Dug svakog civilizovanog čoveka
Je da prizna da je Kosovo – Srbija!
Kao rezultat geopolitičkih promena u periodu 1990 – 2010, na teritoriji SSSR-a i Jugoslavije je formirano nekoliko nepriznatih republika, čiju istoriju i dosadašnje postojanje zapadnjaci vrlo često predstavljaju uz mnogo neistine. Smatram da je neophodno da se ponovo skrene pažnja na jednu od njih, na Kosovo, i da se ponovo obrazloži zašto je Kosovo Srbija, i zašto njegova nezavisnost ne može da se prizna.
Još u ranom Srednjem veku Kosovo i Metohiju je naseljavao u velikoj većini jedinstveni srpsko-slovenski etnos. U 10. i 11. veku srpski kneževi su počeli da pokazuju interes za tu oblast koju su naseljavali Srbi, i koja je krajem 12. veka, u vreme dinastije Nemanjića, konačno pripojena Srbiji. Do tada je teritorija Kosova pripadala Vizantiji i nijedan veći pohod tuđina ili neprijateljskih naroda nije na njega vršio pritisak. Što se tiče etničkog sastava, u to vreme Kosovo je u potpunosti bila srpska zemlja: brojnost lutajućih albanskih plemena, koja su u to vreme još uvek predstavljala grko-katolike, iznosila je dva odsto od ukupnog stanovništva Kosova.
Etnička jednorodnost i gusta naseljenost oblasti su pomogli da se Kosovo pretvori u jedno od političkih, socijalnih i kulturnih centara života srpskog naroda i države. Kulturno nasleđe, koje je očuvano na Kosovu i Metohiji, bezbrojni arhitektonski spomenici pripadaju opšte-hrišćanskoj civilizaciji, sa jedne strane, a sa druge svedoče o tome, da ta oblast predstavlja srpsku postojbinu. Literatura koja je tamo nastala izražava glavni pravac srpske stvaralačke misli, koja je oformila samosvest srpskog naroda u srednjem veku. Upravo na tim prostorima su Srbi dostigli najveći procvat svoje civilizacije.
Godine 1389. u blizini Prištine, na Kosovu polju, srpski narod je, predvođen knezom Lazarom, stao pred divlje horde ogromne turske vojske. Bez obzira na Lazarov poraz, kod Srba je ta bitka stekla smisao borbe za Hrista i njegovo carstvo, blagorodni smisao duhovne pobede, bitke za očuvanje hrišćanske vere na tim prostorima, i zato Kosovo ima fundamentalni značaj za srpsku samosvest, ono rešava istorijske zagonetke, čast i suštinu oslobodilačke borbe naroda. Ako se tako posmatra, Lazarov podvig je uporediv sa Avarajrskim kod Jermena i sa Kulikovskom kod Rusa.
Posle turske najezde srpska država je izgubila svoju nezavisnost, a srpski narod slobodu. Turski jaram je imao katastrofalne posledice za hrišćansku sudbinu, i u svim krajevima, pa i na Kosovu, je pokvario dalji život Srba. Već u 15. veku su počeli prvi masovni progoni i seobe Srba, ali čak i po tadašnjim turskim izvorima u 16. veku Srbi su i dalje predstavljali apsolutnu većinu na Kosovu – oko 97%, u odnosu na muslimane. U ove poslednje su spadali Turci i Albanci, koji su prešli u islam.
Kako bi se spasili turskog jatagana, zapažalo se i preseljavanje Srba sa Kosova u severne delove Srbije. Svaki narodni ustanak turske vlasti su gušile uz pomoć albanskih nomada, što je dovodilo do obaveznih sudara Srba sa Albancima.
