Iako iznad kapije stare kninske tvrđave ponosno stoji venecijanski lav (da se zna čija je varoš!), uporno hrvatski povijestničari pričaju o „hrvatskom kraljevskom gradu“ kralja Zvonimira, koga su navodno krunisala čak tri hrvatska biskupa!
Samo, za grob mu se ne zna, baš kao ni drugim hrvatskim kraljevima, iako su hrvatski megalomani čak i seriju za kanal Vajasat histori snimili, a akademik Stipe Gunjača jadao se svojim prijateljima da nađe arheološke tragove srpskih Nemanjića u Dalmaciji gde god zakopa, uporno uzalud pokušavajući da makar Bribirsku glavicu (Ravni Kotari) ikako proglasi starohrvatskom, a groblje pravoslavno!
Danas, kada je uz pomoć dragog NATO navodno konačno rešeno „srpsko pitanje“ u južnim delovima okupirane RSK, krenuli su hrvatski „etnoekolozi“ da nastave davno započeti posao „oca domovine“ Ante Starčevića (koga je ipak rodila srpska majka!) na uklanjanju bilo kojih tragova srpskog viševekovnog prisustva!
Tako su vođeni brigom da od malih nogu odgajaju duhovno čistokrovne potomke, osmislili i crtani film u kom koriste i evropske tekovine, te su varirali bajku o čarobnoj fruli tako da su Srbe prikazali kao štakore (hrvatski naziv za pacove), koji zlonamerno „terorišu“ miroljubivo stanovništvo „hrvatskog kraljevskog grada Knina“!
Iako ne kažu direktno da su Srbi ti štakori u filmu, ipak ih odaje detalj o čarobvom sviraču iz Čavoglava (Marko Perković-Tompson), koji je umeo da svira najdražu melodiju za te kninske štakore, reč je o srpskoj patriotskoj pesmi iz vremena Drugog svetskog rata– Što se ono na Dinari sjaji –!
Gluva i ćorava EU, neće uporno da vidi da je ovaj film kopija onog propagandnog filma iz Trećeg Rajha o „štetnim Židovima“, kojim je opravdavano stvaranje koncentracionih logora u kojima je umesto crtanih filmova za decu i odrasle emitovan otrovni gas „Ciklon B“!
Tokom postojanja NDH, osmislili su hrvatski ekolozi „srpsko oporavilište“ Jasenovac, i još dvadeset dva takva oporavilišta, ali su „štakori“ ipak pretekli, i zagađivali im domovinu sve dok dragi NATO nije detaljno pomogao traktorijadu, koja je primer etničkog čišćenja starosedelaca upotrebom humanih aviobombi, VBR, tenkova i razularene krvožedne rulje koja je palila, pljačkala i ubijala starce koji su ostali, zato što su im sinovi i ćeri živeli u R Hrvatskoj a ne u RSK, te su se radovali ponovnom susretu!
Pošto su se umorili od pisanja parole Srbe na vrbe, a vrbe su dokazano savitljive, dakle neupotrebljive, setiše se kroatoekolozi da pišu lektiru za osnovnu školu, gde srpska deca u romanu obavezno nose noževe, te se jadni mali Hrvati moraju braniti vešalicama za odeću!
Samo ni to nije bilo dovoljno edukativno, te se osmisli crtani film u kom čarobni frulaš odvodi štakore do čarobnog traktora, koji će ih odvesti u njihovu nedođiju!
Tako se jelte vaspitava buduća generacija hrvatskih „ekologa“, koji će vođeni onom hrvatskom čarobnom melodijom svirača iz Čavoglava jednom krenuti preko Drine, da tamo kazne te štakore!
Pre jednog veka, krenuli su hrvatski dečki za svoga mađarskoga kralja, i dalmatinski dečki za svoga austrijskog cara, da kazne te „srpske zločince“ što su ubili okupatorskog zlotvora u Sarajevu baš na Vidovdan, obilato nagnojivši plodnu Mačvu i Pocerinu, pritom počinivši stravične zločine nad decom, ženama, devojkama, starcima i ranjenicima, koje su opisali i dokumentovali lekari Arčibald Rajs i Arijus van Tienhoven, te se tada Evropa zgražala nad tim!
Danas, evropski navodni antifašisti neće ni da vide, ni da čuju, za ove kroatoekološke radnje osmišljene za odgajanje rasno podobnih, koji su po demokratskim standardima EU i NATO, te su zato nedodirljivi (sve dok traje lovostaj!) u njihovom divljanju!
Pritom zaboravljaju, odrasta generacija dece iz traktorske kolone, koji žele da se slobodno prošetaju svojim imanjima, vinogradima, voćnjacima, zapale sveću precima u svom groblju, pogledaju kako se rađa sunce nad Dinarom, tom kultnom planinom, dok u njima raste opravdani gnev na sve kreatore ekoloških crtaća, pisce lektire, paroldžije sa stadiona koji radosno kliču ZDS (Za dom spremni) a vreme teče, noseći svakom njegovu neumitnu sudbinu.
Napisao: Vladimir FROLOV
