Selo Poljani smešteno je na Kordunu, na komunikaciji Topusko – Perna. Od Topuskog je udaljeno svega 4 km. Graniči se sa selima Ponikvari, Vorkapić Selo, Perna i Blatuša. Prema popisu 1931. godine selo je imalo 378 stanovnika, 1941. 72 domaćinstava sa oko 439 stanovnika, a 1948. godine 52 domaćinstva i 265 stanovnika.
I popis iz 1991. pokazuje kako je reč o etnički čistom srpskom selu. Ovo pitomo mesto poznato po časnim i dobrim ljudima je nažalost tokom sva tri rata doživelo tešku sudbinu, užasna razaranja i podnelo je mnogobrojne žrtve. Kako Kordunaši često vole da kažu „Ni manjeg sela, ni većih tragedija!“.
Od nekada velikog mesta, kulturnog i društvenog centra gde se okupljala omladina iz ovog i svih okolnih sela, gde se svaki dan nešto proslavljalo slavilo i gde se stalo orila pesma, Poljani danas žive samo kao tužna uspomena u srcima njegovih stanovnika koji su rasuti širom zemaljske kugle. Mesto je 1995. spaljeno a mnoge kuće do danas nisu obnovljene. Stanovnici su bili primorani da napuste svoja ognjišta i odu u daleki, njima sasvim nepoznati svet.
Tragedija ovog mesta na Kordunu seže u daleku prošlost.Tokom Drugog svetskog rata selo je značajno stradalo a stanovništvo je prošlo užasne torture. Do početka Drugog svetskog rata u selu Poljani nije postojala ni organizacija KPH ni SKOJ-a. U ovome selu na samom početku 1941. ustaše su započele masovno ubijanje nedužnog srpskog naroda. Naime, posle kapitulacije bivše Jugoslavije ustaše iz Topuskog dolaze u selo, vrše pretrese radi oružja i odvode i ubijaju trojicu uglednih Srba: Mirka Jakšića, Ljubana Vorkapića i Iliju Stojana Dobrića. Dana 25. jula 1941. godine ponovo upada grupa ustaša iz Topuskog. Na čelu grupe se nalazio lugar Ivan Satler, koji je kao čuvar šume Topličke kose dobro poznavao ovo selo. U sastavu ove grupe bio je i ustaša Šime Briješki, od ranije poznat kao dobar komšija i prijatelj ljudi iz Poljana. Streljano je i masakrirano 12 nevinih ljudi i žena, a 34-oro civila je zarobljeno u pravoslavnoj crkvi u Topuskom nakon čega su prebačeni u Glinu, gde su svi poubijani u poznatom masakru u Glinskoj pravoslavnoj crkvi. Ubijajući 12 nevinih lica, ustaški zločinci vrše probe koliko bi mogli jednim metko m ubiti ljudi. Tako su streljane Stanica Čiča, Ljubica Čiča, Boja Čiča, Milka Čiča, Milica Čiča, Marica…
Na spomen ploči na Osnovnoj školi uklesano je: „Za slobodu, napredak i bratstvo izgbili su svoje živote u teškim slavnim danima naše borbe, ne dočekavši slobodu svoje domovine.“. Uklesana su imena 16 palih boraca i 138 civila – žena, dece i ljudi koji su mučki pobijeni u Poljanima. Dana 27. jula 1941, ljudi sela Poljana pridružuju se ustanicima susednih sela i stupaju u otvorenu borbu protiv ustaša i okupatora. Zbog blizine ustaških jedinica u Topuskom, narod se povlači u Petrovu goru i u selima Perna i Malička ostaje do oslobođenja Topuskog 16. 8. 1943. Muškarci sposobni za vojsku priključuju se borcima PO Perne i Maličke.
U maju 1942, za vreme ustaškog obruča u Petrovoj gori, iz sela Poljani pobijeno je 27 ljudi, žena i dece, dok su ostali poginuli u povremenim ustaškim naletima od 1941. do 1943. godine. Selo je već 1941. godine spaljeno od ustaša 70%, a ostalo je dokrajčeno u januaru i februaru 1942. godine tako da do kraja rata nije ostala ni jedna stambena zgrada. Od oko 439 stanovnika, kao žrtve fašističkog terora, ubijeno je 100 lica, 31 je umrlo od tifusa, a 11 su žrtve rata. Poginulo je 16 boraca, a među 50 preživelih aktivnih učesnika ima 6 nosilaca „Partizanske spomenice 1941“. Potpuno su nestale 3 porodice, a spaljeno je svih 72 domaćinstava.
