Gotovo svi planeri partizanskog napada na Logor Jasenovac, ustašku industriju smrti, vremenom su počeli da nestaju. Prvi se za likvidaciju našao Nikola Demonja, slavni partizanski komandant Slavonije i Baranje. O njegovom smišljenom ubistvu ostavio je svedočenje prvoborac Milan Kević zvani Baćo, najmlađi oficir NOB, Baćo je rođen 1930. u selu Miloševo Brdo ispod Kozare, kod Bosanske Gradiške, a partizanski kurir je postao krajem juna 1941. kad je imao jedanaest godina. Njegovih oko osamdeset(!) rođaka Kevića iz Podkozarja većinom je zaklano u Jasenovcu. Evo šta je Baćo svedočio mnogo godina kasnije:
„Bio sam 1944. kurir u Šestom korpusu. Poštu sam nosio Ivi Marinkoviću, glavnom planeru napada na Jasenovac. Jednoga dana mu je drugi kurir donio paket, navodno od majke, u kome je bila eksplozivna naprava. Kada ga je otvorio odjeknula je strašna eksplozija koja ga je na mjestu ubila.“
„Nekoliko dana kasnije, sećao se Kević, ubijena su dvojica naših obaveštajaca iz Jasenovca Čeda i Vingert. Ubijeni su kod Pakraca, da ne bi progovorili. Komandant Demonja je najpre teško ranjen u napadu na Slavonsku Požegu, granata mu je raznijela desnu ruku. Sa sigurnošću tvrdim da je u rovu naš major Gubec bacio bombu na Nikolu. Kada su ga donijeli ranjenog u bolnicu, iskrvavio je, jer navodno nijesu imali odgovarajuću krvnu grupu. Gurnut je smišljeno u sigurnu smrt! Majora Gubeca su kasnije, kao nezgodnog svedoka, ubili u Komandi štaba u Pakracu“.
„I Petra Drapšina su naši likvidirali, iako su proturili priču da je izvršio samoubistvo“, tvrdio je Baćo. U tim obračunima je likvidiran i poznati krajiški doktor Mladen Stojanović, čije je ubistvo pripisano četnicima Uroša Drenovića i Rada Radića, sa čime oni nisu imali nikakve veze.
Petar Drapšin, Milan Kević Baćo i Mladen Stojanović
Dr Smilja Avramov, profesorka novije istorije i marljivi istraživač srbocida (satiranja Srba u 20. veku), u Britanskom arhivu u Londonu je otkrila pisma u kojima Jugoslovenska izbeglička vlada u Londonu moli Čerčila i njegovu vladu da bombarduje prilazne puteve i pruge koje vode u Jasenovac. Britanska vlada i Čerčil su na sve te molbe i preklinjanja ostali gluvi i nemi. To ne treba da nas iznenadi, kada znamo da je poglavnik NDH Ante Pavelić bio agent tajne britanske službe MI6 od 1926. a Josip Broz sa kodnim imenom Tito takođe britanski agent iste službe od 1934. godine. Te podatke je, na svoje veliko zaprepašćenje, takođe otkrila dr Smilja Avramov u Londonskom arhivu.
Septembra 1964. četvoročlana komisija sudskih veštaka i antropologa započela je istraživanja na logorskom kompleksu Jasenovac. O tome govori dr Srboljub Živanović iz Novog Sada, jedan od članova ove komisije:
„Komisiju je predvodio dr Zdravko Marić iz Zemaljskog muzeja u Sarajevu, koji je kasnije zbog toga imao strašnih problema. Bio je arheolog. Arheolozi su jedini sposobni da valjano organizuju terensko istraživanje, pronađu geometre, radnike, da njima rukovode. Mi smo stručnjaci druge vrste. U ekipi se nalazilo i dvoje Slovenaca, Vida Brodar, stručni saradnik Instituta za biologiju Univerziteta u Ljubljani, i Anton Pogačnik, asistent Antropološkog odseka Biotehničkog fakulteta, takođe iz Ljubljane. I ja, tada kao asistent novosadskog Medicinskog fakulteta. Niko više od tadašnjih profesora nije pristao da bude deo naše ekipe, nije hteo sa nama na teren, svi su se plašili za svoju glavu, strahovali da ne završe u Požarevcu, Lepoglavi. Čak nijedan Srbin od starije generacije nije hteo da nam se pridruži. Slovenci su u to vreme jedini imali Institut za antropologiju, i odgovarajuću laboratoriju.
