Selo Ravska nalazi se u blizini Ljubije kod Prijedora. Dijeli se na Gornju i Donju Ravsku. U prošlosti to su bile Latinska ili Hrvatska Ravska i Srpska Ravska. Nakon uspostavljanja NDH počinje naoružavanje hrvatskog stanovništva Ravske i pristupanje seljaka Ravske ustaškom pokretu čije će središte na ovom prostoru biti u Ljubiji. Oni će uzeti aktivnog učešća u Genocidu nad Srbima u NDH.
Ustaše iz Ljubije su 3. avgusta izvršile pokolj srpskog stanovništva u srpskom dijelu sela Ravske, a nakon toga ubili i nekoliko Srba u selu Miska Glava: „… 3. avgusta 1941. godina naišla je jedna grupa ustaša koja je pripadala ustaškom taboru u Ljubiji, a kojima se na čelu stavio oružnički narednik i Ljubiji Posavac (u drugim izvorima se spominje narednik Puškarić „koji je lično ubijao ljude“ – prim. autora) rodom iz Gornje Ravske… Ova grupa ustaša naišla je najprije na selo Srpsku Ravsku, razmiljelo se od kuće do kuće i ubijalo stanovnike sela gdje je koga zatekla. Na taj način ovi zlikovci pobili su 24 osobe iz Srpske Ravske… Poslije ovog zločina ova grupa ustaša napustila je selo Ravsku i došla u selo Miska Glava gdje su zaklali tri osobe, i to Gligić Miloša, Zeca Nikolu i Malić Gavru svi iz Miske Glave.“ Većina prepoznatih zločinaca u ovoj ustaškoj grupi, bili su komšije Hrvati iz Ravske.
Krajem marta 1942. godine, borba oko Ljubije i njenih sela bila je skoro svakodnevna. Srpski ustanici su 29. marta odbili pokušaj ustaša iz Ljubije i Tisove da probiju partizansku blokadu i pomognu svojim saborcima Ravskoj. Štab Prvog bataljona Drugog KNOP odreda, 4. aprila uputio je proglas „SVIMA STANOVNICIMA OPŠTINA LjIBIJA I SUHAČA I SVIM POŠTENIM MUSLIMANIMA I HRVATIMA!“ U njemu se obavještavaju stanovnici ove dvije opštine, da je selo „Ravska-Latin“ iz odmazde zapaljeno. Dalje se kaže da su partizani vodili bratsku politiku: „Na naš bratski postupak i bratske opomene, odgovoreno je sa strane nekih muslimanskih i katoličkih sela pljačkom, paljevinom i klanjem srpskog stanovništva u selima Volar, Cikote, Jugovci, Miska Glava i druga… Sva sela koja sudjeluju u pljački, paljenju i ubijanju nevinog srpskog stanovništva, biti će spaljena i neće ostati ni kamen na kamenu.“
Poznate ustaše i direktni izvršioci Genocida nad Srbima u NDH iz Ravske bili su: Jago Čavlović iz Gornje Ravske, Matan Begić iz Gornje Ravske, Bujadilo Ivo iz Gornje Ravske, Gavranović Stipo iz Donje Ravske, Rodić Stipo iz Donje Ravske, Kovačević Dragutin iz Donje Ravske, Pavlović Stipo iz Donje Ravske, Pavlović Joso iz Donje Ravske, Mato Pavlović iz Donje Ravske itd.
Bez obzira na pozive srpskih ustanika da prestanu sa nasrtajima na srpske živote i imovine i pored odmazde koja je izvršena nad Ravskom, ustaše će do kraja Drugog svjetskog rata imati svoje uporište meću stanovnicima Gornje Ravske. Ovo područje će konačno biti oslobođeno kad i Ljubija, tokom prve polovine septembra 1944. godine.
Autor karte: Milica Kralj.
