Gradonačelnik Beograda Aleksandar Šapić kupio je 2018. godine vilu u Trstu vrednu 820.000 evra, a prekršio je zakon jer to nije prijavio Agenciji za sprečavanje korupcije, otkrivaju BIRN i nedeljnik Vreme.
BIRN navodi da je tada predsednik opštine Novi Beograd živeo i radio u Beogradu, a sudeći po ugovoru na osnovu prebivališta, u vilu Trstu je nameravao da iskoristi umanjenje poreza.
Kako se navodi u tekstu, Šapićevo vlasništvo nad vilom vidi se u izvodu iz italijanskog katastra do kog su došli BIRN i nedeljnik Vreme, ali ne i u registru o imovini i prihodima srpske Agencije za sprečavanje korupcije, kojoj su javni funkcioneri dužni da prijave sve promene imovinskog stanja.
Površina ni jedne od dve nepokretnosti koje je ovaj javni funkcioner prijavio agenciji, ne odgovara površini Šapićeve tršćanske vile. On je agenciji u poslednjem izveštaju iz jula prošle godine prijavio da poseduje dva stana – od 150 i 98 kvadrata, dok je vila u Opičini znatno veća.
Druga nekretnina je garaža od 127 kvadrata, treća je pristupni put, a Šapić je i suvlasnik šume površine 6.200 kvadratnih metara, koja ima 30 vlasnika.
„Ništa od ovoga što se vidi u italijanskom katastru nema u registru domaće Agencije za sprečavanje korupcije. U poslednjem izveštaju, koji je Šapić prosledio Agenciji 19. jula 2022. godine, piše da od nepokretnosti ima dva stana, ali nijedan od njih ne odgovara kvadraturi u Trstu“, piše Vreme.
Iz italijanskog katastarskog dokumenta BIRN i Vreme su otkrili da Šapićeva vila ima ukupnu površinu od skoro 400 kvadrata.
BIRN je došao i do kupoprodajnog ugovora iz maja 2018. godine u kom piše da je vilu u Opičini Šapić platio 820.000 evra.
U ugovoru je zapisano i da je Šapić u tom trenutku imao prebivalište na jednoj drugoj adresi u Trstu, na osnovu čega je mogao da iskoristi zakonsku mogućnost poreskih beneficija, u Italiji poznatijih kao olakšice „prva kuća“.
Tu olakšicu, odnosno mogućnost umanjenja poreza prilikom kupovine nepokretnosti, može da iskoristi osoba koja nije vlasnik neke druge nekretnine u opštini u kojoj kupuje objekat, kao i da već ima prebivalište u opštini u kojoj nepokretnost kupuje.
Italijanski advokat Livio Neri, član Udruženja za pravne studije o imigraciji kaže za BIRN da prebivalište u Italiji može dobiti samo stranac koji živi u mestu gde se prijavilo i koji mora pokazati nameru da tamo ostane trajno. To je, kaže, i uslov da bi se koristila poreska olakšica za prvu kuću.
Samo ovih nekoliko informacija otvara veći broj pitanja, a najvažnija su dva: zbog čega javni funkcioner Šapić nije ispunio zakonsku obavezu i svoju italijansku vilu prijavio Agenciji za sprečavanje korupcije? Drugo, po kom osnovu je Šapić dobio prebivalište u Trstu, budući da je te 2018. godine (a i pre toga) živeo u Beogradu i obavljao javni posao predsednika opštine Novi Beograd? Da li je Šapić osim kršenja srpskog zakona, prevario i italijanske institucije?
Odgovore na ova i mnoga druga pitanja, BIRN i Vreme pokušali su da saznaju od italijanskih institucija i izvora u saradnji sa kolegama iz tršćanske redakcije Il Piccolo.
O svemu su, kako se navodi u tekstu, pokušali da razgovaramo i sa gradonačelnikom Šapićem, koji, međutim, nije odgovorio na njihove telefonske pozive, a ni na pitanja koja su poslali pisanim putem.
U tekstu je navedeno da gradonačelnik Beograda nije prijavio ni nedavno legalizovani objekat na Bežanijskoj kosi.
Opširnije u tekstu BIRN-a.
Jednom lopurda (u Italiji kršeći njhove propise i zakone) -uvek i lopurda i lopov u Beogradu- kršeći srpske zakone. Neka „Šapa“ izabere šta mu je milije da bude luperda u Italiji ili to isto u Srbiji. ili bi on ostao na obadve mogućnosti jer- po starom rimskom imperatoru „pekunia non olet“ (Pare ne smrde- pa bilo čije bile.) U svakom slučaju, i za njega, kao ovima u srpskoj i beogradskoj vladi važi deo čuvenog Njegoševog stiha
„tragovi mu/ili smrde nečovještvom“.