NATO bombardovanje SR Jugoslavije (odnosno Srbije i Crne Gore) zvanično je počelo 24. marta 1999. godine u 19 časova i 55 minuta Prve rakete pale su u 19.53 na kasarnu u Prokuplju kada je stradao prvi vojnik VJ Boban Nedeljković. Najžešće je bombardovano područje Kosova i Metohije (Stare Srbije). Tokom narednih 78 dana i noći bombardovani su Beograd, Niš, Novi Sad, Leskovac, Podgorica, Priština, Đakovica, Sombor, Subotica, Obrenovac, Novi Pazar, Varvarin, Surdulica, Herceg Novi, Danilovgrad, Čačak, Kraljevo, Smederevo, Gnjilane, Kuršumlija…
AUTOR: Dragan R. Mlađenović
Vek srpskog stradanja
Od jula 1914. i prvog austrougarskog bombardovanja srpske prestonice do 10. juna 1999. i završetka bombardovanja Srbije i Crne Gore, stradanje srpskog naroda se kroz ceo 20. vek odvijalo u, reklo bi se, pravilnim razmacima, tako da predaha u spokojstvu mira skoro da nije bilo. Srbe su u nesrećnom 20. stoleću bombardovali i neprijatelji i „prijatelji“: najpre moćna Austrougarska okupatorska armija u Prvom svetskom ratu, U Drugom svetskom ratu Srbija je najpre stradala 06. aprila 1941. od bombi Hitlerove nacističke armije, ali je bombardovanje takozvanih savezničkih anglo–američkih bombardera bilo još žešće: počelo je 20. oktobra 1943. i trajalo do 17. septembra 1944. „Saveznici“ su 16. aprila 1944. sa najvećom dozom cinizma bombardovali srpske gradove na najsvečaniji hrišćanski praznik – Vaskrs. Na bombama je kredom i ćirilicom pisalo: SREĆAN USKRS!
Rat kao biznis
Smatrajući da rat donosi brz i najveći profit i da je prema tome najbolji biznis, američka i zapadno–evropska plutokratska oligarhija je do savršenstva razradila i usavršila veštinu inscenacije u izazivanju i stvaranju izgovora, opravdanja, povoda i uzroka rata (casus belli).
Da bi okupatorski NATO–savez predvođen Amerikancima imao dovoljno snažno opravdanje za oružanu intervenciju, svojevremeno su se američki savetnici Alije Izetbegovića i njegove armije BiH umešali u građanski rat u SFR Jugoslaviji i nagovorili Muslimane da u dva navrata insceniraju masakr sopstvenih građana Sarajeva na pijaci Markale: prvi put 5. februara 1994. je od granate poginulo 68 i ranjeno 144 civila, i drugi put 18 meseci kasnije, 28. avgusta 1995. godine kada je ubijeno 37, a povređeno 90 građana. Za masakr je optužena Srpska vojska, pa su to bili neposredni povod i casus belli za NATO bombardovanje Republike Srpske i događaje koji su završeni potpisivanjem Dejtonskog sporazuma.
Slučaj Račak
Prekretnica koja je poslužila kao izgovor za kulminaciju ratne retorike usmerene protiv SR Jugoslavije (tj. Srbije i Crne Gore), bio je 15. januara 1999. SLUČAJ RAČAK kao i „legalno pokriće za početak rata“. (Dr. Mark A. Wolfgram: „Democracy and Propaganda: NATO’s War in Kosovo“; European Journal of Communication 2008, p. 4)
Tadašnji glavni američki predstavnik, Vilijam Voker, je gotovo odmah nakon dolaska na mesto sukoba (16. januara) proglasio da je 45 šiptarskih civila bilo surovo pogubljeno. „Njujork tajms“ je već 17. januara na naslovnoj stranici objavio naslov: „Unakažena tela pronađena na Kosovu posle srpskog napada“, (“Mutilated Kosovo Bodies Found After Serb Attack”, New York Times, January 17, 1999), bez navođenja informacija o tome da je Oslobodilačka vojska Kosova koristila Račak kao bazu iz koje je napadala policiju. (Dr. Mark A. Wolfgram: „Democracy and Propaganda: NATO’s War in Kosovo“, European Journal of Communication 2008, p. 13)
Letilice NATO pakla
NATO bombardovanje SRJugoslavije (odnosno Srbije i Crne Gore zvanično je počelo 24. marta 1999. godine u 19 časova i 55 minuta. Prve rakete pale su u 19.53 na kasarnu u Prokuplju kada je stradao prvi vojnik VJ Boban Nedeljković. (Logos 2019, str. 316, 332)
Najžešće je bombardovano područje Kosova i Metohije (Stare Srbije). Tokom narednih 78 dana i noći bombardovani su Beograd, Niš, Novi Sad, Leskovac, Podgorica, Priština, Đakovica, Sombor, Subotica, Obrenovac, Novi Pazar, Varvarin, Surdulica, Herceg Novi, Danilovgrad, Čačak, Kraljevo, Smederevo, Gnjilane, Kuršumlija…
Kao i 1944. anglo–američki bombarderi NATO pakla istovarili su svoj smrtonosni teret 11. aprila 1999, na najsvečaniji hrišćanski praznik – Vaskrs.
Procene štete koju je imala SRJ kreću se od trideset do sto milijardi američkih dolara. Konačan broj izgubljenih života zvanično nije usaglašen. Nezvanično se procenjuje da je poginulo blizu 4000 civila i da je ranjeno više od 12.000 lica. („Logos“, 2019, str. 332)
Džejmi Šej, portparol NATO-a, postao je poznat zbog upotrebe
fraze „kolateralna šteta” kojom je objašnjavao ubistva civila
Ponovimo pitanje zapisano na spomeniku šesnaest poginulih radnika RTS –
ZAŠTO?
