Da li je neki narod osuđen na samonestajanje sadržano je u samo jednom podatku – koliko je živorođenih na hiljadu stanovnika.
Kao što je Ucentar pisao, za poslednjih deset godina Srbija se samo po osnovu razlike između rođenih i umrlih smanjila za 617.220 stanovnika. Kada se na to doda i iseljavanje, koje poslednjih godina ima karakter egzodusa, gde godišnje odlazi oko 65.000 staniovnika, te se Srbija dodatno smanjuje za po jedan grad veličine Jagodine, ispada da je u pravu Tomislav Nikolić iz Bajčetine, nekadašnji predsednik Srbije, što je kineskoj delegaciji rekao da veruje Tarabićima koji su, navodno, predskazali da će žuti ljudi piti vodu na Moravi. Nije kazao da su Tarabići prorokovali i da će svi Srbi stati pod jednu šljivu.
Broj novorođenih je zabeležio pad i u osam meseci ove godine. Od januara do avgusta ove godine u Srbiji je rođeno 39.965 beba, što u odnosu na isti period prošle godine čini pad od 594 živorođenih, ili procenat ipo.
Dodatnu tamu, na ionako sumornu sliku, nanosi i podatak da se broj umrlih za osam meseci ove godine povećao za 12.359, ili 17,6 odsto, u odnosu na isti period prošle godine. Ova negativna kretanja nisu nikoga uznemirila, a posebnio ne nadležnog ministra za demografsku obnovu.
Na letošnjem savetovanju povodom Svetskog dana stanovništva, Radomir Ratko Dmitrović, aktuelni ministar za brigu o porodici, rekao je da je srpsko društvo došlo do toga da se kao normalno smatra nepostojanje porodice, da je potpuno uništen kult porodice, što je dovelo do toga da prosečna poridica ima tek jedno dete, a poneka dva. Ministar Dmitrović je ukazao i na to da se poslednjih desetak godina oko 40 posto brakova razvede, što govori o odsustvu tolerancije supružnika i nesposobnosti za zajednički život.
ko se ovim sunovratom nastavi, a nema naznaka da će se ovo srljanje u ambis prekinuti, procewuje se da će Srbija 2050. godine imati tek četiri miliona stanovnika. Naravno, ako neka od budućih srpskih vlada ne prihvati predlog evrokomesara i svetskih fondova da se u opusteloj Srbiji naseli koji milion migranata iz ratom i siromaštvom zahvaćenih predela Azije i Afrike.
Broj rođenih na hiljadu stanovnika prošle godine bio je najveći u Tutinu (16,7). Na drugom mestu je Novi Pazar sa 14,8 dece. Treći grad koji je zabeležio rast stanovništva je Preševo, sa šiptarskom većinom, gde je na hiljadu stanovnika rođeno 12,8 dece.
U Raškoj, naseljenoj isključivo Srbima koji se izjašnjavaju kao pripadnici pravoslavne vere, opštini koja se graniči sa Novim Pazarom, broj rođenih je upola manji, tek 7,6 na hiljadu stanovnika. Isto podneblje, ali različit prirodni priraštaj. Zašto stanovnici Raške uslovno rečeno ne vole decu, ili zašto stanovnici Novog Pazara duplo više vole decu od svojih komšija iz Raške? Ovo pitanje niko ne postavlja, pravdajući se političkom korektnošću, ali i iz razloga što bi na površinu isplivale mnoge stvari koje bi u drugačijem svetlu prikazale sopstvenu krivicu za samonestajanje.
Stanje u Šumadiji, u kojoj je nastala moderna Srbija, i u kojoj je do Balkanskih ratova šumadijski seljak imao nešto više dece od Arnauta na Kosmetu koje je bilo u sastavu Osmanskog carstva, je katastrofalno. Da nije tako, zar bi Srbija mogla da oslobodi Kosovo, južne krajeve, Rašku oblast i Makedoniju, dopre do albanske luke Drač, pomogne Crnoj Gori da zauzmu Skadar, iznese tragediju Prvog svetskog rata i stvori kraljevstvo u kome će živeti svi Južni Sloveni.