Tursko-albanski program za konačno rešenje srpskog pitanja na Kosovu i Metohiji je ušao u još žešću fazu u 19. veku, iako je oblast i dalje nazivana Stara Srbija, a Srbi imali jasnu većinu nad predstavnicima drugih narodnosti. Pogromi, do kojih je dolazilo početkom tog veka, posle Berlinskog kongesa 1878. pretvorili su se u otvoreni genocid srpskog naroda. Sledećih 30 godina od tog Kongresa samo broj Srba koji je nasilno preseljen u različite delove Srbije je premašio 150.000.
Jedan od rezultata Balkanskih ratova 1912. – 1913. godine je bio da su se zemlje Balkanskog poluostrva oslobodile turskog jarma. Kosovo je ušlo u sastav Jugoslavije kao sastavni deo Srbije. Aktom iz Sen-Žermena od 10. septembra 1919. regulisani su odnosi svih naroda i nacija koji su živeli na prostoru nove države. Ali aprilski poraz Jugoslavije u Drugom svetskom ratu 1941. godine je doveo do aktiviranja genocida Srba na Kosovu, u Hrvatskoj i na drugim teritorijama.
Pod patronatom italijanskih fašista planirano je formiranje Velike Albanije, a zatim, uz pomoć Nemaca, nastavljeno i deportovanje Srba i njihov genocid. Tačni podaci o broju ubijenih u to vreme još uvek nisu ustanovljeni, ali broj izbeglica sa Kosova je po najskromnijim podacima odavno premašio 100.000.
Po rezultatima Drugog svetskog rata Kosovo je ostalo u sastavu Srbije kao autonomna pokrajina. Iz različitih razloga u periodu od pedesetih do osamdesetih godina prošlog veka centralna vlast iz Beograda nije obaveštavala javnost o etničkim procesima koji su se dešavali na Kosovu i Metohiji, gde je preko „Albanske nacionalne komunističke partije“ albansko stanovništvo pokrajine nastavilo konsolidaciju ideje Velike Albanije, te se već osamdesetih godina pojavljuju najrazličitije ilegalne organizacije. One se bave ubistvima, silovanjima, pljačkom, zastrašivanjem Srba po manjim mestima, skrnavljenjem svetih i simboličnih za Srbe mesta, i ostvarivanjem programa socijalne i političke neravnopravnosti u korist Albanaca. U rezultatu su Srbi i Crnogorci po ko zna koji put bili prinuđeni da napuštaju zavičaj. Dokaz o rečenom su cifre iz popisa stanovništva: 1961. godine Srba je na Kosovu bilo 17,4 odsto, a 1981. – samo 15%.
Oslanjajući se na sve što je do sada rečeno, u drugoj polovini 80-ih rad albanskih terorista prelazi na drugi kolosek. Ustavna reforma iz 1989. godine je imala za cilj da prekine nastalu situaciju, kao i ponižavanje Srba i kao najvažnije da izjednači prava svih stanovnika Kosova, očuvavši u sastavu Srbije taj deo srpske postojbine. Ali, inicijativa je poslužila samo kao zamajac da Albanci od početka 90-h godina počnu otvoreno da se naoružavaju uz pomoć sredstava iz Albanije, konačno prelazeći na teror protiv srpskih naseljenih mesta i protiv same srpske strukture vlasti. Proširenju terora su doprineli prvi uspesi, postepeno zahvatajući i gradove u pokrajini. Godine 1998. u Peći je ubijeno nekoliko đaka i studenata, što je potreslo centralnu vladu tako da je ona naterala da se na Kosovo uvedu vojne jedinice. Jugoslovenska armija je brzo uspela da skoro potpuno razbije otpor terorističke „Armije za oslobođenje Kosova“, što ni malo nije odgovaralo planovima NATO-a.
