Piše: P. Rakočević, Štutgart
Doseljenici iz Srbije pristigli u Nemačku početkom šezdesetih i sedamdesetih godina prošlog veka se možda sećaju priča o prvim počecima nastajanja današnje Evropske unije. Za one koji su to zaboravili ili nisu ni znali jer su kasnije došli u Nemačku, evo pojašnjenja. Već 4. aprila 1949.g. -početkom tzv. „Hladnog rata“ protiv Sovjetskog saveza, Amerikanci su inicirali nastajanje Severoatlanskog odbranbenog pakta nazvanog skraćeno NATO, u koji su, kao prve, ušle prekookeanske države SAD i Kanada a uz njih i evropske države Belgija, Francuska, Danska, Island, Luksemburg, Italija, Holandija, Norweška, Portugalija i Velika Britanija. Danas su 32 države članice tog zloglasnog američkog ne samo odbranbenog nego i agresorskog pakta. NATO je mimo svog Statuta o zadacima navodno odbranbene zajednice, dokazao napadom na Srbiju i Crnu Goru, pravi zločinački smisao postojanja te vojne zajednice.
Na pritisak SAD, dve godine posle stvaranja NATO pakta, 18. Aprila 1951.g. -nastala je po tzv. Rimskom ugovoru „Evropska unija za ugalj i čelik“. Amerikanci su u tu zajednicu „ugurali“ od njih kontrolisane evropske države Belgiju, Nemačku, Francusku, Italiju, Luksemburg i Holandiju -čiji je rad oficijelno krenuo 1952.g. 25.marta.1957.g. u Belgiji je iz te zajednice nastalo „Evropsko zajedničko tržište“ -na nemačkom Europäische Wirtschaftsgemeinschaft, skraćeno EWG, kod naših ljudi poznatije kao „Evropska ekonomska zajednica“.
Od članica NATO pakta, kasnije i od članica Evrospke ekonomske zajednice, po diktatu SAD, traženo je da se države okupe ne samo u jednoj vojnoj i ekonomskoj zajednici nego i u pravoj vojnopolitičko-ekonomskoj zajedničkoj uniji, nalik na Sjedinjene američke države. Taj jak novonastali evropski ekonomski savez, dokazani neprijatelj komunizma, trebalo je da doprinese već tada planiranom privrednom pa i vojnom rasturanju i uništenju Sovjetskog saveza -naravno u ime i u korist SAD. Ta doktrina važi i danas -sa željom da ako neko mora da gine u korist SAD -neka to budu tuđi a ne američki vojnici! Najnovij primer je današnja Ukrajina čiji stanovnici stradaju po nalogu SAD u svima znanom, osim Amerikancima, nemogućem pokušaju da unište Rusku federaciju.
Upućeni tvrde, u SAD se svojevremeno rodila ideja, da po ugledu na Ameriku, Evropa bude „izmešana“ i drugim rasama ljudi, doseljivanjem Crnaca, Arapa, Kineza idr. Taj trend doseljavanja je već postojao u nekim državama -bivšim vlasnicama kolonija koje su svojim podanicima u porobljenim zemljama širokogrudo davale pasoše država -kolonizatora. Tako je posle Drugog svetskog rata krenuo talas doseljivanja, posebno kada su neke porobljene države dobile ili pak u krvavim ratovima, kao npr. Alžir, izborile nezavisnost od kolonizatora.
Indijci i Pakistanaci su se masovno obreli u Engleskoj, Indonežani i nešto Kineza u Holandiji, Crnaci i Arapi u Francuskoj itd. Danas, mnogim državama koje su prihvatile svoje bivše sluge iz kolonija, potomci doseljenika prave ogromne probleme. Čak ni kao treća i već četvrta generacija doseljenika, rođenih u svojim novim „domovinama“ se ne osećaju dovoljno integrisanima – pa praveći geto-naselja gde žive samo oni, organizuju ulične bande, okupljajući čitave klanove ljudi, rodno vezanih jedni za druge u jake kriminalne organizacije. One su u nekim evropskim državama odavno postale strah i trepet starosedeocima!