Kada smo završili prvu fazu ispitivanja masovnih grobnica na stratištima u Donjoj Gradini, sa druge strane Save od logora Jasenovac, uplašili smo se brojeva do kojih smo došli“, svedočio je akademik dr Srboljub Živanović, inače predsednik Međunarodne komisije za istinu o genocidu u Jasenovcu, sa sedištem u Londonu. On je već sledeće 1965. morao da emigrira u Afriku, pa odatle u Englesku.
„Na stratištima duž Save, nastavlja profesor Živanović, u masovnim grobnicama koje su se prostirale na dužini 12,5 kilometara i širine 4,5 kilometra, ustanovili smo, i to nedvosmisleno, da tu leži nekoliko stotina hiljada monstruozno ubijenih – 700.000 Srba, 80.000 Roma i 23.000 Jevreja! U grobnicama širokim šest, a dubokim osam metara, naslagani su jedno na drugo, po 27 osoba, starih i mladih. Oko 20 odsto njih je živo zakopano u te grobnice“…
Krajem prošloga veka dr Živanović je kopiju o zločinima i broju umorenih u Jasenovcu predao Istorijskom arhivu Beograda. Vladimir Dedijer, revolucionar i Titov biograf, u pismu Slobodanu Miloševiću, povodom tribine o Jasenovcu 1989. između ostalog je istakao: „…Kao istoričar moram da ocenim pored zasluga i Titove slabosti. Za politiku skrivanja istine o gubicima srpskog naroda u Drugom svetskom ratu, a posebno u Jasenovcu, ON NOSI NAJVEĆU ODGOVORNOST.“
Autor: Dragan R. Mlađenović
http://www.novinar.de/2009/07/26/sporazum-ustasa-i-komunista-iz-1935-godine.html Sporazum ustaša i komunista iz 1935 godine Svesni teškoće u borbi, bez obzira na podvojenost u pоgledu na društveni poredak, vođstvo hrvatskog narodnog ustaškog pokreta i vođstvo jugoslovsnske komunističke stranke u Kraljevini Jugoslaviji,
+++
ovlašćeno i sporazumno sa svima prvacima legalnih i ilegalnih formacija sklapa sledeći
SPORAZUM
1) Vođstvo hrvatskog narodnog oslobodilačkog ustaškog pokreta s jedne strane i vođstvo komunističke stranke s drugs strane svesni su težine svoga položaja koji dolazi od zajedničkog neprijatelja, svake jugoslovenske vlade i srpskog naroda kao nosioca srpske hegemonije (nadmoćnost) i podržavaoca svakog režima koji sputava, smeta i tupi nade:
a) kod hrvatskog naroda da će ikada doći čas oslobođenja ispod srpskog jarma,
b) kod komunističkih masa da traže saveznike u rušenju postojećeg stanja, ma kakve poglede taj saveznik imao na poredak i formu države po postignutom uspehu.
2) Vođstvo jugoslovenske komunističke stranke svijesne svoje uloge, priznaje da do komuniziranja Balkanskog poluostrva ne može doći dok se ne slomi kičma srpstvu i pravoslavlju, jer je poznato da su to dva faktora koja su omela prodiranju Osmanlija na Zapad i komunizma i Austrije na Istok. Sporazumni su da uništavanjem svega što je srpsko i pravoslavno utire se teren za komuniziranje Jugoslavije i Balkanskog poluostrava.
Vođstvo hrvatskog oslobodilačkog ustaškog pokreta predoseća da bi bez promene postojećeg stanja hrvatski narod podlegao jugoslovenskoj lukavosti i srpskoj hegemoniji i nudi saradnju svima porobljenima Jugoslavije i komunističkoj stranci posebno, da ubrzaju tok događaja sredstvima i načinima prema uputima svoga vođstva.