Dana 24. marta 1999. SAD su, bez odgovarajuće rezolucije UN, zajedno sa nekim svojim satelitima, počele da bombarduju Srbiju, za šta su kao povod poslužile takozvane „etničke čistke Albanaca na lokalitetu Račak“. Docnije su mnoge činjenice ukazale da je srpska verzija događaja bila istinita, odnosno da su sami albanski teroristi i njihovi NATO jataci unapred isplanirali i izvršili ono što je dovelo do tragedije u Račku, ali to nije ništa izmenilo, jer se istorija ne vraća. Bombardovanje dugo 78 dana nateralo je Beograd da izvede armiju sa Kosova, gde su raspoređene međunarodne mirotvorne snage (KFOR).
Radeći uz diktat SAD-a jedinice KFOR-a su sa otvorenim cinizmom dozvolile da se unište preostale srpske enklave u pokrajini i spomenici kulturnog nasleđa. Na očigled Evrope koja je prozvana hrišćanskom, skrnavljene su crkve koje nisu štićene, manastiri, i spomenici koji su predstavljali dokaz srpsko-slovenskog prisustva na Kosovu.
Dana 17. februara 2008, kršeći sve međunarodne ugovore, genocid i krv srpskog naroda, albanski teroristi su po stilu slično Turcima proglasili nezavisnost Kosova. Akt je odmah priznao autor čitavog tog košmara – SAD.
Ali svaki će zločin, pre ili posle, stati pred sud istorije, i njegove će počinioce dostići zaslužena kazna. Kosovo i Metohija sadašnjost Srbije vezuju sa njenom istorijom, prošlost predstavlja suštinu srpske slobode. Kosovo i Metohija predstavljaju personifikaciju istorijske sudbine srpskog naroda i zato je ta pokrajina neraskidiva od Srbije!
Vage AVETISJAN – Autor – član Geopolitičkog kluba iz Jerevana
Fond strateške kulture
U KOSOVSKOM BOJU SU POBEDILI SRBI,A NE TURCI,KOJI SU TADA POBEGLI SA KOSOVA I METOHIJE.Pored smrti oba vladara, odlučujući momenat za analizu ishoda Kosovskog boja jeste iznenadno i brzo povlačenje turske vojske u Jedrene, pod komandom novog sultana Bajazita. To se desilo sledećeg jutra po okončanju bitke. To je, ako tumačimo vojnu strategiju, vrlo jasan znak poraza.Nikada se nije desilo u istoriji ratova da je pobednik pobegao sa bojnog polja,a turska vojska je tada pobegla sa Kosova i Metohije.Dvojica od trojice otomanskih zapovednika su stradali. Ubijen je i sam sultan Otomanskog carstva Murat I, kao i njegov sin Jakub. Već sutradan je Bajazit sa preostalim snagama napustio bojište i vratio se nazad u Jederenje bazu u Bugarskoj.Možda najjači argument koji govori da je na Kosovu pobedila srpska i hrišćanska vojska može se videti i u najstarijim zapisima koji potiču od samih učesnika boja. Dokaz je i pismo kralja Stefana Tvrtka I Kotromanića na osnovu koga je jasno da su Srbi izborilu pobedu protiv Turaka.Turski vladar Murat I je poginuo i turska se vojska povukla sa bojišta, ne stigavši do Tvrtkovih zemalja. Zato je on vesti o pobedi odmah poslao u Trogir i Firencu, odakle su se proširile i u druge krajeve Evrope.Srbiju su Turci tek okupirali 70 godina nakon bitke na Kosovo polju!„Istorija je gomila laži oko kojih smo se svi slažili“, rekao je jednom Napoleon Bonaparte.
Og hiljadama godina postojanja Kosova Srbija je vladala Kosovom mozda 200. Po cemu je Kosovo Sprsko a ne recimo Rimsko, ili Tursko,ili bilo kojeg drugog naroda sto je vlado prije? Ima vise od sto godina da na Kosovu zivi vecina Albanaca. Ne samo to, nego Srbi su se masovno dobrovoljno iseljavali tokom velikih seoba 17 i 18 vjeka i isli u Beograd i Vojvodinu.