Ti „rodbinski klanovi“ ponekad broje i do neverovatnih 500 do 600 (!) članova, i već haraju Holandijom, Britanijom i nekim drugim evopskim državama. Poslednjih godina i u Berlinu je nastalo nekoliko velikih, uglavnom arapskih porodičnih razbojničkih klanova koji su baveći se ubistvima, trgovinom drogama i organizovanjem prostitucije, pljačkom itd. postali prava noćna mora za policiju, gradske uprave, ali i za tužilaštva i sudove. Pošto klanovi na vreme uklanjaju sve moguće svedoke svojih nedela, retko koji član npr.nekog berlinskog arapskog klana bude procesuiran a još ređe izgnan iz Nemačke -jer su svi u međuvremenu postali nemački državljani.
Ideja Amerikanaca da se 1.9.1993. g. novonastala današnja Evropska unija, na američki način, što pre „oboji“ novopridošlim doseljenicima tamne ili crne puti je vremenom bila pala u zaborav jer su u međuvremenu ojačale privrede Francuske, Nemačke, Holandije, Austrije i nekolicine drugih država, već dobrovoljno krenule baš tim od Amerikanaca željenim pravcem- da u svoje države dovuku pozamašan broj „obojenih“ ljudi kao jeftinu i malo obrazovanu radnu snagu. Nastalo je masovno vrbovanje Turaka, Arapa iz nekih država Bliskog istoka, zatim muslimana iz Tunisa, Alžira i Maroka itd. da dođu na privremeni rad u neku od evropsksih zemlja. I u tada još komunističku Istočnu Nemačku (DDR) su se doselile desetine hiljada Vijentamaca, valjda kao kompenzacija za masu iz DDR-a u Zapadnu Nemačku pobeglih radnika- Istočnih Nemaca.
Naravno, u selidbe u EU su krenuli i stanovnici nekih siromašnih evropskih zemalja, među njima i državljani tadašnje Jugoslavije, zatim Grčke i Italije, nešto Španaca i Portugalaca. Danas, na primer u već „izmešanoj“ Nemačkoj, žive doseljenici i njihovi potomci, rođeni u Nemačkoj, porekla iz oko 170 nacija koje postoje na planeti Zemlji! Američka ideja ciljnog „šaranja“ Evrope drugim rasama je zamrla jer je već bilo dovoljno tuđinaca pristiglih samo na takozvani „privremeni boravak“ koji je vremenom ipak postao trajan.
Dolaskom tamnoputog Afroamerikanca Baraka Obame u SAD na vlast, izgleda, tvrde neki desničari, ponovo je zaživela ideja još jačeg „mešanja naroda i rasa“ u EU kako bi se na evropskom tlu zaista stvorila jedna nova zajednica država, slična SAD. Verovatno po instrukcijama Obame, nemačka kancelarka Angela Merkel je širom otvorila granice za migrante- a njih je iz meseca u mesec bilo sve više. Dovoljno je bilo da Amerikanci tu i tamo bace nekoliko bombi, granatiraju neka područja ili pošalju vojsku na teren -i eto masovnog begstva stanovnika. Gde drugo nego u Evropu, pretežno u Nemačku! Dobro se sećamo da je prve „armije begunaca“ iz Afrike, sa Bliskog istoka i iz dalekog Avganistana, Angela M. dočekivala na železničkoj stanici u Minhenu muzikom, cvećem i zagrljajima. Za Angelu Merkel se sumnja, pošto je u Zapadnoj Nemačkoj pre pada Berlinskog zida bila potpuno nepoznata, a u DDR imala maloznačajnu funkciju šefice komunističke organizacije mladih „Slobodna nemačka omladina FDJ“ da su je u ujedinjenoj Nemačkoj na vlast doveli CIA planeri. Ako to odgovara istini, onda nije nikakvo čudo da je Angela M. „igrala onako kako joj je nešto kasnije Obama svirao“!
