Punih osamdeset godina navršilo se od onog aprilskog dana kada je Slavko Kvaternik, penzionisani oficir, preko talasa radio Zagreba proglasio uskrsnuće nezavisne hrvatske države kao vekovnog sna, nakon što se izvukao iz podruma za ugalj u zgradi nemačkog generalnog konzulata gde se skrivao od jugoslovenske vojske kao dokazani saradnik nemačke službe, preplašen erupcijom onih demonstracija u Beogradu kao podrške vojnom puču!
Rat je još trajao, ali su razdragani zagrepčani masovno pozdravljali svoje „oslobodioce“, obasipajući ih cvećem i gavrilovićevom salamom, koju većina nemačkih vojnika nije dotada ni okusila!
Ti zagrebački kumeki, koji su oduševljeno pozdravili ulazak srpske oslobodilačke vojske u novembru 1918.godine u Zagreb, jer je srušila Austrougarsku i oslobodila ih od osam vekova služenja ugarskoj kruni, za samo dvadesetjednu godinu, u zajedničkoj državi stekli su svoju banovinu kao državu u državi, koju im je pod uticajem pokvarenih britanaca darovao knez Pavle, te je tako Kvaternik mogao da na tom pravnom okviru proglasi nezavisnu Hrvatsku, u trenutku ulaska nemačke tenkovske kolone u Zagreb!
26. avgusta 1939. jugoslovenski premijer Dragiša Cvetković i vođa Hrvatske seljačke stranke Vlatko Maček potpisali su sporazum kojim je ustanovljena Banovina Hrvatska, a lider HSS postao je potpredsednik jugoslovenske vlade.Banovini Hrvatskoj su po dvostrukim aršinima pripali većinski srpski kotari u Krajini i Sremu (Vukovar, Šid i Ilok)- zbog navodnog „istorijskog prava“, ali i većinski hrvatski kotari u srpskoj zemlji BiH (zbog „volje naroda“ u tim kotarima). I „istorijsko pravo“ i „volja naroda u kotaru“ primenjivani su selektivno da bi se stvorila što veća Hrvatska. Preko milion pravoslavnih Srba je ostalo u ovoj državolikoj tvorevini ne računajući muslimane koji su se izjašnjavali kao Srbi. Time su srpske, odnosno jugoslovenske političke elite, legitimizovale ideju Velike Hrvatske.Najodgovorniji za ovo bio je knez Pavle, opterećen idejom da se „primiri hrvatski faktor“. Organi vlasti Banovine Hrvatske dve godine kasnije su iskorišćeni za formiranje državnog aparata NDH, u kojoj je sistematski ubijeno nekoliko stotina hiljada Srba.
Izvor: https://www.in4s.net/26-avgusta-banovina-hrvatska-trece-zasedanje-avnoj-borbe-u-vukovaru/
Već pripremljeni za taj trenutak, pripadnici građanske zaštite stranke HSS krenuli su da zauzimaju institucije državne uprave, pritom hapseći Srbe i jugoslovenski opredeljene Hrvate kao prve žrtve klerofašističke NDH, rukovođeni poverljivom instrukcijom Vlatka Mačeka koji je još bio potpredsednik jugoslovenske vlade, ali je ipak odbio da se evakuiše za Nikšić! Ipak Maček šalje dva ministra iz svoje stranke za svaki slučaj, da se osigura kontinuitet učešća Hrvata u eventualno budućoj vladi posle pobede antihitlerovske koalicije!
Tako je još tada Vlatko Maček planirao da igra sa engleskim političarima, iako je radosno primio delegaciju nemačke okupatorske uprave, koja mu je još pre dolaska Pavelića iz Italije ponudila da se stavi na čelo samoproglašene NDH, koju nemačka nacistička država odmah priznaje! Lukavi Zagorac je to skromno odbio, izgovarajući se da je navodno slabog zdravlja koje je stradalo u srpskom ratnom zarobljeništvu, gde je dospeo u decembru 1914. kao rezervni austrougarski oficir u 25.domobranskom puku, koji su većinski činili zagrepčani.
