Nestanak NATO-a sa svjetske pozornice je prvi korak ka svjetskom ozdravljenju.“
(Imanuel Volerstin (Immanuel Wallerstein),
1930-2019,američki sociolog)
Vazdušni napad NATO pakta (19 država članica) na Saveznu Republiku Jugoslaviju (SRJ), odnosno operacija „Plemeniti nakovanj“ (eng.Operation Nobil Anvil), trajala je 78 dana i noći, od 24.marta do 10.juna 1999.godine. To je akt agresije, zato što je napad izvršen bez odobrenja Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija, dakle, kršenjem Povelje UN. Posledice su oko 3.500 mrtvih (od toga 79-toro djece) i oko 12.000 ranjenih građana (mahom Srba), te materijalna šteta od preko 100 milijardi USA dolara.
U vazdušnom napadu (agresiji) NATO pakta učestvovalo je oko 1150 borbenih aviona, a bačeno je oko 22.000 tona bombi i raketa. To je veća eksplozivna masa od one koju je vazdušna armada nacističke Njemačke bacila na prostor Kraljevine Jugoslavije, u toku Drugog svjetskog rata!? NATO pakt je na SRJ lansirao oko 1.300 krstarećih raketa i izručio oko 37.000 kasetnih bombi.
Na taj način, izvršen je još jedan genocid nad srpskim narodom!
U članu II Konvencije UN o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida, iz 1948.godine (u daljem tekstu: Konvencija), propisano je da „Pod genocidom se podrazumijeva bilo koje od sledećih djela: (a) ubistvo članova grupe (naroda); (b) uzrokovanje teških tjelesnih ili mentalnih povreda članovima grupe (pripadnicima određenog naroda); (c) namjerno podvrgavanje grupe životnim uslovima koji treba da dovedu do njenog potpunog ili djelimičnog uništenja; (d) mjere uperene na sprečavanje rađanja u okviru grupe;…počinjenih s namerom da se potpuno ili djelimično uništi jedna nacionalna, etnička, rasna ili religijska grupa“.
Po članu III Konvencije, “Sledeća djela su kažnjiva: (a) genocid; (b) planiranje izvršenja djela genocida; (c) direktno i javno podsticanje na izvršenje genocida; (d) pokušaj genocida; i (e) saučesništvo u genocidu“.
Subjektivni element bića krivičnog djela genocida, kao „zločina nad zločinima“, jeste namjera „da se potpuno ili djelimično uništi jedna nacionalna, etnička, rasna ili religijska grupa“, odnosno zločinačka namjera (mens rea) počinioca, kao specijalni ili posebni umišljaj (dolus specialis). To je specifično obilježje genocida, bez koga nema tog krivičnog djela.
Da se podsjetimo izjava genocidnog karaktera zapadnih državnika i političara koje se bile u funkciji podsticaja i pripreme agresije NATO-a na SRJ:
1)“Srbi su narod bez zakona u vjere. To je narod razbojnika i terorista.“(Žak Širak, francuski predsjednik, 1995.).
2) „Srbi su zločinački dupeglavci.“ (Ričard Holbruk, specijalni američki izaslanik za Balkan, 1995.).
3) „Što se Srba tiče…to je danas jedan bolestan narod.“ (Francuski general Žak Kot, bivši komandant UNPROFOR-a u BiH,1997.).
4) „Neka se Srbi podave u sopstvenom smradu.“ (Helmut Kol, bivši njemački kancelar, 1998.).
5) „Sve Srbe treba smjestiti u naci-koncentracione logore! SAD moraju da predvode Zapad u odlučujućem odgovoru na srpsku agresiju, počinjući sa vazdušnim napadima po srpskoj artiljeriji. Srbi su nepismeni, degenerici, silovatelji, ubice beba, kasapini i agresori!“ (Džozef Bajden, tadašnji potpredsjednik a sadašnji predsjednik SAD,1999.)
Genocidna namjera naredbodavaca i izvršilaca vazdušnog napada na SRJ sadržana je u sledećim izjavama i porukama, datim u toku same agresije:
1)“Ne može se dobiti rat ako ne uništimo mogućnost normalnog života za većinu stanovništva. Moramo im oduzeti vodu, struju, hranu, pa čak i zdrav vazduh.“ (Američki general Majkl Šort, komandant avijacije NATO-a. Citirano iz: Radoslav Gaćinović, „Oblici savremenog terorizma“, odjeljak „Nuklearni terorizam“, Institut za političke studije Beograd, 2012.)
