Pjesnikinja Desanka Maksimović /1898-1993/, član Srpske akademije nauka i umetnosti čija se poezija odlikuje toplinom, senzibilnošću, neposrednošću, muzikalnošću i rodoljubljem, preminula je 11. februara 1993. godine.
Završila je beogradski Filozofski fakultet i bila profesor u Obrenovcu, Dubrovniku i Beogradu.
Napisala je zbirke pjesama „Pesme“, „Zeleni vitez“, „Pesnik i zavičaj“, „Otadžbino, tu sam“, „Miris zemlje“, „Tražim pomilovanje“, „Nemam više vremena“, „Pesme iz Norveške“, „Letopis Perunovih potomaka“, „Ničija zemlja“ i „Slovo o ljubavi“, zbirku pripovjedaka „Ludilo srca“, te romane „Otvoren prozor“ i „Ne zaboraviti“.
Putovala je širom tadašnje Jugoslavije i imala veliki broj prijatelja među piscima i pjesnicima, a neki od njih bili su Miloš Crnjanski, Ivo Andrić, Gustav Krklec, Isidora Sekulić i Branko Ćopić.
Poezija Desanke Maksimović je i ljubavna i rodoljubiva, poletna i mladalačka, ozbiljna i osjećajna.
Čuvši za strijeljanje đaka u Kragujevcu 21. oktobra 1941. godine, pjesnikinja je napisala jednu od svojih najpoznatijih pjesama „Krvavu bajku“, koja svjedoči o teroru okupatora nad nedužnim narodom i đacima u Drugom svjetskom ratu.
Po meni- najveća srpska pesnikinja svih vremena. Tako će ostati i za dolazeća pokolenja, mada se u srpskim školama sve manje pominju srpska književnost i kultura uopšte. Došla su neka nova, mučna vremena. U nekim delovima naše Srbije se skoro i ne uči srpski jezik. Uči se albanski, mađarski, hrvatski, bošnjački, crnogorski. Kao da ova poslednja tri jezika nisu gotovo istovetna srpskom jeziku. Srpski, tek onako, ako ga uopšte ima u nastavnom planu i programu, uöi se uzgred. Kao npr. u šiptarskim školama u nekada srpskom Bujanovcu i Preševu. O učenju srpskog na Kosmetu ne treba ni govoriti. Osim toga, nastavlja se „krivljenje“ srpskog jezika, feminizacija je u toku. Toga nije bila pošteđena ni naša Desanka Maksimović. U izdanju beogradskih Večernjih novosti od 15. februara 2013. godine naslov članka o Desanki Maksimović je glasio VOLJENA ČOVEČICA! Od divnog i Srbiji veoma odanog čoveka, Desanke Maksimović, postade rogobatna čovečica. Zato što se tako htelo nekoj nezadovoljenoj feministkinji u Novostima. Još daleke 2013. godine! Valjda je tako uspela da zadovolji samu sebe.