Ruski i američki akademik Anatojil A. Kljosov , profesor na Harvardskom univerzitetu u Americi, napisao je izuzetnu knjigu pod naslovom, „Poreklo Slovena. Osvrti na DNK-genealogiju.“
U pitanju je naučni rad koji nepobitno dokazuje, na osnovu ispitivanja DNK odlika preminulih stanovnika srpskih zemalja od pre 12 hiljada godina do danas, da su preci svih današnjih Slovena živeli na Balkanu i da su s ovog područja naselili celu današnju Evropu, Aziju — do Indije, i severnu Afriku. Matična zemlja Srba, predaka svih Slovena, bila je Moravska Srbija, Hercegovina, Bosna i Dalmacija.
Na Međunarodnoj naučnoj konferenciji „Na izvorištu kulture i nauke“ u septembru 2012. godine — Beograd, Vinča, Lepenski Vir i Donji Milanovac, akademik Kljosov je pročitao svoj referat na ovu temu. Na pitanje mnogih da li je to moguće, ruski naučnik je odgovorio da se odlike DNK ne mogu tumačiti dvojako. Sastav DNK je nepromenljiv — i na protok vremena i na klimatske promene. Zato su podaci DNK – jedinstveni.
Pra-slovenski potomci iz Indije
Podaci koje u knjizi navodi akademik Kljosov, na osnovu ispitivanja DNK kod pripadnika indijskih plemena, dovodi do zaključka potpuno suprotnog od zvanične istorije, a koji glasi – u Indiji živi oko 100 miliona potomaka Staroslovena! Njegova namera nije bila da smanji značaj drugih naučnih grana, na primer, arheologije, antroplogije, jezikoslovlja, već da pokaže koje su mogućnosti metode DNK-genealogije. Radovi srpskih istoričara, kao što su bili Miloš Milojević i Vinko Pribojević, samo su potvrdili naučnu važnost njegovih zaključaka na osnovu DNK. Nažalost, ti istorijski podaci o srpskom rasprostiranju u Antici do Indije, uklonjeni su iz školskih i visokoškolskih programa. Važno je napomenuti i to da su evropski istoričari uvek iz starih latinskih i grčkih tekstova reč „Srbi“ prevodili u „Sloveni“.Kad se pročitaju zaključci Anatolija A. Kljosova, Vinka Pribojevića i Miloša Milojevića o srpskom naseljavanju Indije, onda nam postaje jasno zašto srpski jezik ima najviše reči u tekstovima na sanskritu u Indiji. Praunuka indijskog pesnika, Rabindranat Tagore, Alokananda Miter, našla je u sanskritu oko 30 posto srpskih reči koje su iste oblikom i pojmovno. Lingvisti i istoričari u Indiji došli su do zaključka da su Srbi (Sloveni) ostavili toponime i da je sanskrit, na kojem su napisane „Vede“, najstariji poznati oblik srpskog (slovenskog) jezika. U svojoj knjizi Kljosov navodi primer Indusa koji je odlično znao sanskrit. Na svom putu po Rusiji, došao je u Moskvu, i u razgovoru sa recepcionerom hotela, shvatio da su brojevi skoro isti u sanskritu i ruskom.Anatolij Aleksejevič Kljosov je biohemičar, stručnjak za oblast polimernih kompozitnih materijala, biomedicinu, enzimsku katalizu, doktor hemijskih nauka, profesor. Rođen je 1946. godine u Kalinjingradu, završio je, magistrirao i doktorirao na Moskovskom državnom univerzitetu „M. V. Lomonosov“ gde je postao i profesor, a zatim i rukovodilac laboratorije na Institutu biohemije „A. N. Bah“ AN SSSR. Odlazi u Ameriku gde osam godina radi kao profesor biohemije Harvardskog univerziteta, a posle toga kao direktor za istraživanje i razvoj kompanije u oblasti polimera u Bostonu. Član je Američkog hemijskog društva, Svetske akademije umetnosti i nauke i Akademije DNK-genealogija (Boston-Moskva-Cukuba). Poznat je kao prvi sovjetski korisnik Interneta i prvi autor publikacije o njemu u sovjetskoj štampi.
Istoričar Jožef Pavel Šafarik, smatrao je, takođe, srpski jezik najstarijim evropskim jezikom koji potiče iz sanskrita, a Nemac, dr Oto-a Henen, bio je jedan od retkih naučnika koji je priznao srpsko (slovensko) prisustvo u današnjem Iranu, do Indije. Većina jezikoslovaca i istoričara, Praslovene predstavlja kao ogranke Iranaca, čemu se akademik Kljosov čudi. Otkrića ovog ruskog naučnika potvrđuju i narodna predanja i pesme o drevnim vremenima koje on, sigurno, nije čitao, ali je bez oslonca na njih, čitajući DNK, potvrdio njihov sadržaj. Na osnovu knjiga Miloša Milojevića i drugih izvora, Aljoša Brankov Arsenović je podario srpskoj i slovenskoj kulturi izvrsno književno i istorijsko delo: „Obredne pjesme drevnih Srba iz Indije“. Mnoge pesme u knjizi prikupljene su u Staroj Srbiji (Makedoniji, Raškoj, Metohiji). Na primer, u knjizi je pesma koju je znala baba Savka Skadarka, stanovnica Skadra u Albaniji. I Vuk Stefanović Karadžić je zabeležio pesmu o Indiji. Stihove mu je govorila izvesna baka Stepanija iz Srema, poreklom iz Jadra. Reč je o čuvenoj pesmi „Sveci blago dijele“.
Kolevka civilizacije
Akademik Kljosov pouzdano objašnjava da su drevni Srbi naselili i današnju Zapadnu i Severnu Evropu i time osporava stav istoričara da su Sloveni bili varvari i nepismeni do 9. veka Nove ere. Iskreni istoričari i stručnjaci lingvistike stavili su u svoje spise podatak da su Srbi (Sloveni) živeli i govorili srpskim jezikom u Zapadnoj Evropi sve do 19. veka. Na primer, iz vremena Rimske imperije i ranog srednjeg veka ostala su imena reka, planina, jezera i naselja na srpskom (slovenskom) jeziku. To je u svoja dela, između ostalih, uneo i naš veliki književnik, Miloš Crnjanski.
Jezik je bio najpouzdanije svedočanstvo, da su preci Srba, spominjani pod raznim imenima: Iliri, Tračani, Dačani, Goti, Geti, Dalmati, Dardani, Pelazgi… U 19. veku vrednu studiju o Srbima je ostavio poljski istoričar, Kazimir Šulc koji je osporio svaku pomisao da su Iliri i Tračani bilo šta drugo – osim preci Srba. Ognjen Radulović navodi da se Podunavlje može smatrati kolevkom evropske, pa i svetske civilizacije jer su Srbi tu živeli od početka i odatle se raseljavali. Švjacarski istoričar Patrik Lut i švajcarski antropolog Eugen Pitard jasni su u svom stavu da su Srbi bili civilizovan narod u Antici i Srednjem veku. Malo li je dokaza?
Mislim da je insistiranje na imenu „Srbi“ nepotrebno, genetika dokazuje da je naše poreklo od ljudi koji su ovde živeli pre više hiljada godina. Da li su oni sebe zvali Srbima ili ne nije toliko važno.
I ti „ljudi koji su ovde ziveli pre vise hiljada godina“ zvali su se SRBI. hvala