Partizanska patrola Lovćenskog odreda, čiji je komandant bio Peko Dapčević, odvela je Petra Vujovića iz Župe Dobrske samo zato što je bio pop. Po kratkom postupku, osudili su ga na smrt i živog bacili u jamu duboku 17 metara, u Kunovom prisoju, nedaleko od Pekovog štaba. Svjedoci kažu da je pet-šest dana iz jame zapomagao: „Vode, vode… Ubijte me ako ste ljudi!“
Novo N. Karadžić, svršeni bogoslov iz Lijeve Rijeke, pošto je pobjegao sa porodicom iz Metohije, nastanio se kod ujaka u okolini Bijelog Polja gdje je uhvaćen i zvjerski ubijen od svojih bratučeda partizana Luke Žarića i njegovih sinova.
Žrtve svijetlih revolucionarnih tradicija Durmitorskog partizanog odreda su sveštenici Novo Delić iz Drobnjaka i protojerej Bogdan Cerović sa Žabljaka. U isto vrijeme, u Boanu, kod Šavnika, izrečena je smrtna presuda proti Mitru Lopušini, ali je on uspio da pobjegne. Popa Delića su bacili u jamu u Šavniku, sa još 16 uglednih ljudi; o tom zločinu je Radovan Bećirović ispjevao guslarsku pjesmu.
U Crmnici su komunisti opljačkali skoro sve manastire, a u nekima su čak i logorske vatre palili. Tako je u crkvi Svete Petke u Podgori potpuno izgorio ikonostas sa ikonama i odeždama.
Za vrijeme napada na Pljevlja, 1. decembra 1941. godine, komunisti su upali u manastir Svete Trojice. Uhvatili su arhimandrita Serafima Džarića, 75-godišnjeg starca, prethodno mu počupali bradu, a onda ga zadavili. Na Badnji dan 1942, komunisti su pobili i u rijeku Taru bacili 38 ljudi. Među njima su bila i dva sveštenika iz sreza kolašinskog: Đuro Tomović i Petar Grdinić. Iz rovačke opštine ubijeni su i bačeni u jamu Mrtvica, u februaru 1942, sveštenik Krsto Bećković i teolog Peko Jovanović. Ista jama progutala je još 16 Rovčana. Krivica Sava Pejovića, sveštenika iz Boke Kotorske, bila je što je javno osuđivao komunističko bezbožništvo i nemoral. Zato je krajem marta 1942, ubijen na putu za Pobore, gdje je išao da služi vjerski obred.
Komunisti nijesu samo ubijali sveštenike, već su ih na razne načine zlostavljali i ponižavali sa namjerom da unize njihov ugled u narodu. Prota Kosarić i još jedna sveštenik bili su upregnuti u konjske kočije, a komunisti su o tom „herojskom podvigu“ ispjevali pjesmu: „Vjerne sluge proroka Ilije, upregnute u konjske kočije…“
CRKVENI KALENDAR S PETOKRAKOM!
Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori, slično kao i u drugim krajevima tadašnje Jugoslavije, nije uništavana samo spolja – komunističkim i drugim zločinima – već je podrivana i iznutra. Komunisti su uspjeli da zavrbuju nekoliko sveštenika, a nekoliko ih je stalo na stranu crnogorskih separatista.
U cetinjskoj Bogosloviji komunisti su tokom rata uspjeli da stvore veoma jaku skojevsku organizaciju. Od oko 140 bogoslova čak je 80 bilo simpatizera SKOJ-a. Većina njih je otišla u partizane, neki su izginuli, drugi su se istakli u proganjanju crkve i visoko su se uspeli u komunističko-državnoj hijerarhiji. Veselin Bulatović, jedan iz te generacije cetinjskih bogoslova, bio je ministar unutrašnjih poslova Crne Gore i poznati golootočki mučitelj. U komunističkim redovima bili su raspop Blažo Marković, Boško Popović, Simo S. Radunović, prota Jagoš Simonović (u prvo vrijeme arhijerejski namjesnik u Kolašinu, docnije Titov pukovnik), Leontije Marković (ostroški arhimandrit), raspop Jovo Radović (vjerski referent u pokrajinskoj komunističkoj vladi za Crnu Goru)… Među izdajnike u crkvenoj kući spada i Udruženje sveštenika Crne Gore koja je Udba osnovala 1945. godine, a prvi predsjednik mu je bio pop Petar Kapičić. Uz pomoć Udruženja, vlast je osudila mitropolita Arsenija Bradvarevića, pomogla se pri rušenju Lovćena i u drugim sličnim poslovima.