2) „Avijacija je dobila naređenje da uništi život u Srbiji!“ (Francuski general Žofre (Joffret), komandant vazdušnih snaga u NATO-u. Citirano iz Dokumenta Ministarstva inostranih poslova SRJ „Facts on consequences of the use of depleted uranium in the NATO aggression against Federal Republic of Yugoslavia in 1999“, koji je, u septembru 2000.godine, dostavljen Generalnoj skupštini i Savjetu bezbjednosti UN.)
3) „Rat protiv Srba…To je bitka između dobra i zla, između civilizacije i varvarstva.“ (Toni Bler, britanski premijer)
4) „Srbi sprovode teror i siluju albansku djecu.“ (Bil Klinton, predsjednik SAD, aprila 1999 godine, na proslavi 50. godišnjice NATO-a, u Vašingtonu)
5) „NATO DESERBIZATOR“ (NATO SRBOISTREBLjIVAČ) – oglas na francuskoj TV „Kanal +“.
6) „Raznesi nekoga na komade!“ – Poruka, ispisana na projektilima koje su bacili NATO piloti.
Da je genocidni cilj bombardovanja SRJ bilo trajno biološko uništenje srpskog naroda, dokazuje sledeće:
1)Protivno međunarodnim konvencijama o humanitarnom i ratnom pravu, bombardovani su civilni objekti u gradovima i naseljima nastanjenim gotovo isključivo srpskim stanovništvom i to: škole, bolnice, porodilišta, rafinerije nafte, gasovodi, instalacije za elektro i vodosnabdijevanje, hemijska postrojenja, infrastrukturni objekti, medijske kuće, manastiri, crkve…,uz, na dugi rok zagađivanje vode, vazduha i zemlje.
2) NATO je koristio i bombe sa osiromašenim uranijumom i kasetne bombe, koje su zabranjene Dablinskom konvencijom, iz 2008.godine. Cilj agresije je bio da se, time, poveća broj civilnih ljudskih žrtava (prije svega, trudnica, djece i omladine) i radijacijom teško naruši zdravlje, ne samo pripadnika sadašnje nego i budućih generacija. Trajna radiološka kontaminacija životne sredine uzrokuje sve veći smrtnost stanovništva od malignih bolesti. NATO letilice su u vazduh ispuštale ogromne količine otrovnih gasova i nano čestica.
I glavnokomandujući u agresiji NATO-a na SRJ, američki general Vesli Klark, u svojoj knjizi „Moderno ratovanje“, naveo je da se „NATO vojnički obrukao, ali se osvetio na civilima“! (Časopis „Pečat“, 8.mart 2019.)
Podsjetimo se da je, još 1992.godine, Johan Ramati (direktor Instituta za odbranu, u Jerusalimu) zaključio da je cilj politike Zapada prema Jugoslaviji „…razaranje Srbije i likvidacija njenog uticaja na Balkanskom poluostrvu“.
A izvjesni funkcioner NATO pakta je, svojevremeno, njemačkom radiju „Dojče vele“, između ostalog, kazao:
„Stvaramo novo međunarodno pravo…Tražićemo saglasnost Savjeta bezbjednosti kada je očigledno da ćemo ga dobiti. Nećemo mu se obraćati kada nije izvjestan njegov pristanak…Djelovaćemo prema svojim procjenama i svojim potrebama, ne obazirući se ni na koga?!“
Iz naprijed navedenog činjeničnog stanja nedvosmisleno proizilazi da su, vazdušnim napadom (agresijom) NATO pakta na SRJ, ostvareni i objektivni i subjektivni elementi bića krivičnog djela genocida protiv srpskog naroda, što predstavlja nužan i dovoljan osnov za krivično gonjenje (koje ne zastarijeva) naredbodavaca, saizvršilaca i ostalih saučesnika ovog zločina.
Zato je Tužilaštvo za ratne zločine Srbije ovlašćeno i dužno da, za genocid nad srpskim narodom, pokrene krivični postupak, u skladu sa članom 2 stav 1 tačka 1 Zakona o organizaciji i nadležnosti državnih organa u postupku za ratne zločine, te članom 141 Krivičnog zakona SRJ i članom 370 Krivičnog zakonika Srbije.
Oprostiti ovakav monstruozni zločin bogohulno je i veliki je grijeh prema sopstvenom narodu! Opraštanjem, zločinci se ohrabruju da zločin ponove!
autor:Milan Gajović
Amin….