Ono što je započeto kao dio borbe za Sarajevo, između jedinica 1. i 4. korpusa tzv. ARBiH i Hercegovačkog korpusa Vojske Republike Srpske na planini Treskavici, nije prestajalo sve do kraja rata. Srbi su započeli niz kontraofanziva krajem juna 1995.
Četvrtog jula počinju žestoke borbe i talasi muslimanskih napada. Međutim jedinice VRS uspjevaju u roku od mjesec dana da potisnu muslimanske snage gotovo do prvobitnih linija odakle su krenuli napadi polovinom juna.
Dio 4. korpusa tzv. ARBiH 24. jula nanosi težak udarac na južnom dijelu fronta u blizini sela Brda i Hotovle, uspjeva da zauzme nekoliko sela i napreduju 2-3 kilometra u pravcu Kalinovika. Ali, intervencijom jednog voda ojačanim policijskim specijalnim snagama Hercegovačkog korpusa na zaustavljanju muslimanskog napredovanja, 1-3. avgusta uspijevaju da vrate muslimanske borce na prvobitne položaje.
Borbe na Treskavici se nisu umanjivale ni u avgustu i septembru, ali imale su pozicijski karakter. Trećeg oktobra vršena je nedovoljno uspješna muslimanska ofanziva na sjeverni dio Hercegovine, uglavnom na područje od Trnova do Kalinovika.
Prvi i Četvrti korpusi tzv. ARBiH napadaju mjesto Krupac, sjeverno od Trnova, te ponovo vrše napade u pravcu Trnova i Kalinovika. Zapadno od Kalinovika muslimani su napali utvrđeno selo Glavatičevo i planinu Prenj.
Na Treskavici se vode žestoke borbe za svaki metar teritorije, obje strane shvataju da gubitak ili dostignuće svakog metra će biti važno u mirovnim pregovorima.
Muslimani su uspjeli da zauzmu ključne visove na Treskavici, ali već 4. oktobra srpskom kontraofanzivom su vraćeni izgubljeni položaji, a neprijatelj potisnut sa dostignutih visova.
Desetog oktobra muslimanska komanda proglasila je veliku pobjedu na Treskavici zauzimajući nekoliko sela. Međutim, taj “trijumf“ nije održan, jer već dan kasnije, 11. oktobra, dio Sarajevsko-romanijskog korpus VRS angažuje se u kontraofanzivi i ubacuje izviđačko-diverzantski odred “Beli vukovi“, koji istog dana vraća najveći dio teritorije koji je neprijatelj okupirao dan prije.
U posljednjim danima sukoba na Treskavici, 11-12. oktobra, 14. divizija tzv. ARBiH vrši svoje zadnje napade, pod silinom artiljeriskih granata prvi na udaru je Đokin toranj, najviši vrh Treskavice (2.086), ali tvrdoglvom odbranom malobrojnijih boraca VRS, najviši vrh je ostao slobodan iako je prelazio iz ruke u ruke. U tim napadima poginuo je ogroman broj muslimanskih boraca uključujući i komadanta 14. divizije tzv. ARBiH Zaima Imamovića.
Srbi su pretrpjeli teritorijalne gubitke na Treskavici, ali su bili neznatni u odnosu na očekivane rezultate tzv. ARBiH. Glavni napadi u julu i oktobru 1995. su bili na Trnovo i Kalinovik, pokušaj njihovog osvajanja i eventualno spajanja Goraždanske enklave sa centralnom Bosnom, do koje nije došlo. Rezultati ove bitke se mogu bez sumnje smatrati pobjedom Vojske Republike Srpske.
