Selo Marinci danas pripada opštini Nuštar, a ranije je bilo sastavni deo vinkovačke opštine, na samoj granici sa vukovarskim delom.
Do Vukovara i Vinkovaca se iz Marinaca vremenski stiže gotovo poodjednako. Međutim, i ovo selo kao i većinu drugih, danas prati iseljavanje stanovništva i smanjeni broj ljudi koji žive u njemu. I dok je nekada u ovom mestu Srba bilo najviše, danas ih je jedva četrdesetak. Za samo tridesedet godina srpsko stanovništvo smanjilo se čak za deset puta.
– Svake godine sve nas je manje, danas nas ima oko dvadesetak srpskih kuća, odnosno oko četrdeset stanovnika srpske nacionalnosti. Pre rata je ovde živelo oko hiljadu stanovnika, od toga Srba je bilo negde oko trećina stanovništva. Nakon Srba najbrojniji su bili Hrvati i Mađari, a bilo je nešto i Albanaca – kaže predsednik Veća srpske nacionalne manjine opštine Nuštar Milenko Lukić koji je ujedno i član ckvene opštine u Marincima.
U Veću srpske nacionalne manjine opštine Nuštar ima šest članova, a konstituisano je pre dve godine nakon manjinskih izbora.
– Stanovništvo se ovde bavi uglavnom poljoprivredom, pre svega ratarstvom. Što se tiče srpskog stanovništva radi se o staračkim domaćinstvima koji su zemlju mahom dali u zakup jer ne mogu sami da je obrađuju – ističe Lukić.
Poljoprivreda kao jedino zanimanje
Jedan od mlađih preostalih ljudi srpske nacionalnosti u ovom selu je Željko Bertić, takođe član manjinskog veća i crkvene opštine.
– Imam malo gazdinstvo od nekih 13 hektara zemlje, radim i pokušavam da primenim kompletnu tehnologiju koja je neophodna u ratarstvu kako bi se videli rezultati. Kada je svinjogojstvo u pitanju tu situacija nije baš najbolja jer je tržište jako loše, uvozni lobi uništava domaću proizvodnju i trenutno je jako loša situacija u ovoj grani poljoprivrede. U Marincima se jako malo ljudi bavi svinjogojstvom i uopšte poljoprivredom. Imamo dvojicu koji drže tov junadi, čime sam se i sam ranije bavio, ali s vremenom i od toga sam odustao. Uopšte, selo nam propada – naglašava Bertić.
Bertić je aktivan u crkevnom odboru duži niz godina, a sve do njegovog spajanja sa pačetinskim crkvenim odborom ovde je obavljao funkciju predsednika Srpske pravoslavne crkvene opštine.
– Mi smo mala crkvena opština, trudimo se da ovo što imamo održimo i očuvamo. Uglavnom je ovde u pitanju staračko stanovništvo koje se mahom bavi poljoprivredom, jako malo nas ima, ali nekako se snalazimo i ne mogu se požaliti. Mnogi Marinčani su otišli u inostranstvo, u Srbiju ili neke druge zemlje. Od moje generacije ovde više nema nikog. Moji preci u Marince došli su dvadesetih godina prošlog veka iz Mađarske, mesta Srpski Titoš – zaključuje Bertić.
Hram iz sredine 18. veka
Hram Svetog velikomučenika Georgija u Marincima sagrađen je i osvećen 1748. godine, a obnavljan je nekoliko puta u svojoj istoriji. Poslednji put renoviran je 2016. godine, a u periodu od 1993. do 1996. hodine hram je obnovljen nakon teških oštećenja tokom poslednjeg rata.
Naime, u granatiranju hrvatske vojske crkva je oštećena, odnosno ostala je bez tornja koji je kasnije obnovljen prilozima vernika, ali ne u njegovom izvornom obliku. Tragovi oštećenja i granatiranja vidljivi su i danas kako na fasadi hrama, tako i u njegovoj unutrašnjosti.
Pre poslednjeg rata hram je obnovljen 1987. godine kada je njegova unutrašnjost oslikana prilozima vernika. Ikone sa oltara skinute su i nalaze se u Srbiji čekajući obnovu hrama kako bi se mogle vratiti.
Liturgije u hramu su uglavnom jednom mesečno, obično zadnje nedelje u mesecu kao i o većim crkvenim praznicima. Marinci nemaju svog paroha, odnosno ovdašnji sveštenik je paroh pačetinski protonamesnik Nenad Kesonja koji opslužuje i vernike u Marincima.
Obnovljena kapela Svete Petke
Sama crkva iako nije na glavnom putu Vukovar-Vinkovci uočljiva je za slučajnog prolaznika jer se nalazi na jednom uzvišenju, a vidljiva je i iz daljine.
Pored pomenutog hrama u ovom mestu nalazi se i jedna kapelica, sagrađena na izvoru vode.
– Kapela je posvećena Svetoj Petki i nalazi se na neka tri kilometra od sela, u ataru koji vodi prema Petrovcima. Vernici se ovde okupljaju svake godine 8. avgusta. Prošle godine smo uspeli da je obnovimo, odnosno na postavimo novi krov kao i oluke u čemu nam je pomogla opština Nuštar – istakao je Milenko Lukić rođeni Marinčanin čiji je deda došao iz Mađarske u ovo mesto između dva svetska rata, u vreme Kraljevine Jugoslavije.
Marinci se nalaze na obroncima Fruške gore, odnosno na početku ove jedine planine u Sremu. Iz tog razloga atar ovoga sela znatno se razlikuje od ostalih sela u ovom delu Srema, a obiluje manjim brežuljcima ispresecanih brojnim kanalima koji se mahom ulivaju u reku Vuku koja prolazi pored ovog sela.
Srđan Sekulić
Izvor: Srbi
