što se nije slikao! Poštujte našu braću, Božije borce, što od uniforme imaše ono što im dadoše i što nađoše!
Poštujte NENADA, BORU, DIMITRIJA, DRAGANA, STOJANA, JOVANA, MIŠU i ostale koje ne krasiše bjesne uniforme i slikanje na bojištu.
Svjeću zapalite palom borcu kojeg poznavaše samo njegovi bližnji. Poštujte i Bogu se pomolite za njegovu dušu.
Poštujte one što leže na grobljima širom naše zemlje. Okupirane i neokupirane. Poklonite se žrtvama SRBINA koji nije imao zvučne nadimke. Koji nije u rat išao bjesnim džipovima. Koji nije spavao u krevetima.
Zahvalite se, kako mi kažemo, običnom borcu SRBINU! A ne da on nije bio običan, nego je bio jedan od najboljih. Jedan od najhrabrijih. Jedan od od nas miliona!
Poklonimo se SRBINU vojniku, policajcu, o kome novine ne pisaše, o kome pjesme ne ispjevaše.
Poklonimo se sestri SRPKINJI koja sa nama na liniji sve patnje prođe. Koja šminku ne znaše! Kojoj je jedini parfem bio znoj i krv brata SRBINA! Koja nam rane vidaše! Koja u sebi plakaše ali nam osmjeh ohrabrenja pružaše!
Ustanimo i nazdravimo Biljani, Sanji, Vesni i svim sestrama našim koje svoju mladost i provod zamjeniše borbom za slobodu SRPSKOG roda!
Ustanimo i Boga zamolimo za pokoj duše SRBINA koji nije od rata vile gradio. Koji nije rat unovčio! Koji nije kamere i fotoaparate u boj nosio! Jer braćo i sestre ako se gine kome je do snimanja?
Zapalimo svjeće za one žive i poginule.
Zapalimo svjeće i ne zaboravimo ih jer kod njih je istina! Istina o borbi SRPSKOG naroda!
Kod njih je i ono što svakom od nas treba. Jer oni drže tajnu spasenja SRPSKOG roda!
Od njih učimo kako treba SRBIN biti! Od njih tražimo upustva za dalje!
Nisu se oni zvali raznim imenima divljih i pitomih životinja. Oni su se nazivali braćom SRBIMA! Nisu se kitili raznim maramama i oznakama! Oni su imali jednu oznaku, oznaku koja se vidjela na daljinu! NJihova je oznaka bila SRBIN! NJihove gaće su bile prljave, skorene od znoja, od prljavštine. NJihove čarape su se od neskidanja čizama u kamen pretvarale. Oni su jeli sa pacovima. Oni su kisnuli i na njima se sušilo to što pokisne! Oni su jeli šta im se da. Oni su ćutali i kroz borbu su pričali. I ispričali najljepše priče SRPSKOG naroda!
Zato vas molim braćo i sestre! MOLIM VAS AKO BOGA ZNATE!Ne veličajte tamo neke a znate na koje mislim! Ne veličajte jer time umanjujete stotine hiljada poginulih SRPSKIH JUNAKA!Jer oni su bili, vjerujte mi, znam… jedini SRBI SRBIMA!
I zato im odajmo počast ako više ništa ne možemo da uradimo!
ČAST MI JE BRAĆO I SESTRE, S KOJIM SAM SE BORIO I S KOJIMA NISAM A KAO DA JESAM, ČAST MI JE I DIKA ŠTO SAM VAS ZNAO! ČAST MI JE I U ISTO VRJEME ŽAL, ŠTO NISTE SA NAMA! JER SAD NAM OPET TREBATE!NEKA VAM JE VJEČNI SPOKOJ I OD SRCA HVALA!
Autor: Borac Republike Srpske
Izvor: Dan veterana – Vidovdan