Milicija je noću upadala u svešteničke kuće i crkvene objekte i sa pištoljem na slepočnici vodila sveštenike na upis u Udruženje. Preko ovog Udruženja, vlast je objavila crkveni kalendar za prostu 1945. godinu. Na naslovnoj strani, u samom vrhu, stoji komunistička lozinka: „Smrt fašizmu, slobdoa narodu“, ispod toga stilizovani krst, a ispod naslova je velika crvena petokraka! Posebnu ulogu u ovome je odigrao pop Đorđe Kalezić, prvi predsjednik vladine Komisije za vjerska pitanja u Crnoj Gori.
Odmah posle rata, zvjerski je ubijeno nekoliko sveštenika. U Krtolama kod Kotora, uhapšen je prota Mihailo Barbić, pod lažnom optužbom da je izdao Njemcima neke komuniste koji su kasnije likvidirani. Dugo je zvjerski mučen u kotorskom zatvoru, gdje je i ubijen, a njegov leš je bačen u zatvorsku septičku jamu.
Na drugoj strani Crne Gore, pop Prijović, sa Čemerna kod Pljevalja, ubijen je decembra 1945. Prethodno je neljudski mučen, bacan u vodu po decembarskom mrazu, jahan, čupana mu brada, surovo batinan. Mučiteljska mašta predano je radila, pa je na kraju vezan za volove i tako vučen po prašnjavom i džombastom drumu.
Autor: Zorica Čović
Sporazum ustaša i komunista iz 1935 godine Svesni teškoće u borbi, bez obzira na podvojenost u pоgledu na društveni poredak, vođstvo hrvatskog narodnog ustaškog pokreta i vođstvo jugoslovsnske komunističke stranke u Kraljevini Jugoslaviji,
+++
ovlašćeno i sporazumno sa svima prvacima legalnih i ilegalnih formacija sklapa sledeći
SPORAZUM
1) Vođstvo hrvatskog narodnog oslobodilačkog ustaškog pokreta s jedne strane i vođstvo komunističke stranke s drugs strane svesni su težine svoga položaja koji dolazi od zajedničkog neprijatelja, svake jugoslovenske vlade i srpskog naroda kao nosioca srpske hegemonije (nadmoćnost) i podržavaoca svakog režima koji sputava, smeta i tupi nade:
a) kod hrvatskog naroda da će ikada doći čas oslobođenja ispod srpskog jarma,
b) kod komunističkih masa da traže saveznike u rušenju postojećeg stanja, ma kakve poglede taj saveznik imao na poredak i formu države po postignutom uspehu.
2) Vođstvo jugoslovenske komunističke stranke svijesne svoje uloge, priznaje da do komuniziranja Balkanskog poluostrva ne može doći dok se ne slomi kičma srpstvu i pravoslavlju, jer je poznato da su to dva faktora koja su omela prodiranju Osmanlija na Zapad i komunizma i Austrije na Istok. Sporazumni su da uništavanjem svega što je srpsko i pravoslavno utire se teren za komuniziranje Jugoslavije i Balkanskog poluostrava.
Vođstvo hrvatskog oslobodilačkog ustaškog pokreta predoseća da bi bez promene postojećeg stanja hrvatski narod podlegao jugoslovenskoj lukavosti i srpskoj hegemoniji i nudi saradnju svima porobljenima Jugoslavije i komunističkoj stranci posebno, da ubrzaju tok događaja sredstvima i načinima prema uputima svoga vođstva.
3) Vođstvo hrvatskog ustaškog pokreta obavezuje se da će sve štrajkaške demonstracije, manifestacije i sve razne izgrede koje izvode komunističke formacije potpomagati i u njima učestvovati. Vođstvo komuniegičke partije smatrajući hrvatski ustaški pokret jakim činiocem i pomagačem urušеnju postojećeg stanja, obećanje svaki podržak i potporu u ostvarivanju ustaških ideala.
Vođstvo i jedne i druge strane obavezuje se da će izbegavati, sve svađe i zadevice između jednih i drugih; u napisima, ličnom razgovoru i itd…, a u slučajevima demonstracija, revolucija i ratova, jedne druge bez prigovora pomagati, naročito uništavanjem svega što je srpsko i pravoslavno, kao što je istaknuto u tačci dva ovog sporazuma.
4) U slučaju lokalnih nesporazuma dužnost je lokalnog vođstva ustaškog pokreta i komunistrpke stranke da sve sukobe odnah likvidiraju, a svaka formacija o tome svoje starije jedinice obavjestnti. Neskladnost načelne naravi rešava vođstvo hrvatskog ustaškog pokreta i vođstvo jugoslovenske komunističke partije.
