Ekstremni srbomrzci nalaze se na spisku kandidata “Levice Srbije” za narodne poslanike, saznaje Teleprompter.rs.
Kvazi-levičarska stranka Borislava Stefanovića od samog starta osuđena je na propast. Međutim, ako Aleksandar Vučić bude odlučio, Borko Stefanović ponovo će dobiti stolicu u Skupštini kao njegova lažna opozicija.
Ako se Borko kojim slučajem ponovo dočepa Skupštine, sa njime će ući i ekstremni srbomrzci.
Kvazi-levičar već duže vreme tvrdi da njegov pokret okuplja pametne i politički neisprljane ličnosti, ali nijednog trenutka javnosti nije predstavio svoj kvazi-levičarski pobednički tim.
Prema saznanjima portala Teleprompter.rs, Stefanović planira u Skupštinu da ugura izvesnog Vuka Vukovića, bivšeg studenta sociologije i filozofije.
Vuković je član ekstremističke marksističke organizacije “Marks 21”. Ta organizacija, sudeći po tekstovima koje objavljuju na svom sajtu, otvoreno propagira anti-srpske stavove na osnovu činjenično nepotkrepljenih filozofskih ideja.
Izgubljeni Vuković, koji je zalutao u prostorije “Levice Srbije” verovatno ubeđen da Stefanović nešto zaista zna o levičarskoj ideologiji, objavio je 2010. godine tekst pod nazivom “Šta marksisti misle o nacionalizmu”.
Vuković u tom tekstu iznosi tvrdnju da “je vladajuća srpska klasa gotovo čitav vek tlačila albanski narod na Kosovu”.
– Svesni smo da stvaranje jednog takvog pokreta zavisi od naše principijelne borbe protiv povratka srpskih institucija na Kosovo u bilo kom obliku, napisao je Vuković.
Dodaje da “mi (ekstremistička organizacija “Marks 21″) ne želimo da dopustimo da srpske vlasti ponovo tlače albanski narod”.
S druge strane, Stefanović u svom programu navodi da “Levica Srbije” neće priznati nezavisnost Kosova.
Postavlja se pitanje da li je nezaposleni sociolog/filozof Vuković stavio svoju ekstremističku ideologiju po pitanju Srba i Kosova u drugi plan zarad eventualne skupštinske plate ili populistički politikan Stefanović u svoje redove prima svakoga ko mu se ponudi, nezavisnosno od toga da li ta osoba ima tvrdo ukorenjene ekstremističke stavove protiv sopstvenog naroda koje bi iznosila u javnost ukoliko bi se dočepala skupštinske govornice.
Kako stvari stoje, zajednička muka spojila je Stefanovića i Vukovića – Stefanović je očajan jer mu je potrebno ljudstvo, dok je nezaposlenom ekstremističkom filozofu potrebna plata za život.
Izgleda da ni sam Borko, a ni njegovi zalutali članovi, ne shvataju da je jedno biti levičar, drugo ekstremista, a treće je biti političar koji razume suštinske potrebe građana Srbije u teškim vremenima bez obzira na lična ideološka ubeđenja.
Kako stvari stoje, cilj je ugurati se u Narodnu skupštinu preko populističkih ideja. To je osnovna ideologija svih stranaka, levičarskih i desničarskih.
Teleprompter
