Na današnji dan, pre tačno 25 godina, počela je nesumnjivo najčuvenija bitka u savremenoj srpskoj istoriji – bitka na Košarama. U pitanju je bio pokušaj pripadnika iz terorističke OVK da uz pomoć NATO avijacije i albanske vojske da najpre zauzmu karaulu Košare, a potom naprave koridor za kopnenu invaziju iz pravca Albanije kroz Juničke planine.
Napad je pokrenut u tri pravca: prema vrhu Rase Košares, ka karauli Košare i prema vrhu Maje Glave. Bitka je trajala sve do potpisivanja Kumanovskog sporazuma i povlačenja naše vojske sa Kosova i Metohije, odnosno 10. juna 1999. godine.
Uprkos ogromnim naporima OVK i njihovih zapadnih pokrovitelja, i zauzimanju pomenutih lokacija od strane terorista, Vojska Jugoslavije uspela je da stabilizuje front na drugoj liniji odbrane i spreči dalje napredovanje, odnosno kopnenu invaziju na SRJ.
Na strani SRJ u borbama za karaulu i okolne vrhove učestvovali su delovi 53. graničnog bataljona, 125. motorizovane brigade, 549. motorizovane brigade iz sastava Prištinskog korpusa VJ, zatim delovi 63. padobranske i 72. specijalne brigade (kako se tada zvala 72. brigada za specijalne operacije), pojedine jedinice iz sastava vojne policije, rezervisti i veterani učesnici ratova u BiH i Hrvatskoj, kao i domaći i ruski dobrovoljci.
Tokom dva meseca borbi poginuo je 21 oficir i podoficir, 50 vojnika na odsluženju vojnog roka, 13 aktivnih vojnika i 24 dobrovoljca, dok je ukupno ranjeno 256 boraca. Iako ne postoje precizni podaci o gubicima neprijatelja, procenjuje se da su oni višestruko veći.
Kao što je već pomenuto, osim OVK u napadu na Košare učestvovale su Oružane snage Albanije koje su artiljerijskom vatrom pružale podršku teroristima na terenu, kao i letelice Severnoatlantske alijanse koje su konstantno izviđale i bombardovale položaje VJ i vršile korekciju artiljerijske vatre.
Iako se u godinama nakon okončanja NATO agresije jako malo govorilo o samoj bitki u javnosti, zahvaljujući filmu “Ratne priče sa Košara”, ali i drugim dokumentarnim filmovima, svedočenjima učesnika bitke, naročito pokojnog generala i komandanta 549. motorizovane brigade Božidara Delića, sačuvano je sećanje na sve borce koji su dali svoje živote za odbranu naše države i time sprečili kopnenu invaziju na SRJ.
Prokletstvo nastavlja svoju tradiciju . Sve pobjede i ostvarenja u ratu, plaćena zivotima i krvlju , tokom mira se istapaju i prelaze u poraz. Za briljantne i maestralne pobjede naše vojske saznajemo
“ šapatom , od uha do uha “ , jer petooktobarski veleizdajnici neće da njima uvrijede siledzije, kojima se pokorno ulizuju…….. Istinu je ipak, nemoguće sakriti.
O veleizdajnicima, koji i dan danas odbranjeno KiM predaju okupatorima, svirati će gusle do vijeka, ući će u sve knjige i udzbenike, na posebnim mjestima i odvojene ih treba pokapati, djeca i unuci će ih se stidjeti, nikada ih nećemo zaboraviti , da nam se više ne bi ponovili. Junake sa Košara , i sve heroje odbrane otadzbine, treba ovjekovječiti imenima ulica , škola , ustanova. Sve će biti tako kada prezivimo i ovu nedaću, koja je , čini se najgora i najveća. Narod kojeg je napustila Crkva, ( prvi put oduvjek ) gdje mu je najljući protivnik vlastiti drzavni vrh , gdje se na visokim funkcijama nalazi najveća fukara i ološ, gdje bolesni predsjednik zamjenjuje sve institucije,…….stvarno riskira nestanak !! O samoj bitci na Košarama, čini se da je još isuviše rano govoriti onako kako bi to ogromna većina zeljela, kako bi bilo pošteno i dostojno , zbog istine i pravde. Zajedno sa VELEIZDAJNICIMA, koji pravno formalno pretstavljaju Drzavu i Narod , ne mozemo iskreno pogledati u nebo, prema onima koji su svoj zivot dali, za svetu zemlju KiM, a duboko se ne postidjeti !