Sve šumadijske opštine beleže svake godine negativan priraštaj. Uz to, propast industrije, doveo je do iseljavanja Šumadinaca u beli svet. Nekad se iseljavalo iz krševitih predela Dalmacije, Like, Hercegovine i primorske Crne Gore. Danas, čak i u Moskvi postoji kolonija Kragujevčana. U Torontu, u četvorospratnoj zgradi, kazuje nam jedan iseljeni Šumadinac i prirođeni Kanađanin, „svi su iz Kragujevca, osim jedne porodice koja je iz doselila iz Rače.“
Broj rođenih na hiljadu stanovnika u Topoli, prepoznatljivoj po Prvom srpskom ustanku i voždu Karađorđu, a potom i dinastiji koja je do 1945. godine vladala Srbijom i Jugoslavijom, četiri puta je manji nego u Tutinu (iznosi tek 3,8). Aranđelovac je, takođe, pri dnu ove sumorne liste, sa rezultatom od 3,9, koji se približava apsolutnom rekorderu na putu nestajanja – Crnoj Travi, gde je prošle godine rođeno samo troje, a umrlo 37, čime je zabeležen negativni prirodni priraštaj od 30,9 promila.
Statističari su zabeležili da je u Kragujevcu na hiljadu stanovnika rođeno 9,1 dete, ali bolji poznavaoci demografskih prilika ukazuju da ovaj podatak vara, zato što se u ovdašnjem porodilišu porađaju trudnice iz skoro svih šumadijskih gradova, osim Aranđelovca, kao i jedan broj trudnica, po ličnoj želji, iz Raške oblasti i opština na severu okupiranog Kosova i Metohije.
Srbiji sledi demografska obnove, ali ne na rečima već na delu, ili Srbije neće biti. Umesto kukanja na ekonomske teškoće i opasnost od naseljavanje migranata u opustela šumadijska sela i gradove, Srbi bi morali da se sete sopstvene poslovice izrečene još dok su srpske porodice imale i po desetak dece: „Čije ovce, toga i planina!“
Podaci koje iznosite o natalitetu u Raškoj oblasti (tzv. Sandžak) su još jedan dokaz kasajuće muslimanizacije Srbije. Pretežno muslimanskom šiptarskom življu je predat nekada srpski Kosmet. Sada Vučić i njegovi to čine i sa Raškom oblasti nudeći, uz ogromne infrastrukturne investicije, već za prvo dete 300.000 dinara. Te pare, kao i predviđena dodatna potsticanja za rađanje trećeg i četvrtog deteta ići će, to svi znaju, za što brže i veće rađanje muslimana i ciganske populacije muslimanske veroispovesti dok se kod Srba, kao i kod svih drugih evroppskih naroda višeg stepena kulture i obrazovenja kod kojih je natalitet daleko manji nego kod muslimana, to neće osetiti. Ako uz današnje podatke o natalitetu muslimana u Srbiji dodamo i doseljavanje muslimanskih izbeglica sa Bliskog istoka, Azije i Afrike u Srbiju, kao i Vučićeve priče da bi napuštena srpska sela trebalo prepustiti tim izbeglicama u cilju potsticanja prirasta stanovništva, onda nam se, preostalim pravoslavcima, zaista u najskorijoj budućnosti CRNO PIŠE. Pomenimo i stalne kontakte srpske vrhuške sa Erdoganom, zatim uvođenje u Rašku oblast lingvistima nepoznatog „Bošnjačkog jezika“, stvaranje bošnjačke nacije u Srbiji od Vučića i njegovih satrapa KOJA NA SRPSKOJ TERITORIJI NIKADA NIJE POSTOJALA itd. zatim prepuštanje izbora učitelja „bošnjačkog jezika“ muslimanskim imamima i njihovim ocenama učiteljskih „kvalifikacija“- valjda po pitanju vere, pa nam je jasno kuda plovi ovaj brod zvani Srbija. Ako je u pisanju beogradskog Magazina Tabloid bar trunka istine da je Vučić u Arabiji prešao u muslimansku veru, onda je sve jasno. To bi bar Srpska pravoslavna crkva morala do detalja da ispita i da pomenutom zabrani, da se brzinom okretanja ventilatora desne ruke, u crkvama krsti. Jedino mi nije jasno da li će se Srbi, zarad očuvanja nacije, 3. aprila 2022.g. svojim glasovima sa vlasti oterati ovog možda zaista već islamizovanog vlasnika Srbije kako bi se obistinila ona čuvena izreka Nikole Pašića „nema nam spasa, ali propasti nećemo“! Daj Bože da tako i bude! Da dodam još nešto: u suštini nemam ništa protiv da u Srbiji, ali ne kao Bošnjaci, Turci, Šiptari, muslimanski Romi itd. žive i muslimani. Ali samo pod nazivom, kako se svojevremeno deklarisao veliki pisac Meša Selimović, SRBI MUSLIMANSKE VERE a ne kao nekakav -prvo od Tita kao Muslimani sa velikim slovom „M“ a sada od Vučića kao Bošnjaci izmišljen narod! Da sutra, kao takvi, posle Kosmeta ne bi otcepili od Srbije i Rašku oblast sve do Kraljeva!