U državi koja danas sa beguncima iz Ukrajine i brojnim azilantima iz doba Angele Merkel ima već 83 miliona žitelja, statističari tvrde da je oko 25 miliona ljudi stranog porekla. Već je oko 53% tih tuđinaca, tačnije više od trinaest miliona ljudi, dobilo nemačko državljanstvo! Ako u dogledno vreme i više od 12 miliona „preostalih“ stranaca dobije nemačko državljanstvo. Pošto na tome sadašnja vlada ozbiljno radi, očekuje se da bi u Nemačkoj bilo samo još oko 58 milona stanovnika čisto nemačkog porekla a ljudi stranog porekla bilo bi 25 miliona, uz tendenciju stalnog porasta zbog neprekidnog doseljavanja novih azilanata. Nemačka bi itekako, s obzirom na daleko veći natalitet nekadašnjih stranaca, sada naturalizovanih Nemaca u odnosu na „prave“ Nemce, za petaestak godina, ako se u međuvremenu priliv novih azilanata ne zaustavi ili bar osetno smanji, dostigla taj nekadašnji plan SAD -da u Nemačkoj živi polovina stanovnika stranog porekla u odnosu na drujgu polovinu „pravih“ Nemaca!
Pomenimo, reda radi, da u Nemačkoj bez nemačkog državljanstva već živi oko 1,8 miliona Arapa, najmanje 3 miliona Turaka, oko pola miliona Crnaca, ali i 350.000 do 500.000 Avganistanaca, Azijata, Afrikanaca idr. koji su na ulasku u EU ili u Nemačku, uništili svoje pasoše – zato još nije utvrđeno čiji su oni stvarni državljani. Ova poslednja grupa čeka na azil i o(p)stanak u Nemačkoj, u državi u kojoj je utočište, najverovatnije za stalno, već našlo oko 1,2 do 1,5 miliona begunaca od rata u Ukrajini i još neznani broj doseljenika iz drugih, mahom evriopskih država. Naravno da onih 53 % ljudi stranog porekla koji su već postali „Nemci“ pa i svi drugi koji će tek postati Nemci, se više nigde u statistikama ne vode kao stranci. Pominju se, tu i tamo, samo da su migrantskog porekla, bez javnih navoda odakle stvarno potiču. Znači -i tu je „ponemčavanje“ pridošlica po američkoj želji, već pokazalo svoj učinak.
Navedimo za zainteresovane i situaciju u SAD, navodno glavnom inicijatoru „mešanja ljudskih rasa u Evropi“. Zajednica američkih država ima danas oko 330 miliona stanovnika. Ljudi bele puti je samo još oko 58% a crne oko 13%. 2023. godine u SAD je živelo oko 43 miliona Crnaca -ili kako ih Amerikanci nazivaju „Afroamerikanaca“, zatim 46 miliona Hispanosa (poreklom iz Južne Amerike) ili u odnosu na ukupan broj stanovnika SAD 15% , ljudi arapskog porekla je bilo oko 4 miliona. Zajedno sa doseljenicima npr. iz Evrope i šire, čine dodatnih 14% od ukupnog broja stanovnika SAD, pa se tako zaokružuje broj stanovnika SAD do 100% -ili do pomenutih 330 miliona žitelja. Broj ljudi registrovanih po veroispovesti nije, kao ni u Nemačkoj, tačno dokuimentovan jer kod prijave boravka u obe države, u SAD i u Nemačkoj, iskaz o veroispovesti, tvrde statističari, je prepušten slobodnoj volji doseljenika ili azilanta.
