Sa izrazitim nestrpljenjem očekuje hrvatska javnost najavljeno otvaranje arhiva Svete stolice kao nekakvog vrhovnog arbitra, koji će eto napokon presuditi oko osporavanog proglašenja blaženog Alojzija Stepinca za navodnog hrvatskog sveca (svekatoličkog!).
Čime bi se po njihovim očekivanjima, anulirali njegovi gresi počinjeni tokom prvostolovanja na Kaptolu u vreme postojanja klerofašističke države NDH!
Takvim postavljenjem njegove krivice zlonamerno je marginalizovan počinjeni genocid nad Srbima koji je dokazan ne samo od strane SPC, već i od strane okupatorske vojske i uprave (nemačke i talijanske) u kraljevini Jugoslaviji (od 1941.godine do 1945.godine), iako su oni bili hrvatski saveznici u tom ratu!
Negiranje tog hrvatskog zločina genocida, planski je početo od samog njegovog činjenja jer su pojedini ministri kraljevske vlade u izbeglištvu odmah odbili da prihvate surovu istinu, kao predstavnici hrvatskog naroda u zajedničkoj vladi oni su počeli kampanju negiranja, obraćajući se najpre svojim dragim engleskim prijateljima za podršku protiv „velikosrpske kampanje mržnje“ SPC, jer je memorandum sa detaljima opšteg zločina na teritoriji NDH optuživao i hrvatsku državu i hrvatski narod za očiglednu nameru fizičkog uništenja celokupnog srpskog naroda, koji je prethodno odlukom hrvatskog sabora stavljen van zakona, te su odmah potom takozvane „divlje ustaše“ (čitaj naoružani hrvatski civili) organizovano krenule u samoinicijativne akcije protiv „četnika“, kako to tvrde hrvatski istoričari!
Danas se ta zločinačka odluka predstavnika hrvatskog naroda uzima kao nekakva „realnost“ o kojoj se uopšte ne polemiše, eto tako doneli saborsku odluku, pa potom nož u ruke!
Ali, nož u ruke su uzeli pripadnici seljačke i građanske zaštite stranke HSS još dok je država Jugoslavija bila neokupirana, sa leđa napadajući jugoslovensku vojsku u delovima pogranične zone, organizujući pobune na mobilizacijskim zborištima jugoslovenskih pukova gde su nemilosrdno ubijali oficire Srbe, plenili ratnu opremu i oružje, da bi u gradovima širom Hrvatske i BiH preuzimali vlast istovremeno dok je okupator ulazio.
Te zločine nisu počinile vlasti tek proglašenjne NDH, to su počinili pripadnici HSS kao koalicioni partneri u vladi Cvetković-Maček, koji je svo vreme mirno sedio u svom domu dok se to odvijalo! Prethodno je javno preko radio Zagreba pozvao sve činovnike u banovini Hrvatskoj da se odmah stave na raspolaganje novoj vlasti, ali pritom nije pozvao hrvatske ministre da napuste jugoslovensku vladu koja se spremala za izbeglištvo.
Lukavi Zagorac je vidljivo odlučio da sedi na dve stolice, nije bio baš uveren da će pobediti Treći Rajh, a znao je već i za dogovore između Pavelića i Musolinija o delovima Dalmacije koji su još Londonskim ugovorom iz 1915.godine ustupljeni kao austrijska teritorija, ali je srpska vojnička cokula stigla 1918.godine tamo pre talijanske, sobom donoseći dugočekanu slobodu domaćem stanovništvu!
Negiranje tog hrvatskog genocida nad Srbima počeli su odmah i hrvatski komunisti, koji su se planski okupljali na srpskim teritorijama gde je počeo opštenarodni ustanak protiv novostvorene klerofašističke NDH!
Drugovi su odmah planirali da zaštite hrvatski narod od opravdane osvete srpskih ustanika nad dokazanim zločincima, kako bi se tako umilili kao spasioci, namećući priču o „bratstvu – jedinstvu“ sa tezom da se hrvatski narod nije dovoljno nacionalno iživio jer je predugo bio u ropstvu, od kog je najgore bilo ono „velikosrpsko“ (po kominternovskim zaključcima)!
Zločin genocida nad Srbima odavno bi bio uspešno marginalizovan, da u NDH nije bilo zločina nad Židovima koji su počinili sami Hrvati, a ne njihovi saveznici Nemci!
Židovi ne dozvoljavaju reviziju istorije, niti zaborav počinjenog genocida, te se tako ta nemila priča dotiče i Vatikana, koji se u srpskom slučaju našao u situaciji da ne može negirati da je papa Pije XII uputio svog ličnog izaslanika sa pisanim upustvom za nasilno prevođenje pravoslavnih Srba u rimokatolike, a potom Stepinac formirao radnu grupu za provođenje te zločinačke akcije, kojom je rukovodio biskup Šimrak.
Doduše, „divlje ustaše“ su mnogobrojne tako nasilno prekrštene Srbe odmah poslale na onaj svet ne obazirući se na uputstvo Vatikana o prevođenju „šizmatika“, ali su to katolički sveštenici cinično komentarisali da su oni spasavali samo duše a ne grešno srpsko telo!
Snaga argumenta dokaza, a dokumenti okupacionih organa (nemačkih i talijanskih) su čak bili dostavljani i samom svetom ocu u Rim, jer ni oni koji su ih sačinili nisu mogli verovati da se čine takvi monstruozni zločini nad golorukim narodom!
Ti dokumenti ne gube svoju vrednost pred očekivanim vatikanskim papirima, koje su pisali rimokatolički sveštenici, delatnici crkve na terenu koji imaju obavezu da izveste Vatikan, kao što nemački oficiri izveštavaju svoje nadležne komande o utvrđenim činjenicama hrvatskog zločina, ili talijanski oficiri koji čak zabranjuju hrvatskim zločincima da dalje uništavaju srpski narod u zoni koju su ponovo zaposeli, krajem jula 1941.godine!
Vatikanski papiri dakle nisu slovo Gospodnje koje će prekinuti daljnje istraživanje istine o hrvatskom genocidu nad Srbima, koji nije dovoljno istražen, te nema opravdanja da se Srbima natura nekakav vatikanski naučni sud, kao jedino merodavni jel` bilo genocida nad Srbima!
Stepinac je bio samo jedan od onih koji snose naročitu odgovornost za taj genocid, ali on nije jedini, a vatikanski delatnici jesu svesno i planski pomagali da ti ostali odgovorni izbegnu sud, kako se ne bi odmah posle završetka Drugog svetskog rata iznela puna istina o hrvatskom genocidu nad Srbima u NDH, dok to u oslobođenoj Jugoslaviji sprečava i bravar Broz!
Istina o vatikanskim pacovskim kanalima je odavno obelodanjena, sada je momenat da se obelodani i ko je sve odlučivao (u miru vatikanskih vrtova) o spasavanju hrvatskih i ne samo hrvatskih ratnih zločinaca, jer je to zapravo bio udruženi zločinački poduhvat u kom su učestvovali vatikanski čelnici, političari američki i britanski, šefovi obaveštajnih službi, bankari, svi koji su tada činili „duboku državu“ u Vatikanu, Americi i Velikoj Britaniji!
Iako su za svoj planski zločin izbegli zemaljski sud, sudu istorijske istine ne mogu da pobegnu, tu im ni vatikanski lavirint neće pomoći, baš kao ni blaženome Alojziju!
