Na Kosovu polju je 28. juna 1389. godine vođena presudna bitka srpske i turske vojske koja je označila početak kraja nezavisne srpske države i otvorila vrata Turcima za kasniji dalji prodor u Evropu.
Oskudni istorijski podaci ne otkrivaju tok bitke, čak ni ko je pobijedio.
Pretpostavlja se da je turski sultan Murat Prvi, koji je na Kosovo stigao sa sinovima Bajazitom i Jakubom, predvodio 40.000 vojnika, a da je srpski knez Lazar Hrebeljanović sakupio 25.000 boraca.
Srpski kralj Bosne Tvrtko Prvi Kotromanić, koji je knezu Lazaru, suočenom sa najezdom Turaka poslije pada u vazalni položaj romejskog i bugarskog cara, pritekao u pomoć odredom pod komandom velikog vojvode Vlatka Vukovića, pisao je Trogiranima 1. avgusta 1389. godine o pobjedi nad Turcima.
Slično pismo je poslao u Firencu, odakle mu je odgovoreno da već znaju za turski poraz.
Na pobjedu Srba posredno ukazuje i dnevnik ruskog mitropolita Pimena sa puta u Carigrad, u kojem se pominju veliki neredi u Turskoj 12 dana poslije Kosovske bitke.
U bici su poginula oba vladara: kneza Lazara Turci su zarobili i posjekli, a sultana Murata Prvog ubio je srpski ratnik Miloš Obilić, probivši se kroz tursku vojsku.
Srbija je, budući da nije imala tako velike rezerve kao Turska, ubrzo postala vazalna država.
Sedam decenija kasnije je pokorena i potom provela skoro četiri vijeka u ropstvu.
Kosovska bitka je postala predmet legende, prvo kod bugarskog pisca Konstantina filozofa u „Životu despota Stefana Lazarevića“, zatim kod dubrovačkog istoričara Mavra Orbinija u djelu „Carstvo Slovena“, a najviše u ciklusu veličanstvenih srpskih narodnih pjesama.