Posmatrajući navedene brojke stanovnika SAD po poreklu, zahtev Donalda Trampa, možda i novog-starog predsednika SAD, da se što pre sputa priliv Hispanosa iz Meksika i drugih država Južne Amerike je sasvim razumljiv. Jer za samo još jednu deceniju, zahvljujući masovnim, uglavnom ilegalnim upadima Južnoamerikanaca u SAD i velikom natalitetu, i njih i Afroamerikanaca i drugih migranata, došljaci će prestići broj ljudi bele puti! Ta činjenica, pišu neke američke novine, ponovo podgreva rasizam u SAD. Nemačka (još) nema te brige jer broj došljaka sa svih strana sveta u Nemačku čini tek oko 34% današnjeg stanovništva ali ipak sa tendencijom porasta broja ljudi stranog porekla. I za Nemačku važi slično što važi i za SAD -mnogi, posebno konzervativni političari desnice, zahtevaju da se sputa nekontrolisano doseljavanje Afrikanaca, Arapa, Kineza, Indijaca, Turaka idr. od kojih najveći broj njih, čak rizikujući sopstvene živote da se nekako dokopaju Evrope, žele da se na bilo koji način usele u Nemačku!
Zna se i zašto: Nemačka je glavni cilj novih talasa migracije jer su socijalna davanja tzv. izbeglicama ili kako ih narod uglavnom zove „aizlantima“ – u odnosu na sve druge evropske države ogromna. Pojedinac, pored smeštaja u prihvatnim centrima, ima mesečnu „hranarinu“ od 563 €. Ako je u pitanju par, čak i bez sklopljenog braka, oni po jedinki dobijaju po 506 € ili ukupno 1012 € mesečno, plus besplatni smeštaj- često i besplatnu ishranu. Kada su radi o porodici, sa npr. dvoje dece, mesečno primanje iznosi po familiji do 1849 € plus skoro besplatno stanovanje. To je često dosta veći mesečni prihod i od Nemaca nižih stručnih kvalifikacija pa je nezadovoljstvo građana i podrška desničarskoj partiji „Akcija za Nemačku“ (AFD) sasvim razumljiva. Svi pokušaju da se nekako smanje socijalna davanja su uglavnom, zbog čvrstog stava političara i poslanika iz stranke „Zelenih“ u sadašnjoj koalicionoj vladi propali -pa je visina pomoći ostala ista. Nemačka troši na zbrinjavanje azilanata i svih drugih izbeglica, npr. onih iz Ukrjine, bez do sada isporuke oružja toj državi od oko 80 milijardi evra, i do navodno od 40 do 60 milijardi evra godišnje jer su i lečenje, korišćenje obdaništa, školovanje dece i studije itd. takođe besplatni.
Da se bar prividno smanji broj stranaca bez nemačkog državljanstva, sadašnja vlada koja stalno gubi broj pristalica i već je došla na istorijski minimum popularnosti, donela je nove propise o sticanju nemačkog državljanstva. Ranije se prihvatanje mase begunaca u okviru „misije Angele Merkel“ u Nemačku, pravdalo nestašicom stručne radne snage koju su trebali da popune došljaci. Ali- najviše azilanata iz Afrike, Azije i sa Bliskog istoka su bili ljudi bez ikakvih izučenih zanimanja i znanja obavljanja nekog posla u jednoj industrijskoj zemlji. Da bi se bar njihovi u Nemačkoj izrođeni potomci obrazovali i sticanjem nemačkog državljanstva dobili uobičajena prava, vlada je donela odluku o lakšem dobjanju nemačkih pasoša!
Do danas je za sticanje državljanstva bio potreban legalan, dozvoljeni boravak u Nemačkoj od najmanje 8 godina, stalno radno mesto i zarada -dovoljna za preživljavanje bez dotacija države. Potrebna je bila i originalna putna isprava države iz koje dotični potiče kao i dokaz da nije osuđivan ili da nije pod istragom. Najnovijom izmenom Zakona o primanju u nemačko državljanstvo smanjen je potreban dozvoljeni boravak na samo 5 godina uz iste uslove kao do skora uz boravak od 8 godina. Postoji čak mogućnost da se državljanstvo dobije i za samo 3 godine -ako se npr. radi o ljudima visokih naučnih ili tehničkih kvalifikacija, sa dovoljnim opštim znanjem i jezika, i istorije i društvenog uređenja Nemačke.