Karta preuzeta iz: V. Adamović, „Godine stradanja 1941/42.“, Prijedor-Banja Luka, 2020.
izvor:borisradakovic.com
Hrvati sela Ravska su se od 1991. od 1995. borili na strani srpske vojske i zato su proglašeni izdajicama, to selo živi u miru i suživotu sa komšijama. Dosta ih je izginulo u uniformama VRS u zadnjem ratu, ako ćemo baš iskreno
http://www.novinar.de/2009/07/26/sporazum-ustasa-i-komunista-iz-1935-godine.html Sporazum ustaša i komunista iz 1935 godine Svesni teškoće u borbi, bez obzira na podvojenost u pоgledu na društveni poredak, vođstvo hrvatskog narodnog ustaškog pokreta i vođstvo jugoslovsnske komunističke stranke u Kraljevini Jugoslaviji,
+++
ovlašćeno i sporazumno sa svima prvacima legalnih i ilegalnih formacija sklapa sledeći
SPORAZUM
1) Vođstvo hrvatskog narodnog oslobodilačkog ustaškog pokreta s jedne strane i vođstvo komunističke stranke s drugs strane svesni su težine svoga položaja koji dolazi od zajedničkog neprijatelja, svake jugoslovenske vlade i srpskog naroda kao nosioca srpske hegemonije (nadmoćnost) i podržavaoca svakog režima koji sputava, smeta i tupi nade:
a) kod hrvatskog naroda da će ikada doći čas oslobođenja ispod srpskog jarma,
b) kod komunističkih masa da traže saveznike u rušenju postojećeg stanja, ma kakve poglede taj saveznik imao na poredak i formu države po postignutom uspehu.
2) Vođstvo jugoslovenske komunističke stranke svijesne svoje uloge, priznaje da do komuniziranja Balkanskog poluostrva ne može doći dok se ne slomi kičma srpstvu i pravoslavlju, jer je poznato da su to dva faktora koja su omela prodiranju Osmanlija na Zapad i komunizma i Austrije na Istok. Sporazumni su da uništavanjem svega što je srpsko i pravoslavno utire se teren za komuniziranje Jugoslavije i Balkanskog poluostrava.
Vođstvo hrvatskog oslobodilačkog ustaškog pokreta predoseća da bi bez promene postojećeg stanja hrvatski narod podlegao jugoslovenskoj lukavosti i srpskoj hegemoniji i nudi saradnju svima porobljenima Jugoslavije i komunističkoj stranci posebno, da ubrzaju tok događaja sredstvima i načinima prema uputima svoga vođstva.
3) Vođstvo hrvatskog ustaškog pokreta obavezuje se da će sve štrajkaške demonstracije, manifestacije i sve razne izgrede koje izvode komunističke formacije potpomagati i u njima učestvovati. Vođstvo komuniegičke partije smatrajući hrvatski ustaški pokret jakim činiocem i pomagačem urušеnju postojećeg stanja, obećanje svaki podržak i potporu u ostvarivanju ustaških ideala.
Vođstvo i jedne i druge strane obavezuje se da će izbegavati, sve svađe i zadevice između jednih i drugih; u napisima, ličnom razgovoru i itd…, a u slučajevima demonstracija, revolucija i ratova, jedne druge bez prigovora pomagati, naročito uništavanjem svega što je srpsko i pravoslavno, kao što je istaknuto u tačci dva ovog sporazuma.
4) U slučaju lokalnih nesporazuma dužnost je lokalnog vođstva ustaškog pokreta i komunistrpke stranke da sve sukobe odnah likvidiraju, a svaka formacija o tome svoje starije jedinice obavjestnti. Neskladnost načelne naravi rešava vođstvo hrvatskog ustaškog pokreta i vođstvo jugoslovenske komunističke partije.
CILJ
Jugoslovenska komunnstička stranka kojoj je Zakon o zaštiti države od 1922. god., onemogućena akcija slobodnog kretanja i rada sa jedne, i vođstvo hrvatskog oslobodilačkog pokreta s druge strane, primaju na sebe zajednički i sporazumo DUŽNOST zajedničke borbe i međusobnog pomaganja u svakom slučaju potrebe do postignutog cilja: raspadanja jugoslovenske države i uništavanje svega što je srpsko i pravoslavno.
Sremska Mitrovica, juni-lipanj 1935. godine
Za komunistnčku stranku
Moša Pijade, s.r.
Za ustaški oslobod. hrv. pokret
Dr. Mile Budak, s.r. advokat
Original se nalazi: Vojno istorijski institut JNA, arhiva neprijateljskih jedinica Br. reg. 3/2; Kutija-116/1638