Tri istorijska pojma koje nećete pronaći u pisanim izvorima savremenika, a koje danas istorijska nauka koristi.
Ko uđe u svet istorijskih izvora (nauči drevne jezike) i počne da čita ono što su pisali hroničari, sveštenici, činovnici, pravnici, sekretari, carevi, kraljevi, vlastela, trgovci i ostali umni ljudi iz srednjeg veka, primetiće da pojmovi, kao na primer, „Vizantija“, „Krstaši“ i „Nemanjići“ ne postoje u izvorima iz srednjeg veka.
Krenimo redom.
– VIZANTIJA nije ništa drugo do Rimsko carstvo. Taj pojam „Vizantija“ ili „Vizantijsko carstvo“ je uveo nemački istoričar Hijeronim Volf u 16. veku, kako bi razlikovao srednjovekovno Rimsko carstvo, sa prestonicom Carigradom, koje je preživelo do 1453. godine, od antičkog Rimskog carstva, sa prestonicom u Rimu, koje je trajalo do zapadnorimskog cara Romula Avgustula, koga je 476. godine svrgao vođa varvarskih najamnika Odoakar.
Vizantijsko carstvo je, prostim rečima, hrišćansko Rimsko carstvo, grčkog jezika i rimskog prava, čiju prestonicu je iz latinogovorećeg Rima, 330. godine, Nišlija Sveti car Konstantin, premestio u novoizgrađenu prestonicu Konstantinopolj na grčkogovorećem prostoru.
– KRSTAŠI su pojam koji se koristi za srednjovekovne vitezove i vojsku zapadnoevropskih vladara, koji su pod pokroviteljstvom, sponzorstvom i blagoslovom Rimokatoličke crkve i rimskih papa, preduzimali vojne pohode (čitaj pljačke) protiv „nevernika“, „pagana“ ili „jeretika“ na raznim tačkama Bliskog istoka i Evrope.
Za razliku od drugih verskih ratova, Krstaši su polazili u pohode pod blagoslovom pape kao vid oproštaja svojih pređašnjih ličnih grehova i automatski oproštaj svih grehova počinjenih u tim pohodima.
Taj koncept je potpuno stran i neprihvatljiv za pravoslavno Hrišćanstvo i radi se o još jednoj izmišljotini i izumu rimokatoličke crkve.
Krstaši su sebe zvali „hodočasnici“ ili „putnici“, a svoje pohode su zvali „iter“ tj. put ili „peregrinatio“ tj. hodočašće. Tek kasnije za njih se vezuje pojam „crucesignatus“, što zanči „oni koji su obeleženi krstom“ zahvaljujući uniformama koje su nosili.
U Francuskoj se takođe javljaju pojmovi „crux transmarina“ tj. „krst preko mora“ koji se vezuje za krstaške pohode na hrišćanskom istoku i Svetoj zemlji u istočnom Mediteranu, kao i „crux cismarina“ tj. „krst sa ove strane mora“ za krstaške pohode po Evropi.
Pojam „Krstaša“ kakvog danas poznajemo je izmišljotina francuskog istoričara Luia Membura u 17. veku, koji je taj termin koristio kako bi se bolje razlikovali ratovi i pohodi sa elementom ličnog „oproštaja grehova“ pod blagoslovom pape od drugih verski inspirisanih ratova.
– NEMANjIĆI su svakako dobili ime po svom osnivaču Stefanu Nemanji, sinu srpskog župana Zavide Vukanovića. Oni su potomstvo srpskog plemstva koje je iz Skadra srpski kralj Konstantin Bodin Vojislavljević (1081-1099) poslao u Ras da upravljaju srpskom kneževinom Raškom.
Međutim, u izvorima nećete naći da Nemanjići sami sebe zovu Nemanjićima, a ima istoričara koji ih zovu i dinastija Stefana, po prvom imenu svih nemanjićkih vladara, koje označava Svetog arhiđanona i prvomučenika Stefana, jednog od zaštinika dinastije i jedna od nemanjićkih Krsnih Slava, kao i zbog toga što sama reč Stefan („Στέφανος“) na grčkom jeziku znači kruna, venac, slava.
Nemanjići (i Kotromanići) su sebe zvali sinovi Nemanjini ili unuci ili potomci Nemanje itd, a imenom Stefan su zapravo Nemanjići označavali svoju povezanost sa velikim srpskim županom Stefanom Nemanjom i svoje poreklo od njega.
