U prošlom veku, 15.septembra 1918.godine, krenuli su Srbi iz svih srpskih zemalja na Solunskom frontu da puškom oslobađaju okupiranu Srbiju, tako polazeći da oslobode i svoje zemlje u tadašnjoj Austrougarskoj carevini.
Za mesec i po dana te srpske veličanstvene ofanzive, samo su francuske mazge i kamioni sa municijom i provijantom mogli stizati srpsku pešadiju koja je nezadrživo hrlila ka Beogradu, prestonici, ali i graničnoj karauli tadašnje Kraljevine Srbije.
Nemački car Viljem u telegramu bugarskom suverenu precizno je iskazao ulogu srpske vojske u Velikom ratu, koja je izlaskom na svoje granice donela vojničku pobedu saveznicima.
Od stvaranja zajedničke države, kralj Aleksandar Karađorđević vodio je frankofonu politiku, svesno prihvatajući priču o značaju primirja u Velikom ratu, te je i vojska nove kraljevine marširala Jelisejskim poljima 11.novembra, dok su francuski veterani spontano aplaudirali strojevom koraku srpske vojske, prepoznatljivom još iz Soluna.
Stvaranjem bravarove kominternovsko-komunističke države, svesno je zlonamerno u zaborav potisnut taj slavni 15.septembar, a pobednički heroji su čak proglašeni za „okupatore“ u delovima takve zajedničke države, koja je ipak nastala na temeljima njihove vojničke pobede!
Raspad Jugoslavije, koji su krajem prošlog veka režirali i pomogli NATO, Vatikan, Nemačka (pre svih), ali i nekadašnje saveznice Francuska i Velika Britanija, brutalno je ogolio stvarnost za srpski narod, dotada planski jugosloveniziran u kulturi, istoriji i nametnutoj (lažnoj )tradiciji!
Samo, upravo ti razni „dragi prijatelji“ prvi su prepoznali nastalu stvarnost, i sagledali neminovni proces osvešćenja srpskog naroda, koji će se kao državotvoran uspraviti (kao i mnogo puta u svojoj istoriji!) i krenuti da se sabire oko svog duhovnog stožera– Srpske pravoslavne crkve, koja od svog osnivanja ima tu ulogu jer je Svetosavska, što vatikanci ponajbolje znaju.
Zato je počela kampanja borbe protiv „srpskog fašizma“ koju u Srbiji i regionu upravo vode potomci bravarovih „usrećitelja“ (koji su tamanili Srbe i sve srpsko), podržani od svih srbofobnih grupa i pojedinaca, obilato pomognuti parama „demokrata iz zajednice srećnih naroda“ koji rasparčavaju srpski etnički prostor po meri vatikanskih šnajdera, koji bi da opet iskroje neku Intermarijum celinu, a Srbi im se ponovo našli na planiranom drumu.
U nameri da ikako preume nepokorne Srbe, svesno i namerno izabrani su ti dani septembra da se uvek organizuje parada ponosa u Beogradu, samo da Srbi zaborave značaj toga datuma, koji Nemce uvek iznova potseća da su vojnički poraženi od Srba, a Britance i Francuze da su duge četiri godine nosom rili blato Flandrije, dok srpski vojnik nije polomio kičmu združene vojske Centralnih sila na Solunskom frontu, omogućavajući potom da se potlačeni narodi Austrougarske carevine izjasne po Vilsonovim tačkama, koje su brutalno sahranile sve britansko-vatikanske namere obnove te tamnice naroda za Slovene!
Ne čudi stoga, da su spontanu pojavu litija koje brane srpske svetinje u Crnoj Gori odmah prepoznali svi dežurni srbofobi, ujedinjujući se da ikako sačuvaju „antifašistički“ narko kartel don Mila, i pridruženih ljubitelja parica čika Soroša.
Zato je ustoličenje četrdesetprvog prvosveštenika MCP u Cetinjskom manastiru postalo „dan D“ branilaca antisrpskog nastupa na brdovitom Balkanu, gde polako ali sigurno zjapi nova provalija za humani NATO, u analizama zapadnih plaćenika sa raznih instituta za prepariranje masa (koje sve manje veruju!).
Zato je proslava Dana srpskog jedinstva stigla upravo u prelomnom času, da napokon počne oporavak srpske kulture, tradicije, prekida devastacije srpskog jezika, koji razni „stručnjaci“ pokušavaju da razdele na „nove jezike“, koji su samo varijacije srpskog, kojim govore svi, iako neće da priznaju da je ona daleka namera bečkih planera da iskoriste hromog Vuka da Srbima utrape latinicu kao pripremu za buduću uniju, odavno prepoznata od pismenih Srba.
Vidljivi početak oporavka srpskog sveta, koji ne ugrožava nikog posebno na brdovitom Balkanu, stavom – tuđe poštujemo, a svojim se ponosimo — moraće da uvažavaju i razni „dragi prijatelji“, od čije su se brige Srbi vidno zamorili!
Napisao Vladimir FROLOV