Maček je odmah preko radio Zagreba pozvao sve članove i pristaše HSS da se stave na raspolaganje novoj ustaškoj vlasti, kojoj je tako podario 100000 članova seljačke i građanske zaštite koja je bila naoružana puškama i mitraljezima još od stvaranja Banovine Hrvatske, iako se generalštab jugoslovenske vojske tome izričito protivio, ali je knez Pavle dao svoj pristanak za taj zahtev HSS, kao koalicionog partnera u vladi Dragiše Cvetkovića!
Ti će naoružani kumeki pucati u leđa jugoslovenskoj vojsci u Prekomurju i Podravini u aprilu 1941. godine, jer se nisu odazvali na mobilizaciju, a prikrivene ustaše će u mnogim mestima po Hrvatskoj i BiH izazvati pobune na mobilizacijskim zborištima, ubijajući oficire Srbe i pokušavajući da zauzmu skladišta oružja i municije, i to sve dok Pavelić još i nije stigao iz Italije sa svojim „liparcima“ (tako su nazivali ustaše – internirce na istoimenom talijanskom ostrvu, posle ubistva kralja Aleksandra u Francuskoj)!
HSS je tako kao stranka na vlasti omogućio da se ustoliči Pavelić, te da se u hrvatskom parlamentu odmah izglasaju rasni zakoni protiv Srba u NDH, i stvori zakonski osnov za genocid koji je počinjen.
Veštom pričom o izmišljenom „levom krilu“ stranke HSS, kroatokomunisti su još tokom srpske antifašističke borbe nametnuli stav da Maček i njegovi saradnici nisu odgovorni za nastanak kleronacističke NDH, već da su i oni bili žrtve, jer je Pavelić preventivno izolovao Mačeka u logor Stara Gradiška, dok nije učvrstio svoj status kod otvorenih nemačkih saveznika koji su ga prihvatili sa rezervom, jer je već bio talijanski igrač u dotadašnjim talijansko-jugoslovenskim međusobicama, nedovršenim jop od 1918.godine!
Vreme je da beogradski istoričari najzad detaljno razjasne pokvarene igrice zagorskog špekulanta Vlatka Mačeka, i antisrpsku i antijugoslovensku ulogu stranke HSS u aprilskom ratu 1941.godine, jer je još 1961.godine VII (Vojno istorijski institut) sačinio detaljnu analizu uzroka brzog poraza Druge jugoslovenske armije, koja je delovala na području Slovenije i severozapadnih delova Hrvatske, uzimajući izjave od nekadašnjih komandanata ratnih pukova jugoslovenske vojske sa tog ratišta, u kojima su detaljno opisani svi događaji, napadi sa leđa na artiljerijske jedinice, uništavanje pozadinskih kolona, zarobljavanje manjih sastava, sabotaže na sistemu veze, odbijanje civilne vlasti da sarađuje sa vojskom u odbrani!
Zbog zaključka da je hrvatska izdaja bila uzrok brzog poraza Druge jugoslovenske armije, kroatokomunisti su prozvali tadašnjeg načelnika VII, generala Velimira Terzića, da je „velikosrpski šovinista“, oteravši ga u prevremenu penziju!
Međutim, to istraživanje VII kao istinito i objektivno, potvrđuje repriza aprilskih događaja iz 1941.godine tokom jeseni 1991. širom Hrvatske, kada su terorističke formacije ZNG kao stranačka vojska HDZ, u još zajedničkoj državi Jugoslaviji počele napade na garnizove i ustavove JNA, nemilosrdno ubijajući tek pristigle regrute i starešine JNA!
Travanj – navodno hrvatski naziv za mesec april.
Kumek – kolokvijalni nadimak za stanovnike Hrvatskog zagorja.
Izvor: Srpski stav
