Istina o stradanjima Srba u Sarajevu ostaje nepresuđena

Godine prolaze, a istina o stradanjima Srba u Sarajevu ostaje nepresuđena.

Ni pogrom u sarajevskom naselju Pofalići maja 1992. nikada nije dobio sudski epilog.

U tom, većinski srpskom naselju, stradale su kompletne porodice. Ubijeno je oko 200 srpskih civila, 64 starijih od 60 godina, 21 lice i dalje je na spisku nestalih, a svjedoka je sve manje.

Od 1992. do danas nije poznata sudbina Pera Pikulića, koji je kobnog majskog jutra zatečen u pokušaju da iz vatrenog obruča spasi roditelje, majku i nepokretnog oca. Njegova sestra Zora Radović nikada nije saznala šta se desilo.

-Brata mi izvukli iz auta, tukli, bio je sav krvav. Onda ga svezali bodljikovom žicom i odveli do škole mehaničarske u Velešićima. To mi je pričao čovek koji je posle doveden kod njega u ćeliju, kaže ona.

Posmrtni ostaci Vojka Radovića pronađeni su i eshumirani 2005. godine. Upucan je sa leđa.

Pucanj sa leđa jeste karakteristika mučkog zločina u Pofalićima. Akteri nisu nepoznati.

Etničko čišćenje potrajao je do početka avgusta. Noć je gutala Srbe, a u njihove kuće su se useljavali muslimani. Mnogim predratnim stanovnicima Pofalića se za grob ne zna. Još 21 lice se traži. Nikad nije bilo sudskog epiloga.

Iz organizacije Porodice zarobljenih i poginulih poručuju za RTRS:

„Preostaje da glasno kazujemo istinu, ili će nas u protivnom nadglasati oni koji su skloni da se hvale navodno multietničkim Sarajevom, a počinili su i i dalje čine zlodela prikrivanja zločina. Misiju etničkog čišćenja Sarajeva od Srba gotovo su stoprocentno sproveli u djelo.“