Foto: radiotrebinje.kom
NAJMLAĐI POGINULI BORAC TREBINjSKE BRIGADE – ISTINSKI HEROJ DUČIĆEVOG GRADA
Na današnji dan prije 28 godina najmlađi borac Trebinjske brigade Bobanske čete Aleksandar Masleša se upisao u besmrtne, kada je nakon ranjavanja izgubio bitku sa ovozemaljskim životom i kupio kartu za nezaborav.
Sa samo 16 godina je stupio u Bobansku četu slavnog vojvode Nedeljka Vidakovića. Ranjen je 27. septembra na brdu Kiseru na Boračkom jezeru kod Konjica od granate, a preminuo je na VMA u Beogradu 16. januara 1995. godine. Od iste granate ispaljene sa neprijateljskih položaja poginuli su vojvoda Nedeljko Vidaković, kapetan Dragan Slijepčević i major Ljubiša Popović.
Aleksandar Masleša od oca Drage i majke Ljubice, rođen je 17. avgusta 1976. godine u Dubrovniku.
Dika trebinjskog ratišta, borac bez mane, bio je džudista koji je iza sebe imao pet pojaseva, veliki broj medalja i diploma.
Ratni sukobi na prostoru bivše SFRJ „dovode“ njega i njegovu porodicu u grad podno Leotara. U Trebinju upisuje Srednju ugostiteljsku školu, jer je u to vrijeme jedino bilo mjesta u njoj. Kao dijete je pokazivao veliko interesovanje za vojsku.
U avgustu mjesecu 1993. godine sa samo 16 godina dobrovoljno pristupa Bobanskoj četi. Iste godine lakše je ranjen na Ročištima iznad Poljica (Popovo Polje).
11. oktobra 1994. godine dobija poziv da se javi u Vojsku Republike Srpske u Han Pijesak. Nakon poziva Aleksandar je bio strašno ljut i razočaran, jer je on već neko vrijeme bio na prvim linijama ratišta.
Vojvoda Neđo Vidaković mu je dao odsustvo, kako bi se pripremio za vojsku i Masleša odlazi iz Trebinja kod svoje babe na planinu u Crnu Goru. Tamo je preko radija čuo da je njegov prijatelj i saborac Jovo Kolak poginuo. Pješke silazi sa planine do Nikšića i auto-stopom dolazi Jovi na sahranu.
U isto vrijeme Bobanska četa se spremala da ide i preuzme položaje na Borcima poviše Konjica.
Aleksandar im se pridružuje i kreću 20. septembra 1994.
„NE IDI PRED KASARNU! IDEM SA NjIMA I BIĆE ŠTA BUDE.“
Rekao je tada Aco svojoj majci Ljubici.
Ona nije otišla pred kasarnu i ne sluteći da će to biti Acin posljednji odlazak na ratište.
Prilikom pada granate vojvoda Neđo se bacio preko Ace i isti geler je vojvodu usmrtio a Acu teško ranio.
Hitno je prebačen za Podgoricu.
Operaciju koja je trajala šest sati uradio je dr Lompar. Nakon 16 dana koliko je bio u komi, Aco se probudio. Operacija je uspješno izvršena i bila je samo jedna u nizu. Pošto je ostao bez oka, početkom decembra prebačen je na VMA u Beograd da bi mu se uradila estetska operacija. Na VMA su mu urađene još tri operacije. Nakon treće stanje mu se pogoršalo i nakon 111 dana borbe za život po bolnicama od Trebinja, Podgorice do Beograda, Aleksandar Masleša je preminuo.
Njegovi preživjeli saborci pamte ga po hrabrosti i riješenosti da školsku klupu, knjige i olovke zamijeni puškom i stane u odbranu Otadžbine i svog naroda.
U spomen i znak sjećanja na najmlađeg poginulog borca i istinskog heroja Dučićevog grada, opština Trebinje je u naselju Bregovi u Trebinju podigla spomenik Aleksandru Masleši. Stadion malih sportova u Bregovima takođe nosi njegovo ime. U njegovu čast kod stadiona FKP „Police“ je urađen mural sa njegovim likom. O Aleksandru Masleši snimljen je i Dokumentarni film autora Nebojše Kolaka. Film je dobio specijalnu nagradu na festivalu REST FEST održanom u KC Čukarica u Beogradu.
SLAVA HEROJU!
U TREBINjU POMINjU I SADA
DIV JUNAKA DUČIĆEVOG GRADA,
I SAD TAMO PRIČA KUĆA SVAKA
ZA MASLEŠU, RATNIKA DJEČAKA!
Autor: M. Božić