CILJ
Jugoslovenska komunnstička stranka kojoj je Zakon o zaštiti države od 1922. god., onemogućena akcija slobodnog kretanja i rada sa jedne, i vođstvo hrvatskog oslobodilačkog pokreta s druge strane, primaju na sebe zajednički i sporazumo DUŽNOST zajedničke borbe i međusobnog pomaganja u svakom slučaju potrebe do postignutog cilja: raspadanja jugoslovenske države i uništavanje svega što je srpsko i pravoslavno.
Sremska Mitrovica, juni-lipanj 1935. godine
Za komunistnčku stranku
Moša Pijade, s.r.
Za ustaški oslobod. hrv. pokret
Dr. Mile Budak, s.r. advokat
Original se nalazi: Vojno istorijski institut JNA, arhiva neprijateljskih jedinica Br. reg. 3/2; Kutija-116/1638
Odmah posle rata, zvjerski je ubijeno nekoliko sveštenika. U Krtolama kod Kotora, uhapšen je prota Mihailo Barbić, pod lažnom optužbom da je izdao Njemcima neke komuniste koji su kasnije likvidirani. Dugo je zvjerski mučen u kotorskom zatvoru, gdje je i ubijen, a njegov leš je bačen u zatvorsku septičku jamu.
Svesstenik Barbic je izasao iz celije da izvrsi nuzdu i nije se vratio,po izjavama navodno je pao u septicku jamu i tamo se ugusio.Kako se to desilo znaju oni koji su bili na sluzbu kao straza i dezurni.To mi je pricao moj pokojni otac jer su bili u istoj celiji.Po kazivanju zatvorenika i mog oca naravno klozet jeste bio nikakav ali se nikako nije moglo desiti da covjek u njega upadne!
Do sada smo mogli čuti isključivo i samo diagonalno suprotno. Partizani , koji su streljali svoje pripadnike ukoliko bi se izgladnjeli usudili da sa grane uberu nečiji šljivu…… ( bilo im je dozvoljeno da uzmu samo ono što je sa grane palo na zemlju ) ! Nikoga nisu ni mrko pogledali, a kamo li udarili …..
Sva zvjerstva, i ovdje opisana, činili su “ oni drugi “ !! Obziram da ni partizani ni četnici “ nisu pali sa marsa “ , nego proizlaze iz istog izvora, postavlja se pitanje, kako i zašto su partizani – komunisti uspijeli da dobiju toliku podršku i aktivne pristalice , da potpuno potisnu četnike ?? Ukoliko su zvjerstva radili od samog početka rata, kako to da im se pošteni pravoslavan narod , cijelo vrijeme priključivao, a imali su i alternativu u izboru ?? Teško je za povjerovati, da su do 1945. partizani bili po broju i snazi “ šaka jada “ , pa su im ulaskom „crvene armije “ , ovi samo predali vlast . Čak i da je bilo tako, sprovesti tako dobivenu vlast, na cijelom teritoriju, nad stanovništvom koje nije uz tebe…….
nije baš moguće . Mislim da su dogadjaji bili mnogo drugačiji, kompleksniji, slozeniji. Do istine će se neizbijezno doći vremenom i jednim potpuno ozbiljnim, korektnim pristupom istrazivanja. Pokušaj da se pojednostavljeno zamjene uloge “ dobroga “ i “ lošega “ , samo će udaljiti i produziti razotkrivanje istine. Mislim i da sa tim ne treba zuriti, iz čistog razloga jer imamo mnogo prečega posla . Otimaju nam KiM , uništavaju nas iznutra na sve moguće načine. Guraju nas i u NATO i u EU ,ali ne kao sebi ravne, nego kao robove i sluge, koji bi formalnim “ ulaskom “ , ostao bez igdje ičega , mislim prije svega na teritoriju, a gradjani bi postali jeftina radna snaga, podstanari u vlastitoj kuci i na vlastitoj
( bivšoj vlastitoj ) zemlji !! Zato mislim da trenutno imamo mnogo prečeg posla. Moramo inzistirati na dobrim i poštenim ljudima, patriotima, nacionalistima, bez obzira na ideološke i bilo kakve druge predznake, na odbrani drzave i naroda, koji je opet napadnut iz vana, ali ponovno mu najveća opasnost prijeti iz nutra !! Podjele i svadje , korupcija i kriminal, negativna kadrovska selekcija na najvišem nivou, pa na nize, lazna opozicija, kontrola medija, jednoumlje u donošenju vitalnih drzavnih odluka … i mnogo, mnogo lošega još, uspjeh je rada i djelovanja naših vječitih neprijatelja.
Sve ono što nisu uspijeli da postignu bombardovanjem i ratom 1999 god. postizu sada, u miru, zahvaljujući i isključivo našom krivicom !!