Od 1991. godine, svakog 18.novembra ponavlja se uporno vukovarska rašomonijada u režiji zagrebačkih propagandista, koja iznova dodaje detalje navodne „velikosrpske agresije“ koju je ipak izvela JNA, tada legitimna oružana sila SFR Jugoslavije kojoj je bila podređena i komponenta republičkih TO, te su tako formacije iz same Hrvatske učestovale u operaciji deblokade opkoljenih kasarni JNA u samom Vukovaru!
Naravno da hrvatski propagandisti nikako neće da priznaju da je tada Hrvatska samo bila republika u sastavu Jugoslavije, a ne nikakva samostalna država koja ima svoje oružane snage, koje se jelte grčevito brane od tih „srpskih agresora“!
Vojni obveznici – Hrvati iz Vukovara i okoline, preko sredstava javnog informisanja pozvani su da se jave na mobilizaciska zborišta brigada TO, što oni nisu učinili i dospeli su zato pod tretman vojne policije JNA kao dezerteri, i to u području gde je uvedeno ratno stanje, te se primenjuju ratni propisi!
Zato su svi pripadnici hrvatskih formacija ZNG zakonski bili teroristi, bez obzira na godine starosti, te je tako jasno razobličena ona konstrukcija o navodnim „dečacima“ (iako je regrutna obaveza počinjala u 16.godini života, upisom u regrutni spisak!) koji su „žrtve velikosrpske agresije“ kako je to nametnula Nataša Kandić svojim tumačenjem, podržanim od raznih belosvetskih NVO i brojnim beogradskim, koje su njihova ekspozitura.
Želeći da od terorističke okupacije grada Vukovara i brojnih zločina nad Srbima i antifašistima stvore nekakav „domovinski mit“, uporno su Hrvati gradili scenario dopisivanja epizoda iz godine u godinu, namećući tako krivicu onim Srbima koji su poverovali međunarodnim lažovima o Erdutskom sporazumu, koji je čak i u Dejtonu naglašen, ali je već tamo postao mrtvorođenče koje niko više ni ne pominje, a naročito ne Hrbin Milorad koji svake godine obavezno učestvuje u toj lakirovki sa šetnjom do „vukovarske golubice“ (spomenik na groblju) od koje se iznova uporno stvara antisrpski kobac, sada u NATO jatu!
Sve izmišljotine o „četničkim hordama koje su u Vukovar stigle žedne hrvatske krvi“, padaju u vodu pred dokazljivom istinom da su dobrovoljci bili u sastavu jedinica JNA ili TO, pod komandom Gardijske brigade čiju je borbenu upotrebu odobrilo tadašnje Predsedništvo SFRJ kao kolektivni vrhovni komandant, a samu tu odluku potpisao je Hrvat Stipe Mesić, kao predsednik tog kolektivnog organa!
Ali, umesto da blokira sam Vukovar i produži na Zagreb da reši oružanu pobunu još dok se Amerika nije definitivno odlučila da rasturi Jugoslaviju, rukovodstvo JNA pokazalo je svoje pravo lice, prihvatajući ponudu evropskih pokvarenjaka da se rešenje iznađe u zamrznutom sukobu, gde će plavi šlemovi OUN razdvojiti sukobljene strane, i ostati dok se sukob ne reši mirnim putem, pregovorima pod međunarodnim posredovanjem!
Tako je sama JNA svojim oklevanjem za rešenjem koje štiti državu a ne propalu ideologiju, koju su u tom času ogolili i hrvatski teroristi, i krajinski teritorijalci koji su od strane političara u JNA tretirani jednako kao i hrvatski rušitelji države Jugoslavije, jer su odbili da iznova prihvate laž o bratstvu – jedinstvu i sreći koja ih čeka u „demokratskoj“ Hrvatskoj u kojoj im je već ukinut status naroda, od jugoslovenske oružane sile postala pregovaračka strana u pripremi za usvajanje plana Sajrusa Vensa u Savetu bezbednosti OUN! Plan Vensa potpisali su ovlašteni predstavnici SFRJ, JNA i Hrvatske, jer su prethodno Sarajevskim sporazumom iz januara 1992. godine predstavnici JNA po savetu posmatrača PMEZ (Posmatračka misija EZ) priznali hrvatske teroriste za legalnu zaraćenu stranu sa kojom sklapaju međunarodni sporazum, iako je to eklatantan primer kršenja međunarodnog ratnog prava, koje ne štiti teroriste!
Legitimni predstavnici SAO Krajine odbili su da prihvate predlog plana Vensa gde su Srbi tretirani kao nacionalna manjina a ne državotvorni,konstitutivni narod u Hrvatskoj, što su i bili do usvajanja „božićnog“ ustava iz decembra 1990.godine!
Posle svih razotkrivenih igara pokvarenjaka iz EU, NATO, Amerike, ali i tadašnje SFRJ, danas cinično deluje propagandni napor hrvatskih lažova da se iznova kazuje o nekakvoj „velikosrpskoj agresiji“ na Vukovar u Baranji, istorijskoj srpskoj pokrajini koju je 1946.godine drug Milovan Đilas poklonio tek rođenom sinu generala Ivana Šibla kao kumovski dar, bahato negirajući onu odluku naroda o prisajedinjenju Baranje Lraljevini Srbiji iz novembra 1918.godine, jer je do tada bila deo Lraljevine Ugarske, ali nikad deo nepostojeće „povijestne hrvatske države“!
Vladimir FROLOV
Izvor: Srpski Stav
Ko je autor ovog clanka, Vladimir Frolov ?