Znamo da se već javljaju slučajevi da ovaj trogodnišnji uslov boravka nekako ispune i poznati sportisti, navodno čak i bez propisanih znanja jezika i znanja i o Nemačkoj i Nemcima, pa će, vrovatno i oni nagrnuti na nemačke pasoše. To je već danas lako vidljivio po boji kože npr. u fudbalskoj i košarkaškoj reprenzetaciji Nemačke, jer u njima mogu da nastupaju na Olimpijadi i Evropskom odnsno Svetskom prvenstvu samo državljani Nemačke. U državnom dresu je sve više crnaca, Arapa pa i po koji Kinez ili Japanac. Ako je za utehu, slično je i u Francuskoj, Engleskoj, Španiji – pa i u fudbalskoj reprezentaciji Švajcarske -gde je jedno vreme igralo najmanje petoro Šiptara.
Pošto su uslovi sada povoljniji, zbog straha već najavljene promene tog zakona i vraćanje na stari modus od najmanje 8 godina boravka u Nemačkoj, ukoliko na dolazećim izborima vlast preuzmu konzervativci, odmah posle donošenja novog Zakna o prijemu u nemačko državljanstvo, nastala je ogromna jagma za dobijanje nemačkog državljanstva i pasoša. Prijemna mesta za podnošenje zahteva za nemačko državljanstvo su u mnogim nemačkim gradovima skoro preplavljena strancima pa su redovi neizbežni.
„Ako se politika ekspresnih primanja u nemačko državljanstvo, ispriča nedavno jedan političar iz desničarske stranke AfD -Akcija za Nemačku, i samo polovina stranaca koji bez nemačkog državljansta već žive u Nemačkoj, kao i dobar deo begunaca iz UIkrajine, koji su se zbog rata dokopali Nemačke, dobiju po kraćem postupku nemačko državljanstvo, plus veliki natalitet -posebno muslimana, i mi ćemo se, kao i Amerikanci sa njihovom „imigracijom bez prestanka“, brzo približiti brojci od skoro 50% stanovika Nemačke koji nemaju nemačko poreklo- ali imaju državljanstvo Nemačke. Ta činjenica je „vetar u naša jedra“ na dolazećim pokrajinskim izborima pa i u budućem glasanju za Bundestag u Berlinu. Neće to biti vetar u naša jedra nego prava oluja, ako se nastavi propadanje nemačke privrede i povećaju već nagoveštena otpuštanja radne snage“ -reče ovaj desničar iz partije AfD koju vlast smatra, i protiv oporečnih mišljenja bar 25% biračkog tela totalno fašistoidnom.
Fašizam jača, to je činjenica, ne samo u SAD nego i u Evropi, verovatno baš zbog ogromnog priliva tuđinaca od kojih je momentalno veoma mala ekonomska korist, ali su opterećenja državnog budžeta sve veća pa je sve manje novca za druge preko potrebne javne radove. O tome u Nemačkoj svedoče rupetine na gradskim ulicama i putevima, marodne železničke šine, hiljade mostova koji su već u propadanju i sve su opasniji za saobraćaj, ruinirane škole, obdaništa i bolnice koje hitno treba sanirati itd. itd. Lista je bez kraja- a novca nigde!
Čak i ono para što je možda iz novih zaduživanja države namenjenih budžetu, koja danas ukupno iznose 2461 milijardu evra ili oko 29.000 evra po stanovniku uključujući i novorođenčad -uglavnom „lete“ na troškove za azilante ali i za indirektno nemačko učešće u ratu Ukrajine protiv Ruske federacije. Preko 100 milijardi evra iz novih zaduživanja je u 2025.g. predviđeno za jačanje nemačke armije. Pomenimo i pritisak na tržište izdavanja stanova u zakup -njih je sve manje, a novih stanova u izgradnji još manje! Zato su kirije skočile, kaže narod, do neba! Sve ovo je političarima koji ne reaguju na struktualne promene u društvu poznato, pa postoji zaista realna mogućnost da u neko dogledno vreme -jer pobojšanja nema na vidiku, profašistička partija Akcija za Nemačku (AFD) se zaista, kao Hitler 1933.g. -legalno, na izborima, dokopa vlasti. A onda- neka je, posebno nama strancima u Nemačkoj, Bog u pomoći!