3) Vođstvo hrvatskog ustaškog pokreta obavezuje se da će sve štrajkaške demonstracije, manifestacije i sve razne izgrede koje izvode komunističke formacije potpomagati i u njima učestvovati. Vođstvo komuniegičke partije smatrajući hrvatski ustaški pokret jakim činiocem i pomagačem urušеnju postojećeg stanja, obećanje svaki podržak i potporu u ostvarivanju ustaških ideala.
Vođstvo i jedne i druge strane obavezuje se da će izbegavati, sve svađe i zadevice između jednih i drugih; u napisima, ličnom razgovoru i itd…, a u slučajevima demonstracija, revolucija i ratova, jedne druge bez prigovora pomagati, naročito uništavanjem svega što je srpsko i pravoslavno, kao što je istaknuto u tačci dva ovog sporazuma.
4) U slučaju lokalnih nesporazuma dužnost je lokalnog vođstva ustaškog pokreta i komunistrpke stranke da sve sukobe odnah likvidiraju, a svaka formacija o tome svoje starije jedinice obavjestnti. Neskladnost načelne naravi rešava vođstvo hrvatskog ustaškog pokreta i vođstvo jugoslovenske komunističke partije.
CILJ
Jugoslovenska komunnstička stranka kojoj je Zakon o zaštiti države od 1922. god., onemogućena akcija slobodnog kretanja i rada sa jedne, i vođstvo hrvatskog oslobodilačkog pokreta s druge strane, primaju na sebe zajednički i sporazumo DUŽNOST zajedničke borbe i međusobnog pomaganja u svakom slučaju potrebe do postignutog cilja: raspadanja jugoslovenske države i uništavanje svega što je srpsko i pravoslavno.
Sremska Mitrovica, juni-lipanj 1935. godine
Za komunistnčku stranku
Moša Pijade, s.r.
Za ustaški oslobod. hrv. pokret
Dr. Mile Budak, s.r. advokat
Original se nalazi: Vojno istorijski institut JNA, arhiva neprijateljskih jedinica Br. reg. 3/2; Kutija-116/1638
Nije istina da je Tito najveći krvnik SRPSKOM Narodu. Sve, dobro nam poznate obavještajne sluzbe u bivšoj Jugoslaviji, rodjene su za vrijeme NOB u drugom svjetskom ratu. Naj talentovaniji i najuspiješniji obavještajac, sa neospornim rezultatima ( posebno u sprečavanju atentata na Tita) bio je Aleksandar Ranković . Dakle, nije Tito nametnuo nekog Hrvata ili Slovenca, Aca je Srbin. Da li je moguće za pretpostaviti, da Aleksandar Ranković nije znao šta sve Tito radi Srpskom Narodu u toku rata i poslije rata??? Koliko je bilo u vrhu političke vlasti Jugoslavije, SRBA, koji su sigurno znali šta se dešava ?? Da li je sve ovo Tito mogao sprovesti, bez saradnika – SRBA !!! ……… a riješenje je bilo na dohvat ruke…….. bez Tita , ali u pravo vrijeme……sve bi bilo drugačije – bolje !! Tito je samo volio svoje….oca HRVATA i majku SLOVENKU….što je imalo nesagledive posljedice po SRBE !! I koliko god smo bili nemoćni da bilo šta učinimo u vrijeme Tita, sve nam se ponavlja i sada. Aleksandar Vučić , jasno i javno, u naše ime a protiv naše volje, poklanja Srpsku svetu zemlju KiM ,strancima…….. satire sve preostale Srbe na KiM, i upravo on – Aca Srbin, etnički čisti KiM od Srba, a svi mi , neorganizirani i nemoćni, posmatramo i pišemo komentare !,
U vreme komunizma gusen je svaki vid isticanja nacionalnih zrtava tokom NOBa da se ne bi etnicki sukobi dalje produbljivali na stetu proklamovanog bratstva i jedinstva.