Selo Poljani teško je stradalo i tokom poslednjeg građanskog rata koji je vođen od 1991. do 1995. godine. U ovom i okolnim selima ubijeno je 40 meštana srpske nacionalnosti, mahom starih i nemoćnih osoba. Meštani ovog mesta na Kordunu među prvima su iskusili teškoće rata budući da su prve žrtve pale već u avgustu 1991. godine. Dan 11. avgust 1991. zauvek će ostati kao jedan od najtežih datuma za sve meštane Poljana a naročito za porodice Dobrić i Lončarević koje su tada izgubile svoje najmilije. Kobnog dana ništa nije naslućivalo na zlo i tragediju. Meštani su vredno radili u poljima, a deca su kao i obično uživala bezbrižno se igrajući u dvorištima svojih kuća. A onda su letnju tišinu zamenile detonacije. Poljani su se našli na meti agresora.
U žestokom granatiranju sela od strane neprijatelja poginuli su Mirko Dobrić, star 10 godina i njegove komšije Petar Dobrić (61) i Ilija Lončarević (46). Istovremeno, teže povrede su zadobili Miloš Dobrić (41), njegova ćerka Mirjana (13), zatim Milan Dobrić (34), Branko Oreščanin (23), Milorad Sijerić (33), Jovan Sokolović (19) i Mile Vijuk (48). Mirko Dobrić bio je među prvom decom koja su izgubila živote tokom ovog krvavog rata. Bio je veoma kulturno dete, uživao je u školi, učenju ali i druženju sa vršnjacima. Nažalost, za njega te crne 1991. nije zazvonilo školsko već crkveno zvono. Tih dana od hrvatske granate u susednom selu Mala Vranovina je poginula i starica Danica Ćelap, stara 66 godina. I nije napadačima ruka zadrhtala, a koliko su bili podli i bezosećajni svedoči i činjenica da su svoj zločin hteli da pripišu samim Srbima.
Tokom te 1991. godine, tokom hrvatskog terora ubijeni su i stradali Nikola Orabović (39), Ljubiša Puškar (26), Petar Vojnović (41), Zoran Dobrić (21), Nikola Dobrić (42), Đuro Rodić (52), Đorđe Nišević, Dušan Oreščanin (46). U Vukovaru su kao civili od strane hrvatske vojske te 1991. ubijeni Stojan Lalić (70), Ilija Vorkapić (93) i njegova supruga Jelica Vorkapić (85), svi rodom iz tog kraja.
Tokom 1992. godine živote su izgubili meštani Milan Đanković (46), Milan Janjanin (26) i Đuro Ćuruvija (57). Tokom 1993. godine poginuli su Žarko Uleme (33), Nikola Bogdanović (48), Milan Trkulja (27). Crna 1994. godina odnela je zauvek Mirka Janjanina (42) i Dragana Nikoliša (20).
Poljani i okolna srpska sela totalno su opustošena, spaljena i sravnjena sa zemljom tokom zločinačke akcije „Oluja“. Prema podacima DIC VERITAS-a tokom ove zločinačke akcije hrvatska vojska je likvidirala 1881 Srbina, među kojima 555 žena i desetoro dece. Samo u Poljanima i okolnim selima tih avgustovskih dana tokom ove akcije ubijeno je 18 meštana, mahom starih i nemoćnih osoba koje nisu mogle da napuste svoje domove i krenu sa izbegličkim kolonama. Od tog broja, dve žrtve su ubijene 1996. godine tokom čestih akcija pljački i iživljavanja hrvatskih ekstremista.
Te 1995. godine sa područja ovih sela ubijeni su Jovan Dobrić (41), Pavao Lončarević (31), Milan Vorkapić (86), Ljubomir Roknić (35), Pero Bogdanović (87), Simo Bogdanović (62), Mile Vijuk (52), Stevan Vorkapić (23),
Dragan Dugošija (69), Ljubica Dugošija (43), Milenko Kukulj (60),
Pero Kukulj (65), Dragan Madžarac (43), Radivoj Nišević (82), Milan Kljajić (23), Petar Kljajić (86), Bogdanka Kljajić (43),
Petar Oreščanin (48).
Selo Poljani je tokom akcije „Oluja“ opustošeno i popaljeno, stanovništvo je ubijeno i prognano a mnoge kuće i društveni objekti su spaljeni i razrušeni.
