“Ubijanje” javne reči
Ugledni TV novinar pokojni Dragan Babić urednik kultnih emisija “Dvogled” i “Kino” oko” je u emisji „TV lica” svojevremno kod Tanje Peternek Aleksic rekao da se” novinari dele na” budale, časne i igrače”. ”Igrači” novinari su stalno u vezi sa vlastima, uređuju novine i predstavljaju tz “elitu”. Po Draganu Babiću stradaju časni novinari zbog težnje ka istini, posedovanju moralnih razloga i želji da budu objektivni i nezavisni. Današnje novinarstvo je između novinara “budala” i “igrača” odnosno onih koji favorizuju moralni prestup u novinarstvu laž, društveni kič i amoralnost i onih koji su delovi partiskih mašinerija koji favorizuju političke propagandu i afirmišu političko spinovanje i deo su partijskog “bota“ na društvenim mrežama .Oba tipa novinara su deo žute štampe i tabloida,ali i sistemskih i režimskih aparatčika “sedme sile”. Mali broj novinara koje Dragan Babić naziva “časni” su stradalnici vremena i poltike, moćnih lobija i tajkuna, i oni su marginalizovani ili napuštaju novinarsku profesiju a često društveni stradaju.
PR novinari i politički analitičari?
Novinarstvo u Srbiji je već duže od dve decenije u sunovratu u gubitku profesionalizma, etike sa vidnom dominacijom poliitčke i tajkunske moći nad “sedmom silim”. Tako “sedma sila” postaje oružije vlasti, a novinari su “vojnici” i niži “oficiri” moćnih oligarhija. Pojedni urednici i kolumnisti koji su “prenosici“ poruka moćnih oligarhija postaju dobro plačeni “oficiri”. U ovu grupu nosioca javnog mnenja su u tz PR menadžeri kompanija,političkih partija, ali novija profesija “politički analitičari” koji služe interesima močnih političkih klubova i vlasti ali i opozicije, koji uređuju, komentarišu i projetkuju društvenu stvarnost u tz “virtulnu stvarnost”. Često su profesije PR i poltičkih analitičara u grupaciji ako bi danas upotebili viđenje novinara,pisca Dragana Babić između “budala“ i “Igrača” i to zavisi od njihove plaćene uloge i moći onih koji ih favorzuiju i projektuju u javnosti.
Moć “društvenih mreža”
Sve je više novinara, blogera i tviteraša na društvenim mrežama koji su neka vrsta medijske alternative štampanim i elektronskim medijima. Danas u Srbiji novine redovno čita manje od pet odsto građana, ali su u 90 odsto građana Srbije konzumenti TV stanica koje projektuju društvenu i javnu svest i mnenje. Virtuelno odnosno internet novinarstvo i javnost surogat i amalgam pisanih medija, ali su obe varijante javnosti neuporedivo slabija od moći TV stanica koje su na talasima vlasti ili opozicije. Društvene mreže postaju novi oblik javnosti koje su sve moćnije, ali i su javno i društveno nedovoljno odgovorne i prate nivo društvenih i etičkih merila konvecionalne javnosti koja je zastrašijuća i predstavlja savremeno ogledalo Orvelove “1984” godine. Tako se utrkuje “javnost” društvenih mreža i etabliranih medija i novinari sve više postaju deo velikog cirkusa sa mnogo iluzija, prevara i maski. Politčki analitičari koji su danas trend u svetum i Srbiji sve više postaju “korisne budale” koje deluju kao “tumači” stvarnosti odnosno kao “agitatori“ mentalnih projekcija političkih oligarhija u borbi za vlast nad javnošću i mentalnim stanjem nacije.
Tomislav Kresović
vidovdan.org
