Zločini rimokatoličkih sveštenika nad srpskim civilima u Drugom svetskom ratu

Više od 1.400 rimokatoličkih sveštenika, fratara, časnih sestara su bili direktne ubice nevinih Srba tokom hrvatskog genocida u Drugom svetskom ratu 1941-1945.

Ne samo to, mnogi od tih 1.400 sveštenih lica su se isticali u masovnom ubijanju Srba, sve pod blagoslovom kardinala genocida Alojzija Stepinca.

Na primer, u Jasenovcu se naročito isticao po brojnim klanjima Srba rimokatolički fratar Miroslav Filipovć (nazvan Majstorović ”majstor za klanje“) koji je bio u stanju da zakolje nekoliko hiljada ljudi ”srbosjekom” (specijalni nož konstruisan za brzo i efikasno klanje) za jedan dan. Tu je i svećenik Pero Brzica, koji je redovno pobeđivao u ustaškim opkladama – ko će za noć pobiti više srpskih zatočenika u Donjoj Gradini.

Zatim, imamo i monstruozne primere logora za srpsku decu, čije su roditelje Hrvati prethodno poslali u Jasenovac ili pobacali po jamama.

Primer dečijeg logora Jastrebarsko kog su vodile časne sestre ”milosrdnice” na čelu sa časnom Bartom Pulherijom, inače rođakom ustaškog doglavnika Mila Budaka, osnivača ustaškog pokreta i autora hrvatskog plana za rešavanje srpskog pitanja—”jednu trećinu ubiti, drugu proterati, a treću pokatoličiti”. Časne sestre ”milosrdnice” su bile pod neposrednom jurisdikcijom i nadležnošću ”blaženog” nadbiskupa Alojzija Stepinca, koji je i sam nekoliko puta dolazio u dečiji logor. Tu se takođe isticala i časna sestra Gaudencija, ekonom dečijeg logora, u kom su od izgladnele, bolesne i ubijane dece pravili sapun.

Imamo i svedočenja da je hrvatski fratar dr Srećko Perić ispred oltara u rimokatoličkoj crkvi naredio vernicima: ”Hrvati, idite i pobijte sve Srbe, ali prvo ubijte moju sestru koja se udala za Srbina. Kada završite sa ubijanjem, vratite se natrag u crkvu i sva će vam djela biti oproštena!”

Tako imamo dokumentovani dnevnik ustaše-logornika i rimokatoličkog svećenika Antona Đurića, koji je 1941. i polovinom 1942. vršio pravi genocid na prostoru Dvora na Uni. Tu se vidi se da je lično učestvovao u masovnim ubistvima srpskog življa, organizovao hapšenja, i slao u koncentracione logore mnoge lokalne Srbe, s ustaškim vojnim jedinicama palio je srpska sela. Njegov dnevnik pokazuje da je on bio pravi vođa i komandant genocida na području Banije: ”Otišao sam 14. travnja kolima iz Divuše u Kostajnicu i dalje vlakom u Zagreb radi traženja uputa i ostalog oko preuređenja i preuzimanja svih vlasti za čitav kotar Dvor. Tamo sam dobio pismeni dekret kojim sam imenovan ustaškim povjerenikom za kotar Dvor. Iz Zagreba sam se vratio u srijedu, 16. travnja. Odmah uveče sam se sastao sa prvacima svih sela, i sporazumeli smo se o svakom poduhvatu i svemu, 17. travnja. Samo u Dvoru zaklao sam 80 srpskih činovnika i službenika”.

Hrvatski sveštenik iz Busovače Eugen Gujić, kasapin srpske nejači, ubijao je i srpske pravoslavne sveštenike. Tako je zabeleženo da je u Bilješevi kod Zenice ubio pravoslavnog sveštenika SPC Miladina Minića i učestvovao u ubistvima drugih srpskih civila.

Svećenik Mato Moguš je bio ustaški povjerenik za Udbinu u Lici, koji je davao naređenja za hapšenja Srba i odgovoran je za ubistvo mnogih nedužnih ljudi. 13. juna 1941. ostaje zabeleženo da je ovako govorio na jednom javnom skupu na Udbini: ”Iselit ćemo i istrijebit srpski narod u Hrvatskoj, i bit ću sretan kada budem mogao dijeliti srpsku zemlju Hrvatima. Ustaše će se nemilosrdno boriti i istrijebiti sve one koji ne budu vjerni NDH i njenom poglavniku i stvaraocu Anti Paveliću. Pogledaj, narode, ovih 16 hrabrih ustaša, koji imaju 16.000 metaka i koji će pobiti 16.000 Srba, poslije čega ćemo bratski dijeliti Mutiličko i Krbavsko polje”.

Masakr od oko 5.600 srpskih staraca, žena, dece u livanjiskom srezu organizovao je izvesni fratar Perić, koji je pomoćnike u ubistvima uzeo sve fratre iz mesta Gorica, njih dvadesetoricu. Kako piše Viktor Novak, ova sveštenička ustaška rulja, ”silovala je jadne žene, rezala im dojke, starcima sjekla ruke i noge, vadili oči, a maloj djeci odrubljivali su glave i bacali ih u krilo majkama”.

Franjevac dr Alojzije Ćosić dobio je orden hrvatske države za zločine koje je počinio protiv Srba, Roma i Jevreja. Časnik Nikola Bilogrivić bio je jedan od organizatora istrebljenja Srba u Banja Luci i okolini.

I zaista, nema kraja zlodelima i spiskovima imena rimokatoličkih sveštenika, fratara, franjevaca, isusovaca, jezuita u NDH, svi su imali pakleni zadatak istrebljenja našeg naroda, koji su bespogovorno izvršavali, a potom su dobijali odlikovanja.

Hrvatski sveštenik, isusovac, sa doktorskom titulom dr Dragutin Kamber, izabran na početku rata za ustaškog ”povjerenika” izdavao je naređenja za krvave pokolje u svojstvu ustaškog poverenika za Doboj. Po njegovom naređenju, početkom rata 1941. u NDH ubijeno je u kratkom roku preko 300 srpskih seljaka, dok je 250 njih uhapšeno i predato prekom sudu, vrlo brzo su i oni pobijeni.

Na području Hercegovine naročito su se u pokoljima isticali rimokatolički sveštenici iz franjevačkog reda. Franjevačka gimnazija u Širokom Brijegu, na čelu sa dekanom Markom Zovkom, je tako odigrala veliku ulogu u pripremanju pitomaca koljača i mnogo franjevačkih mantijaša, koji su bili polaznici te škole, su tokom rata bili monstrumi u izvršenju zločina nad Srbima, Romima, Jevrejima.

Ovo je samo nekolicina primera hrvatskih rimokatoličkih sveštenika koji su ubijali civile tokom genocida nad Srbima 1941-1945. Takvih primera ima mnogo i naša država mora da radi na dokumentovanju i čuvanju od zaborava ovih najstrašnijih stranica naše istorije.

Međunarodna komisija stručnjaka za istinu o Jasenovcu u Njujorku, SAD je tokom svog istraživanja u saradnji sa jevrejskim organizacijama došla do podataka da su 1.400 rimokatoličkih sveštenika iz NDH bili direktne ubice nevinih žrtava genicida. O tome piše dr Srboljub Živanović, profesor londonskog univerziteta, antropolog svetskog glasa i član Međunarodne komisije stručnjaka za istinu o Jasenovcu.