Sta ste se uhvalatili Kosova ko pijan plota. To veze sa Srbskom koljevkom nema. Kosovo je izgubljeno zauvjek.
Prehistorija – Starčevo and Vinča narodi
Prije krista (BC) – Iliri i Tračani
Poslje krista – Rimso carstvo
6-7 vjek -Invazija juznih Slavena
8-10 vjek – Bugarska vladavina
11-12 vjek – Vizantijsko carstvo
12-14 vjek -Srpsko carstvo
14-19 – Otomansko carstvo
20 vjek – Dio Kraljevine Jugoslavije (kao autonomna pokrajina)
2008 – Nezavisna drzava
Pa i Ilirija prestaje da postoji 168 BC
Koliko je vremena prošlo? Naučno istraživanje istorije danas govori kako nema nikakve korelacije između današnjih albanaca i antičkih Ilira 🙂
Ne znam ovaj treba pitati Rimljane zašto ne žele Kosovo natrag
1) Nisu se dobrovoljno iseljavali
2) Demografija ne može da sakrije istoriju i nije nikakvo opravdanje za neke pokušaje otimačine
Nije izgubljeno ali okupirano delimično jeste
Mentor,nikakva seoba Srba nije postojala. Albanci nomadi koji su došli sa Kavkaza nikada nisu bili većina na Kosmetu. Postali to kada su počeli da kolju,vade organe,pale kuće,nasilno teraju i narod. Šta znači Kosovo na albanskom ? Ko je dao ime Kosovu,ako su albanci onda sta na njihovom jeziku koji im je stvorila Austrija – Uticaj austro ugarske u stvaranju albanske nacije Teodora Toleva, bugarska istoričarka koja je pronašla sva dokumenta objavila knjigu i nakon toga je ubili. Imaš i na svom maternjem izmišljenim albanskom jeziku. Zna se ko otima Kosmet,isti nomadi koji su došli sa Kavkaza,zovu se jevreji,krvna braća albanaca.
Kosmet je Sveta Srbska zemlja zemlja Srba i samo Srbski narod ima tapiju na nju.
kosovo i metohoja su tokom citave istorije naseljavali narodi sa balkana kelti, sloveni vlasi tracani sopi, dardanci koji su ilirsko pleme itd.kasnije su dosli albanci delom u toku rimske imperije iz kalabrije i sa turskim osvajanjima i posle 2 sv.rata ilegalno iz albanije.
srpski narod je, predvođen knezom Lazarom, stao pred divlje horde ogromne turske vojske
da li je ovo normalno da napiše jedan novinar?
ili nije novinar nego neki pisac koji je prisustvovao događaju pa nam sad opisuje da li su bili pitome ili divlje horde…. Čist amaterizam
zato
jer jeste
Cija moc onoga i teritorija, kraj balade.
– jos u ranom Srednjem veku Kosovo i Metohiju je naseljavao u velikoj većini jedinstveni srpsko-slovenski etnos.-
kakav je to jedinstveni srpsko sloveski etnos u ranom srednjem veku. Jednostavno, etnicki identitet u Tom periodu je nebitan ljudima tog doba. Autor ne moze navesti dokaz za tu tvrdnju. Takodje, proizvoljno bira vremensku tacku za njegovu tvrdnju. Kao da pre dolaska Srba, na Kosovo nije bilo slovena I drugh naroda. Je l neko stvarno misli da 200 god vladavine Bugarske nije ostavilo uticaj na kosovske slovene.
Imate turski popis stanovnistva na kosovu iz 1400 i neke pa procitajte strukturu stanovnistva na kosovu . Uostalom sve do pada nemanjcke srbije ta teritotija je bila u sklopu srbske drzave i etnosa razume se sa nekim nesrbskim zivljem u manjini . Jel to mora stalno da se porvrdjuje…..
G.Beli to svi vrapci znaju a sta je bilo posle zna se..