SRPSKI JUNAK BEZ STRAHA I MANE
Za sve one što vrte u krug onu netačnu i nečasnu priču da su današnje generacije tobož kukavičke i beskarakterne, postavljam ovu životnu priču o jednom nepoznatom, istinskom heroju upravo ovog srpskog pokoljenja.
Milodrag Stanojević je kontra-primer svim klevetama.
Rođen u Austriji, gde je živeo do polaska u školu (u mučeničkom Potkozarju), naš Mićo je ne samo dobro naučio maternji jezik, već je prihvatio i srpsku junačku tradiciju, opevanu u našim narodnim epskim pesmama.
Primeri kosovskih junaka, srpskih hajduka i ustanika postali su sastavni deo njegovog bića i unutrašnjeg stava prema životu.
Naučio je Milodrag da život bez časti ne vredi baš ništa, a da je najviša dužnost i najveća sreća u životu jednog Srbina – boriti se (i žrtvovati ako treba) za svoj narod i svoju Otadžbinu.
I to je na delu i pokazao.
Ostalo je zabeleženo kako je sam samcijat istrčao na put pred neprijateljsku hrvatsku kolonu i zarobio dva tenka i oklopno vozilo, kao i sve njihove vojnike sa kompletnim naoružanjem.
Bilo je to 1991. godine, ista one koja je upisana na skromni kameni spomenik kao datum njegove smrti.
Pre početka rata u njegovom kraju (a to je Republika Srpska), on se, kao regrut tadašnje naše vojske, junački borio i poginuo u sunarodničkom, krajiškom otporu ustaško-hrvatskim secesionistima i njihovom teroru nad Srbima.
U ratu je, svojim herojstvom i veštinom rođenog borca, dobio oficirski čin i četu pod njegovom komandom, u 43. prijedorskoj brigadi.
Kao potporučnik je i otišao u večnost i nezaborav.
Poginuo je na izviđačkim zadatku, kao i uvek – ispred svojih vojnika.
Bilo je to dvadeset trećeg novembra, u selu Korite kod Pakraca.
Mićo je tada imao samo dvadeset jednu godinu.
Nakon smrti svog komandira, njegovi borci su krenuli u nezadrživ juriš i prosto samleli mnogo brojnije „zenge“ (pripadnike zloglasnog hrvatskog „Zbora narodne garde“), oslobodivši okupirano srpsko selo.
Bilo je to za njihovog Milodraga, kao dokaz njihove duboke vezanosti i delima zasluženog poštovanja prema jednom takvom junaku.
Ovakvi primeri ne smeju da budu zaboravljeni i sklonjeni iz naše svesti i pamćenja. Jer se samo pamćenjem i proslavljanjem svojih junaka možemo odupreti opštoj malodušnosti i užasnom porivu za samoporicanjem.
A Milodrag je po svemu bio ravan Sinđelićevim, hajduk-Veljkovim i Tankosićevim saborcima. Najbolji od najboljih, neustrašiv i bez ikakvog straha od smrti.
Pravi srpski vitez čeličnog pogleda i ognjenog srca.
Naš ponos i živi dokaz da se u srpskom narodu još uvek rađaju junaci.
Izvor: Nacionalist / Facebook
